-Πολύ συχνά στην Ελλάδα μπερδεύουμε την έντονη αντιπαράθεση με τις ουσιαστικές πολιτικές διαφορές. Μπορεί να ουρλιάζεις όσο θες και να λες τα ίδια πράγματα, ή μπορείς να είσαι πράος και να μιλάς μια διαφορετική γλώσσα.

– Εάν θέλουμε να δούμε σήμερα γιατί ο τουρισμός της Αθήνας έχει ανακάμψει αλλά και γιατί ο Μαραθώνιος βρίσκεται πλέον στο επίκεντρο της προσοχής του κόσμου, αυτό  είναι επειδή συνέβησαν δυο πράγματα: Πρώτον, η συνεργασία όλων των φορέων, του ιδιωτικού τομέα, του δημόσιου τομέα. Όταν πρωτοανέλαβα στο Υπουργείο, ο ΕΟΤ δε μιλούσε καν με το Υπουργείο Τουρισμού, είχαμε τέτοια φαινόμενα. Ενεπλάκη πάρα πολύς κόσμος για να δημιουργηθούν οι συνθήκες συνεργασίας, για να υποστηριχθούν τα 2.500 χρόνια από τη Μάχη του Μαραθώνα. Και δεύτερον, με τη συνέχεια που υπήρξε από κει και πέρα στο Υπουργείο Τουρισμού, αναδείχθηκε ο Μαραθώνιος και την ίδια ώρα συνεχίστηκαν πολιτικές που έφεραν ουσιαστικά τον τουρισμό στην Αθήνα. Ας μην κοιτάμε μόνο τις αντιπαραθέσεις, να δούμε τι μπορούμε να πετύχουμε αν συνεργαστούμε κι αν υπάρχει συνέπεια στην πολιτική. Αυτά τα δύο, τουλάχιστον τον τουρισμό στην Ελλάδα τον έχουν στηρίξει πάρα πολύ και μακάρι να γινόταν αυτό και στους άλλους κλάδους και μακάρι  όλοι να μάθαιναν απ’ αυτό το παράδειγμα.

– Σημαντικά είναι τα βραβεία, δεν πρέπει ούτε να μειώνουμε τα θετικά ούτε να εξαφανίζουμε τα αρνητικά. Επειδή τώρα τριγυρνάω κάθε γειτονιά, μπορώ να σας πω ότι η αίσθηση εγκατάλειψης που υπάρχει στην Αθήνα και το αίσθημα ανασφάλειας που κυριαρχεί, αποτυπώνει μια κατάσταση στο Δήμο που πρέπει ν’ αλλάξει. Ο κ. Καμίνης ήταν ο Δήμαρχος ο οποίος έπρεπε να βάλει τάξη στα οικονομικά μετά από αυτό που παρέλαβε και να δείξει ένα πρόσωπο αλληλεγγύης στους πιο αδύναμους πολίτες που έχουν επιλέξει την Αθήνα για να ζουν ή να εργάζονται. Αλλά πιστεύω ότι σήμερα  χρειάζεται κάτι εντελώς διαφορετικό, χρειάζεται να μιλήσουμε γι’ αυτά τα προβλήματα του κόσμου.

– Τον πρώτο καιρό πριν ανακοινώσω καν την υποψηφιότητά μου, επισκέφθηκα όλα τα σημεία του Δήμου που έρχονται σ’ επαφή  με τον πολίτη κι αυτό που μπορώ να σας πω είναι ότι ο Δήμος σήμερα ως Οργανισμός, λειτουργεί λίγο-πολύ όπως το κεντρικό κράτος. Δηλαδή η κάθε Υπηρεσία λειτουργεί σε σιλό και είναι ένα ζητούμενο αυτή τη στιγμή ν’ αρχίσουν να συνεργάζονται μεταξύ τους για ν’ αποδώσουν προς τον πολίτη μια ολοκληρωμένη εμπειρία. Τι εννοώ μ’ αυτό: Μπορεί να έχεις μια πολιτική  για τους πολίτες τρίτης ηλικίας, αλλά είναι αλλού οι λέσχες φιλίας, αλλού η Δια Βίου Μάθηση, κι έτσι η εμπειρία ενός ηλικιωμένου στην Αθήνα δεν είναι ολοκληρωμένη.

– Η πρώτη και η πιο σημαντική στήριξη που μπορούμε να έχουμε, είναι από τους πολίτες της Αθήνας και αν αυτό μοιάζει κλισέ, θα σας πω γιατί είναι σημαντικό. Διότι θεωρείται από πολλούς δεδομένο ότι επειδή θα σε στηρίξει ένα κόμμα, οι πολίτες που μπορεί να στηρίζουν αυτό το κόμμα στις εθνικές εκλογές, θα σε στηρίξουν και στις αυτοδιοικητικές. Αυτό δεν ισχύει. Αυτό που υπήρχε παλιά, που δίναμε χρίσματα στους υποψηφίους, έχει πάψει να έχει οποιαδήποτε αξία πλέον. Άρα τι θέλεις να κάνεις; Θέλεις να έχεις μία υποψηφιότητα με συγκεκριμένες θέσεις που να φέρνει στο προσκήνιο συγκεκριμένο πολιτικό προσωπικό και να τη στηρίξουν όσο το δυνατόν περισσότεροι, κατ’ αρχάς ψηφοφόροι, αλλά από κει και πέρα, κάθε συλλογικότητα που βλέπει σ’ αυτήν  την υποψηφιότητα κάτι θετικό.

