“Αυτό που έχω κάνει κτήμα μου είναι να ακούω. Βγαίνω όσο περισσότερο μπορώ στην κοινωνία, το είδατε και από την προεκλογική μου εκστρατεία, τις ιδέες που φέραμε στον Δήμο δεν τις σκέφτηκαν επιτελεία πίσω από κλειστές πόρτες. Πρώτα ακούγαμε και έπειτα πηγαίναμε στα επιτελεία και λέγαμε “μας είπαν αυτό, ποια μπορεί να είναι η λύση;”. Αυτή η σχέση σε κάνει να αντιλαμβάνεσαι, να έχεις τέτοιες προσλαμβάνουσες που ο άλλος που το βλέπει τεχνοκρατικά το θέμα δεν μπορεί να τις έχει. Σιγά-σιγά, κάνοντας αυτό στην Αθήνα αλλά και στην περιφέρεια, έχω σχηματίσει μια δική μου άποψη για το τι πρέπει να γίνει και στον χώρο μας αλλά και στη χώρα. Και οι δύο απόψεις, για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια ταυτίζονται απόλυτα. Η αγωνία μου είναι ότι ενώ βλέπω ότι έχουμε την ευκαιρία σαν χώρος να εκφράσουμε κάτι διαφορετικό, κάτι σύγχρονο που θα οδηγήσει την ελληνική κοινωνία μπροστά, αντ’ αυτού βλέπω να μιζεριάζουμε, να κλεινόμαστε στο καβούκι μας, να γινόμαστε φοβικοί απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, φοβικοί απέναντι στον Τσίπρα και, ουσιαστικά, αντί να μιλάμε για το πώς θέλουμε την Ελλάδα σε 10 χρόνια, να κοιτάμε πώς θα “σπρώξουμε” τη ΝΔ, από τη μια και τον ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη, μήπως και κρατήσουμε ένα χώρο για να εκλέγονται 5 – 10 βουλευτές από εμάς”.

“Δεν ξέρω τι προσπαθεί να κάνει η σημερινή ηγεσία, ξέρω ότι αυτό εκπέμπει. Που μπορεί να είναι δυο διαφορετικά πράγματα αλλά αν αυτό που θέλεις να κάνεις και αυτό που εκπέμπεις είναι διαφορετικά τότε πρέπει να βρεις βοηθεια. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να σε βοηθήσουν σε αυτό. Αν αυτό που θέλει να κάνει είναι να κρατήσει έναν μικρό χώρο στο κέντρο για να βγαίνουν 10 άνθρωποι βουλευτές τότε μια χαρά το πάει αλλά δεν είναι αυτό που θα έπρεπε να εκφράζει αυτός ο χώρος”.

“Κι εγώ εδώ θα είμαι το ’21, το θέμα είναι αν θα είναι και οι ψηφοφόροι γιατί αν συνεχίσουμε αυτή τη σωρεία των λαθών ο κόσμος θα απογοητεύεται και θα φεύγει. Ο κόσμος έχει στηρίξει την παράταξη για δυο λόγους, πρώτον λόγω συναισθήματος και δεύτερον γιατί πιστεύει ότι ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε η ΝΔ μπορούν να φέρουν μια αξιοσημείωτη πρόταση για την Ελλάδα του μέλλοντος. Δεν μπορούμε ούτε τους μεν ούτε τους δε να απογοητεύσουμε. Πρέπει να ανοίξουμε το κόμμα ώστε να νιώσει ο κόσμος ότι υπάρχει ένας χώρος που τους ακούει, που αντιλαμβάνεται πως αλλάζει η κοινωνία και που μπορεί να φέρει προτάσεις που θα αφορούν την Ελλάδα σε 10-20 χρόνια”.

“Αν ο διάλογος, αν οι διαφορετικές προτάσεις, αν οι δημοκρατικές διαδικασίες είναι πράγματα τα οποία η ηγεσία τα φοβάται τότε αυτή η ηγεσία δεν κάνει για ένα δημοκρατικό κόμμα. Η πραγματικότητα είναι ότι για να πάμε μπροστά πρέπει να φέρουμε όλον τον κόσμο μέσα να συμμετέχει, όσο διαφορετικές και αν είναι οι απόψεις να τις συνθέσουμε. Αυτή ήταν πάντα η παράδοση και η δύναμη του δικού μας χώρου. Καταλαβαίνω ότι αν υπάρχει μια παρατεταμένη ανασφάλεια στον χώρο μας, οι διαγραφές φαντάζουν ως  λύση αλλά τα μηνύματα που στέλνουν οι διαγραφές είναι αδυναμίας όχι δύναμης”.

“Όσο συρρικνώνεται η ηγεσία τόσο πιο φανατική και κλειστή γίνεται. Αυτό που δείχνουν οι 2000 υπογραφές είναι ότι υπάρχει ένας κόσμος εκεί εξώ που λέει “παιδιά, πάρτε το αλλιώς”. Κάλεσαν 5000 κόσμο κι είναι ζήτημα αν ήρθαν 1.500 άνθρωποι. Εάν ήμουν εγω στην ηγεσία θα έλεγα “κάτι γίνεται εδώ, δεν είναι δυνατόν να ανταποκρίνονται μόνο τόσοι”. Και δεν θα μπω σε θέματα νομιμότητας γιατί είναι μια άλλη συζήτηση. Το θέτω όμως σαν μήνυμα πολιτικό”.

“Υπάρχει ο κίνδυνος να μοιραστούν οι ψηφοφόροι σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, όσο δεν υπάρχει μια πολιτική πρόταση που να εκφράζεται από την κεντροαριστερά και να δίνει ένα όραμα στην Ελλάδα. Το όραμα χρειαζόμαστε και όχι την ταμπέλα του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ ή του ΚΙΝΑΛ. Το όραμα και τις θέσεις που απορρέουν από αυτό. Όταν αυτα τα πράγματα γίνουν ξεκάθαρα στην κεντροαριστερά μόνο τότε θα μπορέσουμε να “χτυπήσουμε” τον κ. Μητσοτάκη, αλλιώς θα περιμένουμε απλώς να φθαρεί μέσα στον χρόνο”.

 

Αλλάξτε τις ρυθμίσεις των cookies για να δείτε το video