-Όταν είσαι επικεφαλής, αναλαμβάνεις όλη την ευθύνη και δεν ψάχνεις τι έχει γίνει παλαιότερα, δεξιά και αριστερά. Αυτή είναι η δουλειά του πολιτικού. Όταν έγινε η κλοπή στην αρχαία Ολυμπία, δήλωσα την παραίτησή μου από Υπουργός Πολιτισμού, καθώς είχε προηγηθεί κλοπή στην Εθνική Πινακοθήκη και δεν είχαν ληφθεί τα μέτρα που έπρεπε μεταξύ των δύο συμβάντων. Η παραίτηση δείχνει μία ανάληψη ευθύνης, η τραγωδία των Τεμπών είναι τόσο πρόσφατη για να συζητά ο κ. Καραμανλής αν θα είναι υποψήφιος ή όχι στις εκλογές που έρχονται. Είναι ένα τεράστιο λάθος. Δεν πρόκειται για ένα απλό συμβάν, αλλά για ανθρώπινες ζωές, πρόκειται για ένα συμβάν το οποίο έχει προκαλέσει αγωνία, οργή και πολλά ερωτηματικά.

-Ο Πρωθυπουργός κινήθηκε όλο αυτό το διάστημα έχοντας στην πολιτική του ατζέντα τους άριστους. Η ιδέα ότι εκείνοι είναι οι άριστοι και εμείς οι άχρηστοι, εκείνοι οι ηθικοί και εμείς οι ανήθικοι, είναι κάτι το οποίο στην πολιτική δε θα έπρεπε να υπάρχει. Αυτοί οι χαρακτηρισμοί δεν είναι πολιτικές πλατφόρμες αλλά είναι τίτλοι και ταμπέλες, οι οποίες αργά ή γρήγορα θα πλήξουν και αυτόν που τις εκφράζει. Οι πολιτικοί θα πρέπει να κρατάμε χαμηλά τους τόνους, να μιλάμε για τις θέσεις μας, τις προτάσεις μας, για τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε να αλλάζει η χώρα από εδώ και πέρα ή πώς θα άλλαζε αν ήταν δική μας η ευθύνη και να πολιτευόμαστε σε μικρότερο βαθμό με τέτοιες ταμπέλες, γιατί στο τέλος τις εισπράττουμε οι ίδιοι.

-Στην πολιτική σπανίως τα πράγματα φτάνουν σε αυτό το σημείο τόσο απότομα, αλλά έχουν προηγηθεί «καπνοί». Είναι σημαντικό να έχεις επαφή με την πραγματικότητα και να λαμβάνεις τα μηνύματά που έρχονται. Στην περίπτωση των Τεμπών, είχαμε τις προειδοποιήσεις γι’ αυτό το οποίο συνέβη και δυστυχώς έχουμε και τον κ. Καραμανλή να κουνά το δάχτυλο μέσα στη Βουλή και να λέει «Πώς τολμάτε να με ρωτάτε;». Όταν είσαι Υπουργός, μπορείς να κάνεις έναν απολογισμό και να πεις τι έχεις κάνει και τι προγραμματίζεις να κάνεις. Δεν μπορείς να εγγυηθείς προσωπικά ποτέ, ή να κουνάς το δάχτυλο για το τι μπορεί να συμβεί σ’ ένα ατύχημα.

Αξίζει να παραδειγματιστούμε απ’ όσα γίνονται σωστά και να μάθουμε από αυτά. Τα Υπουργεία Εξωτερικών, Αμύνης, Τουρισμού και Ψηφιακής Πολιτικής έχουν καταφέρει κάποια θαύματα στην πορεία τους γιατί ακολουθούν 3 βασικά συστατικά: συνεργασίες, συνέχεια και συστήματα. Η Αθήνα το 2010 καιγόταν και στο Υπουργείο Τουρισμού είχαμε το μεγάλο πρόβλημα των χιλιάδων ακυρώσεων. Για να το λύσουμε δεν απομονωθήκαμε μέσα στο Υπουργείο αλλά συνεργαστήκαμε με ειδικούς, με ξενοδόχους και όλους τους φορείς που μπορούσαν να βοηθήσουν τον τουρισμό και καταφέραμε να μπει το θέμα σε μία σειρά. Τη σειρά αυτή τη συνέχισε η κ. Κεφαλογιάννη, έπειτα η κ. Κουντουρά και γι’ αυτό σήμερα στον ελληνικό τουρισμό υπάρχει αυτή η σταθερή ανοδική πορεία. Βάζουμε δηλαδή τα συστήματα, τα οποία συνεχίζουν και λειτουργούν, αφότου φύγουμε και έρθει ο επόμενος να αναλάβει. Όπου, λοιπόν, έχει υπάρξει συνέχεια, συνεργασία και σύστημα, ο κόσμος χαίρεται τους καρπούς αυτής της δουλειάς. Όπου όμως, δεν υπάρχει συνέχεια και δεν μπορούμε να συζητήσουμε για να λυθούν τα όποια θέματα, τότε φτάνουμε σε δραματικές καταστάσεις πιο συχνά.

-Γίνεται μία προσπάθεια κάλυψης του Πρωθυπουργού, η οποία όμως ηχεί στα αυτιά του κόσμου ως ότι «εμείς οι Έλληνες δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα σωστά». Ο Πρωθυπουργός κρύβεται πίσω από το «τι θέλετε από εμένα, όλα πάνε λάθος σ’ αυτή τη χώρα» και αυτό όχι μόνο είναι λάθος αλλά είναι και καταστροφικό για την Ελλάδα.
Η Κυβέρνηση οφείλει να αυτομαστιγωθεί, γιατί προσπαθεί να καλύψει αυτό το οποίο έγινε στα Τέμπη ισχυριζόμενη ότι οφείλεται σε μία διαχρονική ανεπάρκεια της Ελλάδας. Αποδεικνύεται ότι αυτό δεν ισχύει από τα λεγόμενα του κ. Γεραπετρίτη, ο οποίος υποστηρίζει πως σε 1 βδομάδα θα έχει διασφαλίσει τις ζωές των παιδιών μας και σε 9 μήνες θα έχει λύσει τις διαχρονικές παθογένειες του ΟΣΕ. Αυτά μπορεί να τα επικαλείται μία Κυβέρνηση τον πρώτο μήνα ή τον πρώτο χρόνο της θητείας της, όχι όμως 3 χρόνια αργότερα. Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη υποστηρίζει πως σε 9 μήνες θα λύσει όσα δεν έλυσε σε τρία χρόνια, ρίχνοντας το φταίξιμο της τραγωδίας μέχρι και στον Χαρίλαο Τρικούπη που έφερε τα τρένα στην Ελλάδα.

-Σε διαχειριστικό επίπεδο, τα προβλήματα τα οποία βλέπουμε έχουν και προγενέστερες καταβολές, αλλά αυτό δε σημαίνει πως όποιος αναλαμβάνει την ευθύνη, πρέπει να ψάχνει τον σταθμάρχη ή τον προηγούμενο Υπουργό. Στην περίπτωση της κλοπής της Ολυμπίας, βεβαίως είχαν ευθύνες και οι φύλακες και οι προηγούμενοι Υπουργοί, αλλά εκείνη την ώρα δεν ψάχνεις να βρεις πού αλλού θα ρίξεις τις ευθύνες. Τις αναλαμβάνεις, ζητάς συγγνώμη και παραιτείσαι.

-Πολιτική χωρίς συναισθηματισμό είναι διαχείριση. Η διαχείριση από μόνη της δεν αρκεί, χρειάζεται όραμα γιατί δίχως αυτό είναι ευκαιριακή. Ο κόσμος της πολιτικής μοιάζει και με τον κόσμο των επιχειρήσεων. Κανείς δεν πρέπει να βλέπει την επιχείρησή του σαν μια λογιστική διαχείριση των πραγμάτων. Αν δε δώσεις όραμα στην επιχείρησή σου, αν δε βρεις τους στόχους, αν δε φαντάζεσαι τι μπορεί να γίνει αυτό το οποίο διαχειρίζεσαι, δε θα το διαχειριστείς σωστά. Όταν είχα αναλάβει την εταιρεία της οικογένειάς μου είχε πτωχεύσει και το πρώτο πράγμα που κάναμε δεν ήταν να πούμε «φταίνε οι προηγούμενοι», αλλά αμέσως ψάξαμε να βρούμε τι είχαν κάνει σωστά και το υιοθετήσαμε. Βρήκαμε τι έπρεπε να διορθώσουμε και παλέψαμε με ένα όραμα για το τι θα μπορούσε να είναι η εταιρεία, το οποίο και είδαμε να πραγματοποιείται 10 με 20 χρόνια μετά. Αν αντιμετωπίζαμε το πρόβλημα διαχειριστικά θα έπρεπε να κλείσουμε την εταιρεία, αφού όλοι οι λογιστές μάς τόνιζαν πως αυτή η εταιρεία δεν μπορεί να επιβιώσει. Πρέπει να βρεις τι είναι αυτό που κάνεις καλά και τι είναι αυτό που κάνεις λάθος. Μπορούμε να βγάλουμε τον καλύτερό μας εαυτό προς τα έξω ή θα μαστιγώνουμε πάντα τον χειρότερό μας; Τώρα είναι η ώρα, αυτή την ενέργεια που έχει δημιουργηθεί από τον θυμό, την οργή και τον θρήνο να τη μετατρέψουμε σε θετική ενέργεια για να πάει μπροστά η χώρα.

Παρακάτω μπορείτε να δείτε τη συνέντευξή μου στην εκπομπή «Καλύτερα δε γίνεται» με τη Ναταλία Γερμανού:

https://youtu.be/Uj6MAV3o2SE