-H επόμενη Κυβέρνηση καλείται να αντιμετωπίσει δύο μεγάλα ζητήματα. Το πρώτο είναι η άμβλυνση των ανισοτήτων σε εισόδημα, πλούτο και πρόσβαση στην εξουσία. Το δεύτερο, το οποίο ήρθε στην επιφάνεια με τις υποκλοπές και το δυστύχημα στα Τέμπη, είναι η αποσυγκέντρωση της εξουσίας.

Οι ανισότητες έχουν οξυνθεί. Όσο μεγαλύτερη πρόσβαση έχει κάποιος στην εξουσία, τόσο ανώτερης κατηγορίας πολίτης θεωρείται για το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Για να αλλάξει αυτό πρέπει να αποσυγκεντρώσουμε την εξουσία, ώστε να βεβαιωθούμε ότι κάθε Έλληνας πολίτης, θα έχει ίση πρόσβαση σε όλες τις μορφές εξουσίας.

Το μοντέλο διοίκησης της χώρας είναι συγκεντρωτικό και ενισχύεται με το «επιτελικό» κράτος του κ. Μητσοτάκη. Είχαν γίνει προσπάθειες από το ΠΑΣΟΚ, να μπουν κάποιοι κανόνες στη λειτουργία αυτού του συγκεντρωτικού κράτους, να μπει ένα «χαλινάρι» στην εξουσία, με τη Διαύγεια και το ΑΣΕΠ.

Το πολιτικό σύστημα «τρέφεται» από το γεγονός ότι είναι ανέλεγκτο, ότι μπορεί να βάζει όποιον θέλει και όπου θέλει, ότι μπορεί να αλλάξει τον νόμο για να μπει ένας αχθοφόρος στη θέση του σταθμάρχη, ότι μπορεί να αλλάξει τον νόμο για να μπει ένας υπεύθυνος στην ΕΥΠ. Αυτά, είναι μερικά από τα «προνόμια» που προσφέρει μία ανέλεγκτη εξουσία.

Ο έλεγχος στην εξουσία εξαρτάται πάντα από το πώς θα τον εφαρμόσεις. Υπάρχουν κάποιες μονοκομματικές Κυβερνήσεις που έχουν κάνει βήματα προς τον έλεγχο της εξουσίας και υπάρχουν και συνεργασίες που ουσιαστικά χωρίζουν τα Υπουργεία μεταξύ τους.

-Είναι σημαντικό να ελέγχει ένα κόμμα τους υποψηφίους που το εκπροσωπούν και το κατά πόσο οι υποψήφιοί του συμφωνούν με τη λογική τού κόμματος σε επίπεδο αρχών και αξιών. Δεν μπορεί να εντάσσεται σε ένα κόμμα κάποιος επειδή έχει πολλές χιλιάδες followers στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η απαξίωση του Έλληνα βουλευτή αποδεικνύεται από τον ρόλο που του έχουν δώσει μέσα στη Βουλή, έναν ρόλο διεκπεραιωτικό, που απλά του ζητούν να ψηφίσει το ένα νομοσχέδιο μετά το άλλο. Δε θέλουμε μία Βουλή η οποία είναι διεκπεραιωτική και γι’ αυτό υπάρχουν διάφορες λύσεις, οι οποίες αν εφαρμοστούν σωστά, μπορούν να βοηθήσουν. Για παράδειγμα, οι μονοεδρικές θέσεις και τα ενιαία ψηφοδέλτια θα άξιζε να δοκιμαστούν σε Δήμους, ξεκινώντας από τους μικρότερους πηγαίνοντας προς τους πιο μεγάλους.

-Αν είχα εκλεγεί Δήμαρχος στον Δήμο της Αθήνας και οι υποψήφιοι ήταν σε ενιαίο ψηφοδέλτιο, οι ψηφοφόροι θα με υποχρέωναν να συνεργαστώ με ανθρώπους οι οποίοι μπορεί να μην ήταν στο δικό μου το ψηφοδέλτιο. Αυτό όμως, μπορεί να είχε οφέλη για τη Δημοκρατία μας. Αντίθετα, επιθυμούν δημοτικούς συμβούλους «στρατιωτάκια» που ό,τι τους λες, το κάνουν.

-Ο ΣΥΡΙΖΑ στην προηγούμενη Κυβέρνηση έδωσε την απλή αναλογική στους Δήμους, με την οποία από την αρχή συμφωνώ, αλλά έβαλε μία δεύτερη Κυριακή, όπου έκανε τον Δήμαρχο παντοδύναμο. Έτσι λοιπόν, έχεις έναν παντοδύναμο Δήμαρχο με ένα πολύ αδύναμο Δημοτικό Συμβούλιο. Αυτός ο συνδυασμός αποσυντονίζει αντί να εμβαθύνει τη Δημοκρατία.

-Είναι κολακευτικό να σε αποκαλούν οι άλλοι «άξιο και ηθικό» αλλά δεν αποτελεί πολιτική πλατφόρμα, διότι άξιοι και ηθικοί υπάρχουν σε όλα τα κόμματα. Το να διατείνεται ένα κόμμα ότι είναι το κόμμα των άξιων και ότι οι άλλοι είναι οι άχρηστοι, δείχνει μία διάθεση υπεροψίας, η οποία δεν θα έπρεπε να υπάρχει στην πολιτική.

Παρακάτω μπορείτε να ακούσετε ολόκληρη τη συνέντευξή μου στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ 90,1 με τη Νίκη Λυμπεράκη:

 

https://www.youtube.com/watch?v=lHurJXkxpCs