-Στόχος μας, στο ΠΑΣΟΚ, είναι να εμπνεύσουμε όσο περισσότερους πολίτες γίνεται. Οτιδήποτε συμβαίνει στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν πρέπει να αποτελεί σημείο προσοχής μας, καθώς δεν πρέπει να εμπλεκόμαστε σε σχέση με το πώς θα μπει ή θα βγει από την οποιαδήποτε κρίση.

To ΠΑΣΟΚ δεν είναι ένα κόμμα διαμαρτυρίας, αλλά κόμμα εξουσίας και διαθέτει πρόταση για το πώς πρέπει διακυβερνηθεί η χώρα. Αυτό οφείλουμε να το επικοινωνήσουμε σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, συσπειρώνοντας όσο περισσότερες προοδευτικές δυνάμεις, οι οποίες -σήμερα- βρίσκονται είτε στον ΣΥΡΙΖΑ, είτε στη ΝΔ, είτε η μεγάλη πλειοψηφία τους στο σπίτι.

Δε δύναται να γίνει συζήτηση για οποιουδήποτε είδους συνεργασία σε κεντρικό επίπεδο, στην παρούσα συγκυρία. Υπάρχει, πολύ εύφορο έδαφος για συνεργασία στη βάση. Στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, για παράδειγμα, ο κ. Ηλιόπουλος και εγώ συνεργαστήκαμε για να φέρουμε μία κοινή πρόταση, σχετικά με τη μείωση των τελών στον Δήμο της Αθήνας. Δε χρειάστηκε να θυσιάσουμε τις απόψεις μας, υπήρχε ένα πλεόνασμα το οποίο θεωρήσαμε πως θα χρησίμευε με αυτόν τον τρόπο στην Αθήνα. Φέραμε, λοιπόν, την πρόταση, την οποία αν και αρχικά απέρριψε ο κ. Μπακογιάννης, στο τέλος την υιοθέτησε και έγινε η μείωση των τελών. Ήταν καλή πρόταση τόσο για τον τόπο, όσο και για τους πολίτες της Αθήνας. Αντίστοιχες ευκαιρίες θα βρούμε, σε πολλά επίπεδα, ώστε να κάνουμε συνεργασίες. Η πραγματικότητα είναι ότι στη βάση, υπάρχει μεγαλύτερο εύρος δυνατοτήτων απ’ ό,τι υπάρχει στην κεντρική πολιτική σκηνή.

-Τις συνεργασίες πρέπει να τις συζητάμε, πρέπει να είμαστε ανοιχτοί σε αυτές ειδικά, όταν είμαστε ισχυροί. Πρέπει να δίνεται  χώρος, ώστε να υπάρχει ένας ουσιαστικός διάλογος. Γιατί, όπως παρατηρείται, οι περισσότεροι ξεχνούν τον διάλογο, όταν είναι ισχυροί και τον θυμούνται μόνο, όταν αποδυναμώσουν.

-Ο πρόεδρός μας, Νίκος Ανδρουλάκης, σε εκδήλωση, μίλησε για την Παιδεία και την Υγεία, ώστε να αρχίσει το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ να ξετυλίγεται. Να αρχίσει ο κόσμος να το αξιολογεί, να παρατηρήσει αν εντοπίζει μέσα σε αυτό και σε όσα πρεσβεύει το ΠΑΣΟΚ, το μέλλον του και έτσι να μας κρίνει. Όταν κριθούμε, τότε θα γνωρίζουμε τι μπορούμε να κάνουμε. Δείτε, για παράδειγμα, αυτό που συνέβη στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Δεν πήρε πολύ χρόνο στον Χάρη Δούκα να πείσει ότι είναι καλύτερη επιλογή απέναντι στον κ. Μπακογιάννη. Και, όταν αντιλήφθηκε ο κόσμος της Αθήνας την επιλογή, συσπειρώθηκε γύρω από τον κ. Δούκα και κέρδισε τη δημαρχία. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί, πριν από 6 μήνες, ότι ο κ. Μπακογιάννης θα είναι ευάλωτος στον Δήμο της Αθήνας. Κι όμως, με τον σωστό υποψήφιο και με τη σωστή στρατηγική, τα πράγματα ανατράπηκαν.

