Μέσα σε λιγότερο από δύο εικοσιτετράωρα, χάθηκαν δύο άνθρωποι που υπηρέτησαν τον Πολιτισμό με διαφορετικές μεν ιδιότητες, αλλά με το ίδιο πάθος, την ίδια συνέπεια, τον ίδιο πρωτογενή ενθουσιασμό.

Ο Βαγγέλης Λιβαδάς υπήρξε ο κατεξοχήν Έλληνας θεατρικός παραγωγός. Για πενήντα ολόκληρα χρόνια πρωτοστάτησε στο ανέβασμα έργων από όλο το φάσμα του θεατρικού ρεπερτορίου –από Ξενόπουλο και Τσιφόρο μέχρι οπερέτα και μιούζικαλ. Συνεργάστηκε με τους σημαντικότερους Έλληνες καλλιτέχνες, χαρίζοντας μεγάλες συγκινήσεις στο κοινό. Ο Βαγγέλης Λιβαδάς απέδειξε ότι η θεατρική παραγωγή μπορεί να είναι, πέρα από επικερδής επιχειρηματική δραστηριότητα, και μια πραγματική διακονία στην Τέχνη.

Ο Ντίνος Κατσουρίδης, από την άλλη, υπήρξε ένας από τους πιο διακεκριμένους «εργάτες» του ελληνικού κινηματογράφου. Τον υπηρέτησε με παραπάνω από μία ιδιότητες: αυτή του σκηνοθέτη, του διευθυντή φωτογραφίας, του μοντέρ. Στη συλλογική μνήμη του λαού μας έχει καταγραφεί ανεξίτηλα ως ο δημιουργός που έστειλε με τις ταινίες του ένα σθεναρό μήνυμα αντίστασης κατά τη διάρκεια της επταετούς δικτατορίας, αλλά και ως ο δημιουργός που ανέδειξε με το ταλέντο του μερικούς απ’ τους πιο σπουδαίους ηθοποιούς του ελληνικού σινεμά.

Στους οικείους και των δύο εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια.