Το καινούριο θα το δημιουργήσουν οι ‘Ελληνες
Συνέντευξη Παύλου Γερουλάνου στο ΔΙΟΝ TV στον δημοσιογράφο Χάρη Καφτεράνη
Για την οικονομία μετά την πανδημία
Μετά το δεύτερο κύμα της πανδημίας πρέπει να δούμε τι θα γίνει με την οικονομία. Το αναπτυξιακό πρόγραμμα που βλέπουμε να σχηματίζεται σιγά σιγά, είναι ένα πρόγραμμα που βασίζεται στις υπαρκτές πλουτοπαραγωγικές δυνάμεις της χώρας. Για να το πω απλά, οι ίδιοι άνθρωποι θα πάρουν τα χρήματα, κυρίως στους ίδιους κλάδους που είχαμε συνηθίσει μέχρι σήμερα, με μία προτίμηση στις μεγάλες επιχειρήσεις με τις οποίες συνδιαλέγεται αυτή η κυβέρνηση. Πιστεύω ότι αυτή η νοοτροπία είναι λάθος. Αυτή είναι η ώρα να αλλάξουμε το πλουτοπαραγωγικό μοντέλο της χώρας, να δημιουργήσουμε συνθήκες μέσα στις οποίες πολύ περισσότεροι Έλληνες θα μπορούν να παράξουν και πολιτισμικό και κοινωνικό και οικονομικό πλούτο. Αυτή είναι η ώρα να διευρύνουμε την παραγωγική βάση και να ανοίξει το παιχνίδι. Για να το κάνουμε όμως αυτό, θα χρειαστεί ένα πολύ διαφορετικό μοντέλο διοίκησης της χώρας. Σήμερα όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται στο κέντρο. Μέχρι τώρα οι πιο δυνατές ηγεσίες ήταν στα υπουργεία. Τώρα όλα αυτά έχουν μικρύνει και έχει μεγαλώσει το γραφείο του Πρωθυπουργού. Πιστεύω ότι πρέπει να γίνει το ακριβώς αντίθετο. Η εξουσία να πάει στους παραγωγικούς φορείς που μπορούν να κουβαλήσουν ένα μέρος αυτής της ανάπτυξης, στα επιμελητήρια, τους ΟΤΑ, τους συνεταιρισμούς, τις συλλογικότητες που επιτρέπουν στους μικρούς παραγωγούς να συνεργάζονται για να παράξουν κάτι μεγαλύτερο. Η πραγματική διαφορά θα έρθει αν σύντομα δούμε τα χρήματα που θα έρθουν στη χώρα αντί να πάνε στους λίγους να πάνε σε όσο το δυνατόν περισσότερους.
Η κυβέρνηση έχει μια φαντασίωση ότι αν μειωθούν αρκετά οι μισθοί θα έρθουν εδώ μεγάλες ξένες επενδύσεις και θα μας προσλάβουν όλους ως υπαλλήλους. Είναι λάθος αυτή η θεωρία, δεν θα συμβεί αυτό ή αν συμβεί θα συμβεί μερικώς. Αυτή τη στιγμή τι βλέπουμε να έρχεται ως ξένο κεφάλαιο; Εκείνο που αγοράζει ελληνικές επιχειρήσεις. Δεν έχουμε δει ακόμα ξένο κεφάλαιο που να δημιουργεί κάτι καινούριο. Το καινούριο θα το δημιουργήσουν οι Έλληνες. Και αυτό πρέπει να θυμάται η κυβέρνηση όταν σκέφτεται πώς θα δημιουργήσει πλούτο την επόμενη μέρα. Χρειαζόμαστε καινούρια εργαλεία, καινούριο πτωχευτικό νόμο, χρειαζόμαστε ένα τραπεζικό σύστημα που να μπορεί να δώσει μικροδάνεια που είναι ζωτικά για να ξεκινήσει κάτι. Με μικροδάνεια ξεκίνησαν επιχειρήσεις που σήμερα είναι κολοσσοί, όπως η Microsoft, η Apple. Χρειάζεται να ζητήσουμε μια αναδιάρθρωση του τραπεζικού σύστήματος ώστε αντί να σκέφτεται μόνο τις μεγάλες και μεσαίες επιχειρήσεις να σκέφτεται τις μεσαίες και μικρές και να βλέπει πώς μπορεί να τις υποστηρίξει μέχρι εκεί που θα φτάσουν να είναι ανταγωνίσιμες μέσα σε ένα παγκοσμιοποιημένο σύστημα.
Για την έκθεση Πισσαρίδη
Αυτά που προτείνει η έκθεση Πισσαρίδη είναι μεταρρυθμίσεις. Αυτά που προτείνω εγώ είναι μεταρρυθμίσεις. Το θέμα είναι τι στόχευση έχει η καθεμιά. Η μία ουσιαστικά επιδιώκει να απελευθερώσει το υπαρκτό κεφάλαιο από τη γραφειοκρατία, οι άλλες για τις οποίες μιλώ εγώ, είναι μεταρρυθμίσεις που επιτρέπουν σε έναν πολύ μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων να έχουν πρόσβαση σε πόρους δημιουργίας, να συνεργάζονται και να προχωρούν μαζί στη δημιουργία του πολιτισμικού, κοινωνικού και οικονομικού πλούτου. Μέχρι τώρα ακούγαμε συνέχεια για το πώς η ελεύθερη οικονομία απαιτεί ανταγωνισμό. Είναι αλήθεια, κυρίως ως προς τις τιμές. Την ίδια ώρα όμως απαιτεί συνεργασίες. Γιατί, όταν πια η οικονομία κινείται με αυτές τις ταχύτητες και γίνεται τόσο αχανής όπως συμβαίνει σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία, η δυνατότητα επιχειρηματιών να συνεργαστούν για να φτιάξουν κάτι μεγαλύτερο είναι κομβική για την επιβίωσή τους. Σήμερα η κουλτούρα των συνεργασιών δεν υπάρχει. Και δεν υπάρχει και από την πλευρά της κυβέρνησης μια κουλτούρα που να ενθαρρύνει τις συνεργασίες. Πιστεύω ότι και στον πρωτογενή τομέα και στον δευτερογενή είναι κομβικό να αφήσουμε τις ελληνικές επιχειρήσεις να δημιουργήσουν συνεργασίες μέσα από τις οποίες θα μπορούν να ανταγωνιστούν επιχειρήσεις και εκτός των συνόρων.
