Πρώτα οφείλει να γίνεται μια ολοκληρωμένη μελέτη της κάθε γειτονιάς και των αναγκών της και μετά να γίνεται η παρέμβαση στον αστικό ιστό. Γιατί είναι σημαντικό αυτό; Διότι αυτό που βλέπουμε σήμερα,  είναι ότι διορθώνουμε αποσπασματικά πράγματα και μετά από λίγο τα εγκαταλείπουμε και ξαναδιαλύονται. Όταν κάνεις μια ολιστική προσέγγιση, τότε μπορείς να πεις «ελάτε μαζί σαν γειτονιά να υπερασπιστούμε αυτό που φτιάχνουμε, ελάτε μαζί να προστατεύσουμε αυτό που πληρώσαμε με τα λεφτά μας». Τότε θα αρχίσεις να βλέπεις την Αθήνα να αλλάζει,  έτσι ώστε να μπορούμε να κάνουμε τη δική μας ζωή καλύτερη, το οποίο είναι και ο στόχος.

Είναι άλλο πράγμα να σε στηρίζει ένα κόμμα και άλλο πράγμα να σου δίνει χρίσμα ένα κόμμα. Όταν παίρνεις το χρίσμα ενός κόμματος ουσιαστικά δημιουργείς μια εξάρτηση. Αυτό ανήκει σε μια παλιά εποχή. Την εποχή που σου έλεγαν «θα σε κάνω Δήμαρχο, αλλά θα πάρεις αυτούς τους ανθρώπους στο συνδυασμό σου και θα πεις αυτά τα πράγματα για την πόλη». Αυτό ήταν μια σχέση εξάρτησης και οι σχέσεις εξάρτησης πρέπει να τελειώνουν. Πραγματικά δεν έχουν κανένα λόγο ύπαρξης. Τα κόμματα μπορούν να στηρίζουν υποψηφιότητες αλλά οι εξαρτήσεις πρέπει να σταματήσουν. Εγώ τι έκανα; Σήκωσα το χέρι μου και είπα «πιστεύω, μετά από αυτά που έχω δει, ότι μπορώ να βοηθήσω την πόλη μου» και όποιος θέλει ας με στηρίξει. Αλλά χωρίς συμφωνίες κάτω από το τραπέζι.

Τα τραπεζοκαθίσματα, τα σπασμένα πεζοδρόμια, οι ράμπες που δεν λειτουργούν, αυτά είναι τα πράγματα που συνθέτουν την εικόνα εγκατάλειψης. Καταλαβαίνουμε τις ανάγκες του Δήμου να μαζέψει χρήματα, αλλά αυτό δεν μπορεί ποτέ να επιβαρύνει τη ζωή τη δική μας, στο να μπορούμε να πάμε από το ένα μέρος στο άλλο και να μην πρέπει να σκεφτούμε από ποιο πεζοδρόμιο να περπατήσω, πώς να περάσω μέσα από τα παράνομα παρκαρισμένα μηχανάκια, ή τα αυτοκίνητα τα οποία μπλοκάρουν το δρόμο.

Ακούστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.