-Το πρόβλημα των προοδευτικών δυνάμεων δεν εστιάζεται μόνο στα 2 κόμματα. Οι προοδευτικές δυνάμεις στην Ελλάδα, σήμερα, έχουν διασπαστεί σε μικρότερα κόμματα, έχουν κατευθυνθεί και προς τα δεξιά και υπάρχει και η μεγάλη αποχή του κόσμου. Θα χρειαστεί πολλή δουλειά, για να πείσουμε αυτούς τους ανθρώπους. Είμαστε έτοιμοι να την κάνουμε και σε αυτήν πρέπει να εστιάζουμε. Ο καθένας από αυτούς τους προοδευτικούς πολίτες, περιμένει να δει πράγματα από εμάς και σε αυτό είμαστε επικεντρωμένοι. Στη βάση, μπορούν να γίνουν συνεργασίες σε πολλά επίπεδα, όπως στον συνδικαλιστικό χώρο, στα Επιμελητήρια, σε μέρη που μπορούν να συζητηθούν κοινές προτάσεις και αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα μόνο με τον ΣΥΡΙΖΑ. Παρατηρούνται προοδευτικοί πολίτες και από άλλα κόμματα οι οποίοι είναι ανοιχτοί σε συζητήσεις και αυτό θέλουμε να το καλλιεργήσουμε παντού. Πιστεύουμε πως για να επιστρέψει ο προοδευτικός κόσμος στα πράγματα, για να δεσπόσει και πάλι η δική του ματιά στο πώς πρέπει να εξελίσσεται η Ελλάδα, χρειάζονται ευρύτερες δυνάμεις, οι οποίες θα βρεθούν μαζί και θα υποστηρίξουν ένα κοινό πρόγραμμα.

Υπάρχει μια ευρωπαϊκή τάση που συντηρικοποιεί την κοινωνία. Η Ελλάδα, είναι μια χώρα η οποία πλήρωσε κι έζησε τα μνημόνια και μπορεί να ανατρέψει αυτήν την τάση. Δε γίνεται να υπάρχει αυτή η βαθιά συγκεντρωμένη εξουσία, η οποία μοιράζει τον πλούτο μόνο στους λίγους. Έχουμε ένα ισχυρό αφήγημα για το πώς πρέπει να αλλάξουν τα πράγματα στη χώρα. Αυτό το αφήγημα χρειάζεται ακροατήριο και παρατηρώ πως ο κόσμος ακούει και πλέον ρωτάει, το οποίο είναι ένα μεγάλο βήμα. Όσο πιο, ενσυνείδητα, κάνουμε αυτήν τη δουλειά, τόσο πιο σίγουρο είναι ότι θα αρχίσουμε να κερδίζουμε αυτόν τον κόσμο. Χρειάζεται να πειστεί ο κόσμος πως κάτι σοβαρό γεννιέται και τότε θα ανταποκριθεί. Αυτό συνέβη και στην περίπτωση των Δήμων, όπου με μεγάλες ταχύτητες συσπειρώθηκαν οι δυνάμεις γύρω από συγκεκριμένους υποψήφιους.

–Συνήθως, όταν υπάρχει κάτι αισιόδοξο, όπως αυτό που έγινε στον Δήμο της Αθήνας ή σε έναν άλλο Δήμο ή που μπορεί να γίνει σε ένα Επιμελητήριο, προσπαθούμε να το καπελώσουμε. Να το φέρουμε μέσα στα γραφεία της Χαριλάου Τρικούπη, της Κουμουνδούρου ή οποιουδήποτε άλλου εμπλέκεται σε αυτό και καταλήγουμε να το επισκιάσουμε. Αντί να πάμε με αυτήν τη λογική, γιατί δεν αγκαλιάζουμε, δεν χειροκροτούμε και δεν ενθαρρύνουμε αυτό που γίνεται στη βάση, ώστε σιγά σιγά η βάση να βγει από πάνω και να πει «λοιπόν, υπάρχουν 10 σημεία στα οποία μπορούμε να συζητήσουμε»; Το να έχουμε μόνο τους αρχηγούς, χωρίς τον κόσμο και να θεωρούμε ότι με αυτόν τον τρόπο ενώσαμε κοινωνικές ομάδες, δεν αρκεί.