Για την αντιπολίτευση
Εδώ και καιρό λέω ότι η χώρα δεν μπορεί να πορευτεί πια χωρίς μια προοδευτική πρόταση για το μέλλον. Δεν είναι δυνατόν να επικεντρωνόμαστε μόνο στο να λέμε τι κάνει λάθος ο άλλος. Γιατι; Διότι μπορεί να ακούει με συμπάθεια την κριτική σου στην κυβέρνηση κάποιος που διαφωνεί με την κυβέρνηση αλλά, η πραγματικότητα είναι ότι, αν ο άλλος δεν μπορεί να δει πού θα είναι η χώρα σε 10 χρόνια από τώρα, εάν εσύ πάρεις το πηδάλιο για να την οδηγήσεις μπροστά τότε αποκλείεται να σε εμπιστευτεί. Η εμπιστοσύνη χτίζεται πάνω σε μια υπόσχεση. Δεν είναι τυχαίο ότι όλα τα κόμματα, όλες οι αντιπολιτεύσεις που διεκδικούν κάτι, υπόσχονται μια διαφορετική μέρα. Εάν δεν έχεις αυτήν την υπόσχεση άρτια φτιαγμένη, δεν μπορείς να πείσεις τον κόσμο να σε ακολουθήσει. Και επιμένω ότι, το πρώτο που πρέπει να κάνεις είναι να εξηγήσεις τι είναι αυτό που θα πάει τη χώρα μπροστά. Να εξηγήσεις γιατί το σχέδιο της κυβέρνησης αφήνει κόσμο εκτός και γιατί το δικό σου σχέδιο θα αγκαλιάσει κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδα. Διότι αυτή τελικά θα είναι η βασική πολιτική διαφορά πάνω στην οποία θα συγκρουστούν η αριστερά και η δεξιά του μέλλοντος. Έχεις μια δεξιά παγκοσμίως που θεωρεί ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το να κάνεις τους πλούσιους πλουσιότερους ελπίζοντας ότι κάποιος πλούτος θα φτάσει στη βάση της κοινωνίας. Υπάρχει και μία αντιπρόταση που λέει όχι, τον πλούτο τον χτίζεις από κάτω προς τα πάνω, με συλλογικότητες, με διαδικασίες στις οποίες μπορούμε όλοι να συμμετέχουμε στην παραγωγή του.
Για το ΚΙΝΑΛ
Το ποσοστό που πήρε ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1974 ήταν 11%. Αυτό που έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου από το 1974 έως το 1981 για να μαζευτεί η μισή Ελλάδα και να τον ακούει στο Σύνταγμα ήταν να πει ποια είναι η πρότασή του για τη χώρα. Ήταν πάρα πολύ ξεκάθαρος. Οι απόψεις του για το πού έπρεπε να πάει η χώρα τα επόμενα 10 χρόνια ήταν τόσο ξεκάθαρες που μαζί τους φτάσαμε πολλά χρόνια μετά, και ως προοδευτικός χώρος και ως κόμμα. Και για αυτό επιμένω ότι τα πρόσωπα μετρούν πάρα πολύ αλλά πρόσωπα κενά περιεχομένου δεν λένε τίποτα όπως επίσης και το περιεχόμενο χωρίς πρόσωπα δεν μπορεί να πάει μακριά. Σήμερα, εκτός από περιεχόμενο, χρειαζόμαστε και ένα κόμμα ανοιχτό στην κοινωνία. Έχω πει επανειλημμένα ότι το Κίνημα Αλλαγής δεν είναι ένα κόμμα ανοιχτό στην κοινωνία. Δεν είναι ένα κόμμα που ανοίγει την αγκαλιά του σε όποιον θέλει να έρθει. Το ίδιο συμβαίνει σε όλο τον προοδευτικό χώρο, δυστυχώς. Και το λέω αυτό με πίκρα γιατί θεωρώ ότι αν θέλουμε να συζητήσουμε για το μέλλον του χώρου μας πρέπει να ανοίξουμε μια μεγάλη αγκαλιά, να πούμε προς τα πού θέλουμε να πάει η χώρα και πάνω εκεί να πάρουμε όλες τις αποφάσεις. Βεβαίως εκεί θα έρθει και η ώρα να συζητήσουμε για τα πρόσωπα. Όμως εάν σήμερα που ο κόσμος πραγματικά αναστενάζει στις ΜΕΘ, που ανησυχεί για το μαγαζί του και για το πώς θα ξημερώσει η επόμενη μέρα στην οικονομία και για το πώς θα βγει ο πλούτος εμείς, αντί να ασχοληθούμε με όλα αυτά, ασχολούμαστε με το ποιος αγωνιά να πάρει μια καρέκλα, ο κόσμος θα απογοητευτεί και θα γυρίσει την πλάτη. Άρα θεωρώ ότι θα έρθει η ώρα να τα συζητήσουμε όλα αυτά, δεν έχει έρθει όμως ακόμα.
https://www.youtube.com/watch?v=7kIbNgWunBg&feature=youtu.be