Τον τελευταίο καιρό, ως αντιπολίτευση στον δήμο έχουμε πάρει μια σειρά από πρωτοβουλίες που πραγματικά δεν τις βλέπουμε ούτε στην κεντρική πολιτική. Ως μια παράταξη του Δ. Αθηναίων που δεν εκλέχτηκε πρώτη, δουλεύουμε σαν τα μυρμήγκια, φέρνουμε συνέχεια προτάσεις. Όπως η πρόταση για τη σεξουαλική παρενόχληση που υιοθέτησε και η ΚΕΔΕ και έχει αρχίσει να υιοθετείται και από δημάρχους σε όλη την Ελλάδα. Ή όπως η πρόταση που φέραμε για τις σχολικές επιτροπές και τα σχολικά κυλικεία. Είμαστε μια παράταξη που γεννά συνέχεια καινούριες ιδέες που δεν τις αναφέρει απλά στο δημοτικό συμβούλιο αλλά τις φέρνει έτοιμες για να ψηφιστούν και να προχωρήσουν. Αυτήν την αντιπολίτευση την κάνουμε γιατί πιστεύουμε ότι ο κόσμος έχει κουραστεί από τις κοκορομαχίες και θέλει προτάσεις και έλεγχο. Αυτός ο έλεγχος έχει δυσκολέψει πολύ από το γεγονός ότι ο τελευταίος νόμος της ΝΔ δίνει όλη τη δύναμη στον Δήμαρχο να κάνει ό,τι θέλει μέσα από δύο επιτροπές των οποίων έχει τον απόλυτο έλεγχο. Μπορώ να κατανοήσω οποιοδήποτε δημοκρατικό σύστημα μέσα από το οποίο θα συζητηθεί ένα θέμα και ο Δήμαρχος θα πάρει ό,τι καλύτερο μπορεί. Αλλά να περνάνε τα θέματα λες και είναι διεκπεραιώσεις όχι. Έτσι ξοδεύτηκαν τα 2 εκατομμύρια για τις ζαρντινιέρες. Πέρασαν από την οικονομική επιτροπή χωρίς κανένας να μπορεί να του πει, Δήμαρχε αν το περάσεις αυτό θα σε φάνε. Ε, το πέρασε και τον έφαγαν. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Αλλά εκεί που μπορούμε να κάνουμε έλεγχο, παρά τον νόμο της ΝΔ, κάνουμε έλεγχο και μπορούμε πολλές φορές να συμβάλουμε και θετικά ώστε να γίνει καλύτερη η πρόταση. Αυτό θέλει ο κόσμος πια από την αντιπολίτευση. Θέλει προτάσεις, θέλει διορθώσεις, θέλει έλεγχο.

Η Ελλάδα είναι δυνατή, είναι μια χώρα που έχει ευρωπαϊκή παρουσία και είναι σταθεροποιητικός παράγοντας στην περιοχή, πράγμα που την κάνει πολύ σημαντική για την περιοχή και πρέπει να συμπεριφερόμαστε με ψυχραιμία και να διαπραγματευόμαστε πάντα με την ισχύ που έχουμε. Μια ισχύς που προέρχεται και από τον στρατό μας και από τη διπλωματία και από την οικονομία μας. Αυτά πρέπει να τα θεωρούμε δεδομένα πλέον όταν προχωράμε σε τέτοιες συζητήσεις και να ξέρουν και οι Τούρκοι πολύ καλά ότι γνωρίζουμε τη δύναμή μας. Αλλιώς συνέχεια θα έρχονται με περισσότερες απαιτήσεις πράγμα που θα δημιουργεί προβλήματα και στις διμερείς σχέσεις. Αυτό που βλέπουμε με συνέπεια από τον Ερντογάν είναι μια προσπάθεια να διαχύσει τη δύναμή του προς όλους τους γείτονές του. Αυτό που πρέπει να καταλάβει είναι ότι από εδώ δεν παίζει. Το να πάει ανατολικά είναι ένα άλλο θέμα κι έχει να κάνει με τη σχέση της Τουρκίας με τις μεγάλες δυνάμεις γύρω. Αλλά σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, εμείς πρέπει να είμαστε σταθεροί, να δείχνουμε ότι δεν φοβόμαστε κανέναν και να μπορούμε αυτό να το υποστηρίξουμε και να τους περνάμε το μήνυμα κάθε φορά ότι δεν ξέρουμε τι κάνετε στα ανατολικά σας αλλά στα δυτικά σας έχετε μια ευρωπαϊκή χώρα η οποία έχει δύναμη και αυτήν τη δύναμη δεν θα διστάσουμε ούτε ένα λεπτό να τη χρησιμοποιήσουμε για να υπερασπιστούμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν πάρει συγκεκριμένες αποφάσεις και βάση αυτών και των εθνικών μας προτεραιοτήτων θα δοθεί μια λύση στο τέλος όσο χρόνο κι αν πάρει.

Η χώρα έχει πάρει μια λάθος πορεία που, για να το πω σχηματικά, είναι πιστή στο σχέδιο Πισσαρίδη. Μια αντίληψη για την οικονομία και την κοινωνία που αφορά λίγους και συγκεκριμένους Έλληνες. Αυτό που εμείς οφείλουμε να δώσουμε είναι ένα σχέδιο που να αφορά όλους τους Έλληνες, που να βάζει όλους τους Έλληνες στο παιχνίδι και αυτό δεν είναι μόνο κοινωνικά σημαντικό. Είναι και οικονομικά σημαντικό. Διότι δεν μπορείς να έχεις μια αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας αν δεν έχεις μια διεύρυνση της παραγωγικής της βάσης. Και σήμερα βλέπουμε ένα σχέδιο που συνεχώς συρρικνώνει την παραγωγική βάση ελπίζοντας ότι θα έρθουν κάποιοι ξένοι να αναπληρώσουν αυτό το κενό. Αυτοί οι ξένοι δεν θα έρθουν. Το κενό αυτό θα αναπληρωθεί μόνο από Έλληνες. Αλλά για να αναπληρωθεί από Έλληνες πρέπει να δώσεις ευκαιρίες στη νέα γενιά, πρέπει να σταματήσεις να έχεις τον δημιουργικό κόσμο της Ελλάδας μονίμως σε ομηρία, πρέπει να δεις αλλιώς τα κόκκινα δάνεια και τη νομοθεσία για τις πτωχεύσεις, πρέπει να σκεφτείς με εντελώς διαφορετικούς όρους. Εμείς δουλεύουμε για ένα τέτοιο σχέδιο. Διότι θεωρώ ότι από εκεί ξεκινούν όλα. Μόλις παντρέψεις τις προτεραιότητες της κοινωνίας με τις προτεραιότητες της οικονομίας μπορείς να δημιουργήσεις συνθήκες για να αρχίσει να βλέπει κάποιος μια διαφορετική πρόταση που να είναι όμως ρεαλιστική. Αυτό όμως ξεκινά από έναν μεγάλο σεβασμό των συλλογικοτήτων στην Ελλάδα, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των Επιμελητηρίων, των Συνεταιρισμών, όλων αυτών των χώρων που ο καθένας μας μπορεί να συσπειρωθεί για να παράξει κάτι μεγαλύτερο. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα για τη χώρα.

 

Αλλάξτε τις ρυθμίσεις των cookies για να δείτε το video