-Δεν οδηγούμαστε σε έναν αυτόματο πολλαπλασιασμό, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε κρίση. Αυτός είναι ο δρόμος που ο ίδιος πρέπει να ακολουθήσει, να βγει από αυτόν και να αποφασίσει τι θέλει να κάνει.

Εμείς, στο ΠΑΣΟΚ, έχουμε τον δικό μας δρόμο και έχουμε αποφασίσει. Ο πρόεδρός μας, είπε ότι θα κάνουμε νηφάλια, αλλά αιχμηρή αντιπολίτευση απέναντι στην Κυβέρνηση, με προτάσεις και με έναν λόγο που δεν θα είναι προσωπικός, αλλά ούτε και αντιπολιτευτικός χωρίς επιχειρήματα. Αυτό το μοντέλο αντιπολίτευσης πιάνει τόπο, γιατί ο κόσμος μάς ακούει καλύτερα έτσι. Αν σήμερα στην εκπομπή εξαπέλυα μόνο κατηγορίες προς τον κ. Μητσοτάκη, ο πολίτης μετά από λίγο θα άλλαζε κανάλι. Αντίθετα, αν ερχόμουν με 3 προτάσεις καλύτερες για τη χώρα, από αυτές του κ. Μητσοτάκη, τότε ο κόσμος θα άκουγε και θα σκεφτόταν πως υπάρχει κάτι ενδιαφέρον στα όσα ειπώθηκαν στην εκπομπή.

-Μία επιτυχία του κ. Μητσοτάκη είναι ότι έχει πείσει την ελληνική κοινωνία ότι η πολιτική είναι θέμα διαχείρισης και πως κερδίζει ο καλύτερος διαχειριστής. Δεν ισχύει, όμως, αυτό. Το πώς διαχειρίζεται κανείς τη χώρα και σε ποια κατεύθυνση την πάει, είναι αυτό που θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει. Η ελληνική Δημοκρατία δεν έχει ανάγκη από μία πολιτική διαδικασία η οποία απορρέει από το κέντρο και όπου όλες οι άλλες εξουσίες πρέπει να το υπηρετούν. υποστηρίζουμε, ότι πρέπει να πάμε την εξουσία κοντά στον λαό, εκεί που λογοδοτεί στον κόσμο, ώστε ο κόσμος να συμμετέχει στη διαμόρφωση του μέλλοντός του. Δεν αρκεί μόνο, να ελεήσει ο κ. Μητσοτάκης και να δώσει pass, διότι αυτό οδηγεί την κοινωνία σε παραίτηση την οποία και βιώσαμε με την αποχή του κόσμου.

-Η διπλωματία είναι δύο τύπων. Αυτή που βλέπεις και αυτή που γίνεται από πίσω. Η Ελλάδα ήταν πάντα καλή στο να διεισδύει προς όλους τους χώρους και να γεφυρώνει διαφορές. Η Ελλάδα ανθεί όταν είναι γέφυρα και μαραζώνει όταν είναι σύνορο. Έτσι, λοιπόν, έχουμε παίξει συχνά κομβικό ρόλο για την επίλυση θεμάτων είτε μεταξύ Ισραηλινών, Παλαιστινίων είτε μεταξύ Βορείων, Νοτίων είτε Ανατολικών, Δυτικών. Η Ελλάδα είχε πάντα αυτήν τη δυνατότητα, οφείλουμε να το αναγνωρίζουμε και να υποστηρίζεται από όλες τις Κυβερνήσεις.

Παρακάτω θα δείτε ολόκληρη τη συνέντευξή μου στο «Attica TV», στην εκπομπή «Γεγονότα 2.0», με τον δημοσιογράφο Γιώργο Μελιγγώνη:

 

Αλλάξτε τις ρυθμίσεις των cookies για να δείτε το video