Πιστεύω ότι κάτω από τις παρούσες συνθήκες η διαπραγμάτευση δεν μπορούσε να εξελιχθεί αλλιώς.
Οι εταίροι μας όμως δεν γνωρίζουν και πολλοί γύρω από αυτό το τραπέζι δεν γνωρίζουμε τι τραβούν οι άνθρωποι που θέλουν να επενδύσουν στην Ελλάδα. Δεν γνωρίζουν τις χιλιάδες αγκυλώσεις της ελληνικής οικονομίας που αποτρέπουν τη δημιουργία θέσεων εργασίας και που αυξάνουν με δεκάδες τρόπους το κόστος μιας επένδυσης.

Αν τα ήξεραν, θα υπήρχε πολύ μεγαλύτερη έμφαση σε πραγματικές διαρθρωτικές αλλαγές όπως η μείωση της γραφειοκρατίας και η παρεμβατική ικανότητα του κράτους πάνω στην οικονομία και δεν θα έμοιαζε ότι ασχολούμαστε μόνο με το κόστος εργασίας και τον κατώτερο μισθό.
Αν την Κυριακή ψηφίσει η ελληνική Βουλή να προχωρήσουμε μπροστά τότε η διαπραγμάτευση θα είναι πίσω μας αλλά δεν θα είναι πίσω μας αυτά τα προβλήματα. Το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι κατά πόσο τα θέματα αυτά που αφορούν την ελληνική οικονομία και την ελληνική κοινωνία θα είναι έργο αυτής της κυβέρνησης.

Είναι στόχος αυτής της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει αυτά τα θέματα;
Χρειάζεται μια νέα ρητή συμφωνία των αρχηγών ότι όσο διαρκεί η θητεία αυτής της κυβέρνησης θα προχωρήσει και ζητήματα που δεν αφορούν μόνο τη σύμβαση αλλά το μέλλον του τόπου.