-Ευτυχώς που δεν υπάρχουν χρίσματα πια. Νομίζω ότι μπορεί να λειτουργήσουν πάρα πολύ αρνητικά εάν πίσω από το χρίσμα υπάρχουν συμφωνίες κάτω απ’ το τραπέζι, που λένε «θα σε χρίσω μεν αλλά πρέπει να διατηρήσεις στο Δήμο εκείνους ή πρέπει να φέρεις τους άλλους». Δεν υπάρχει αυτή η λογική πλέον στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και δεν πρέπει να επιστρέψει ποτέ. Υπάρχει η στήριξη. Το θέμα είναι, η στήριξη θα γίνει με όρους ή θα γίνει  άνευ όρων; Εάν γίνει με όρους, εκεί πρέπει σαν υποψήφιος, να επιλέξεις ποιο δρόμο θα πάρεις. Κι ένα  από τα πράγματα που με στενοχώρησαν από τη διαδικασία που είδα στη Νέα Δημοκρατία, είναι ότι η στήριξη της Νέας Δημοκρατίας ή εν πάση περιπτώσει ο υποψήφιος ο οποίος διατείνεται ότι εκπροσωπεί αυτό το χώρο, αποφασίστηκε μέσα από μια διαδικασία, όπου ήταν «πάρε εσύ το Δήμο για να πάρω εγώ την Περιφέρεια» ή «πάρε εσύ την Περιφέρεια και άσε μου εμένα το Δήμο». Αυτά  τα πράγματα πρέπει να τελειώνουν. Κι όσο περισσότερες και πιο δυνατές υποψηφιότητες έχουμε στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, τόσο περισσότερο η Τοπική Αυτοδιοίκηση θα γίνεται σύμμαχος του πολίτη, αντί να γίνεται σύμμαχος του κράτους απέναντι στον πολίτη.

– Θυμάμαι παλιά πολλούς δρομείς που παραπονούνταν ότι τους έβριζε ο κόσμος. Αυτό έχει εκλείψει όμως. Αυτή τη στιγμή το κλίμα που δημιουργείται γύρω από το Μαραθώνιο είναι πάρα πολύ θετικό. Να σας πω απλώς ότι το 2010 ενόψει των 2.500 χρόνων από τη μάχη του Μαραθώνα, είχε γίνει μια πολύ ωραία πρωτοβουλία «Ο Μαραθώνιος των Μαραθωνίων» από το ΔΕΣΤΕ, τον Δάκη Ιωάννου και την Νάντια Αργυροπούλου τότε, όπου μαζεύτηκαν καλλιτέχνες απ’ όλο τον κόσμο για να μιλήσουν για το πώς έχει επηρεάσει η κλασική τέχνη, την τέχνη τους. Αυτά στην Αθήνα μπορεί να γίνουν πολύ εύκολα. Ο κόσμος θέλει να έρθει στην Αθήνα, θέλει και να δει την πόλη και να ζήσει στην πόλη, αλλά θέλει και να μοιραστεί τις εμπειρίες του και είναι πολύ εύκολο να φέρουμε επαγγελματίες από όλους τους κλάδους έτσι ώστε να γίνει η Αθήνα γνωστή παντού. Μόλις πεις σε ένα διεθνή Οργανισμό «Έλα στην Αθήνα…» η ανταπόκριση είναι άμεση.

– Αυτό που προσπαθεί να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία Κυβέρνηση που θα προσπαθήσει να το κάνει. Το ερώτημα εδώ είναι εάν έχει πολιτική ουσία, ή δεν έχει. Δηλαδή αν γίνεται για να αλλάξει κάτι πραγματικά, ή αν γίνεται για λόγους επικοινωνιακούς. Ένα κριτήριο να έχουμε πάντα στο μυαλό όταν μιλάμε για συνταγματική αναθεώρηση. Όταν θέλεις να αλλάξεις κάτι πραγματικά, μπορείς να κρίνεις μια τέτοια διαδικασία από το κατά πόσο αφαιρεί εξουσίες από το κεντρικό πολιτικό σύστημα. Όσο το κεντρικό πολιτικό σύστημα κρατά όλες τις εξουσίες στα χέρια του, τότε κανείς δεν εννοεί αυτό το οποίο λέει. Πραγματική συνταγματική αναθεώρηση που θα κάνει διαφορά στην πολιτική ζωή του τόπου και θα μπορούμε να δούμε μια αλλαγή, θα είναι η συνταγματική αναθεώρηση που θα πάρει εξουσίες από το κεντρικό πολιτικό σύστημα και θα τις πάει σε θεσμούς, όπως είναι η Τοπική Αυτοδιοίκηση, όπως είναι οι ανεξάρτητες Αρχές, όπως είναι τα Επιμελητήρια, που λογοδοτούν κατ’ ευθείαν στον πολίτη. Αν γίνει αυτό, τότε δε θα είναι για επικοινωνιακούς λόγους.

 

https://www.youtube.com/watch?v=oyOaYTamiEQ&feature=youtu.be