Φίλες και Φίλοι,

Όταν ο Τσίλερ ήλθε στην Αθήνα, αυτή δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα μικρό χωριό, πρωτεύουσα μιας ελάχιστης χώρας στην Ευρωπαϊκή περιφέρεια. Αν θέλουμε μάλιστα να ήμαστε ακόμα πιο ειλικρινείς, ήταν ένα χωριό στη μέση ενός πολιτικού και οικονομικού πουθενά.

Όταν ο Τσίλερ τελείωσε το έργο του, η Αθήνα είχε ήδη γίνει μια Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα.

Αυτή ήταν η δύναμη του έργου του Τσίλερ.

Αυτή είναι η δύναμη της αρχιτεκτονικής. Να αλλάζει την εικόνα της πόλης. Την εικόνα μιας ολόκληρης χώρας.

Η έκθεση προκαλεί ανάμικτα συναισθήματα. Τα ίδια ακριβώς που προκαλεί και μια βόλτα στην Αθήνα.

Σήμερα, μερικά από τα ωραιότερα έργα του Τσίλερ στέκονται δίπλα- δίπλα με κάποια από τα πιο άχαρα και άσχημα κτήρια, προϊόντα μιας άλλης εποχής.

Μιας εποχής οικοδομικού πανικού, αρπαχτής και αντιπαροχής.

Η εικόνα της πόλης μας υπέστη μια τεράστια καταστροφή.

Και μαζί εθίγη καίρια και η εικόνα που είχαμε για τον εαυτό μας, για την κοινότητα και την κοινωνία μας.

Αυτή είναι η δύναμη της αρχιτεκτονικής. Να αλλάζει την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας. Πολλές φορές προς το καλύτερο. Άλλες προς το χειρότερο.

Η εικόνα της πόλης μας είναι αναπόσπαστο μέρος του πολιτισμού μας. Της καθημερινότητας μας.

Βέβαια, αν θέλουμε να ήμαστε ειλικρινείς, για την Αθήνα, οριστική και συνολική επιστροφή από την ασυδοσία των προηγούμενων δεκαετιών δεν υπάρχει.

Οφείλουμε όμως να προσπαθήσουμε και να προσπαθούμε διαρκώς να τη βελτιώνουμε. Και μέσα από αυτό να βελτιώνουμε τη ζωή μας.

Οφείλουμε επίσης να διδαχθούμε από την εμπειρία μας και να διαφυλάξουμε τον μεγάλο φυσικό και οικιστικό πλούτο της ηπειρωτικής Ελλάδας και των νησιών μας.

Και να μην επιτρέψουμε σε οικιστικές ή επιχειρηματικές πρωτοβουλίες να τον αλλοιώσουν.

Μίλησα για την εικόνα της πόλης. Και πως επιδρά στην εικόνα που έχουμε οι ίδιοι για αυτό που ήμαστε.

Θα ήθελα να μου επιτρέψετε μια μικρή παράκαμψη για να αναφερθώ και στην εικόνα που έχουν οι άλλοι για εμάς.

Σε αυτή τη συγκυρία, η εικόνα της χώρας μας στο Διεθνές περιβάλλον έχει δεχθεί ένα καίριο πλήγμα.

Η αξιοπιστία μας βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδο που βρέθηκε τα τελευταία τριάντα χρόνια.

Τα ξένα ΜΜΕ μεταδίδουν εικόνες και ειδήσεις ντροπής για τη χώρα μας κάθε μέρα.

Οφείλουμε όλοι μαζί να προσπαθήσουμε και να επιτύχουμε.

Να αποδείξουμε, ότι η Ελλάδα

δεν είναι μαύρη τρύπα αλλά πλούτος για την Ευρώπη

Ότι δεν είναι πρόβλημα αλλά μπορεί να είναι πρότυπο.

Και αυτή τη φορά δεν υπάρχει Τσίλερ για να μας βοηθήσει να την ανοικοδομήσουμε

Η εικόνα της χώρας μας βρίσκεται στα δικά μας χέρια.

Φίλες και Φίλοι

Θα ήθελα να ευχαριστήσω την πρόεδρο της Εθνικής Πινακοθήκης κ. Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα καθώς και την επιμελήτρια της έκθεσης, κ.Μαριλένα Κασσιμάτη.

Με ένα μεγάλο αριθμό σχεδίων εγγράφων, επιστολών, τεκμηρίων και φωτογραφιών, η έκθεση, καταφέρνει κάτι εκ πρώτης όψεως αδύνατον:

όχι μόνον να συγκεντρώσει ένα μεγάλο κομμάτι του έργου του Τσίλερ αλλά να ανοίξει μια κλειδαρότρυπα στο μυαλό του αρχιτέκτονα και να μας κάνει κοινωνούς της σκέψης του και του οράματος του.