“Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα δείχνει ότι είναι άλλη μία χώρα του δυτικού κόσμου που χρειάζεται αποσυγκέντρωση εξουσίας και πλούτου. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να χτίσουμε οικονομική αυτονομία για την  κάθε οικογένεια. Πρέπει να μπορεί η κάθε οικογένεια να στέκεται στα πόδια της. Για να γίνει αυτό πρέπει να επενδύσουμε πάλι στη μικρομεσαία επιχείρηση. Αυτή η διαδικασία που ξεκίνησε πριν από είκοσι-τριάντα χρόνια που θέλαμε να φτιάξουμε εθνικούς πρωταθλητές στην οικονομία έδειξε τα όρια της. Οι εθνικοί πρωταθλητές φτάνουν σε ένα σημείο και μετά τους εξαγοράζει ένας ξένος και εκεί τελειώνει και η σημασία τους για την Ελληνική επικράτεια. Αυτό το οποίο θέλουμε είναι δυναμικές μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις οι οποίες ψάχνουν πάντα να δημιουργήσουν ένα καλύτερο προϊόν, να προσφέρουν μία καλύτερη υπηρεσία είτε στον κλάδο του τουρισμού είτε στον αγροδιατροφικό τομέα, είτε στην ενέργεια. Να ψάχνει πάντα το καλύτερο το οποίο μπορεί να γίνει. Χρειάζεται να φύγουμε από το παλιό μοντέλο και να πάμε σε ένα καινούργιο μοντέλο όπου Έλληνας αυτονομείται, παλεύει. Η οικογενειακή επιχείρηση ήταν έτσι κι αλλιώς η σπονδυλική στήλη της ελληνικής οικονομίας και εκεί πρέπει να ξαναγυρίσουμε εκεί αν θελουμε να αναπτύξουμε την οικονομία μας. Η Κρήτη έχει να μας διδάξει πολλά γιατί έχει ισχυρές επιχειρήσεις και συνεταιρισμούς, έχει βάλει τη διατροφή της και πολλά από τα προϊόντα της στο καλύτερο επίπεδο με παγκόσμια αναγνώριση.”

“Το λάθος είναι να πιστεύουμε ότι αυτό είναι αναπτυξιακή στρατηγική. Δεν είναι αναπτυξιακή στρατηγική να πουληθεί ένα ξενοδοχείο από έναν Έλληνα σε ένα ξένο. Οι αγοραπωλησίες δεν είναι αναπτυξιακή στρατηγική. Αυτό που είναι ανάπτυξη είναι κατα πόσο μπορούν οι άνθρωποι οι οποίοι είτε έχουν πολλά χρήματα είτε λίγα να φτιάξουν κάτι καινούργιο και να χτίσουν κάτι στο οποίο βασίζεται στα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας και της κάθε περιοχής. Εκεί αρχίζεις και βλέπεις ανάπτυξη. Γι αυτό και έχει δοθεί έμφαση στην καινοτομία, στις νέες τεχνολογίες διότι σου δίνει την δυνατότητα να φτιάξεις με λίγα χρήματα κάτι που να αξίζει τον κόπο.” 

Τουριστικός τομέας

“Η πραγματικότητα για τον τουριστικό τομέα είναι ότι μπορεί η κυβέρνηση να προσεύχεται για το καλύτερο αλλά πρέπει να προετοιμαστεί για το χειρότερο. Αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση απλώς προσεύχεται για το καλύτερο. Η προετοιμασία για το χειρότερα δεν είναι πραγματική. Η κυβέρνηση πρέπει να καταλάβει ότι τελειώνει πια το δεκαετές σχέδιο το οποίο είχαμε φτιάξει εμείς με τον ΣΕΤΕ το 2010. Το 2010 με την Αθήνα να καίγεται καταφέραμε να ανεβάσουμε τον τουρισμό σε όλη την Ελλάδα, κάθε χρόνο που ήμουν στο υπουργείο και αυτό συνεχίστηκε μετά και με την κυρία Όλγα Κεφαλογιάννη και την κα Κουντουρά. Αυτό οφείλεται στο 10ετές σχέδιο το οποίο ακολουθήσαμε πιστά η κυβέρνηση, οι επιχειρηματίες και οι εργαζόμενοι, σας θυμίζω ότι ήταν ο μόνος κλάδος στον οποίο υπογράφτηκαν συλλογικές συμβάσεις οι οποίες τηρήθηκαν. Υπήρχε ένα σχέδιο εθνικό, το οποίο υπηρετήθηκε πιστά από όλους και αυτό έφερε την μεγάλη ανάπτυξη του τουρισμού. Σήμερα χωρίς ένα νέο δεκαετές σχέδιο η κυβέρνηση ρίχνει μπαλωθιές στον αέρα μήπως και χτυπήσει κάτι, μια καλή διαφήμιση εδώ, μία προσπάθεια εκεί. Δεν γίνεται έτσι. Σήμερα, για παράδειγμα η κυβέρνηση θα πρέπει να παρακολουθεί και να συμμετέχει στα διεθνή φόρα τα οποία μελετούν πώς μπορεί να γίνει η μεταφορά και η διαμονή τουριστών πιο ασφαλής. Λοιπόν, η κυβέρνηση θα πρέπει να σχεδιάσει πιο προσεκτικά για τα δύσκολα που είναι μπροστά και την ίδια ώρα να επενδύσει στο χτίσει τουρισμό εκεί που δεν υπάρχει τουρισμός. Υπάρχουν περιοχές που μπορούν να αναπτυχθούν με εναλλακτικές μορφές τουρισμού.”

Η κυβέρνηση φαίνεται ότι δεν έχει στρατηγική και αντί αυτού λειτουργεί πυροσβεστικά. 

“Πρέπει να σταθούμε στα πόδια μας και μόνο όταν είμαστε γεροί στα πόδια μας θα μας ακούσουν αυτοί που είναι να μας ακούσουν.  Σήμερα, λοιπόν, είναι είναι πολύ σημαντικό να έχουμε κόμματα τα οποία πιστεύουν στον Έλληνα δυστυχώς όλα τα μεγάλα κόμματα δεν έχουν εκφράσει μία στρατηγική ένα όραμα, ένα σχέδιο για το αύριο το οποίο να δείχνει ότι ο Έλληνας μπορεί να σταθεί στα πόδια του, να είναι αυτόνομος στο βαθμό που χρειάζεται ώστε να είναι πρωταγωνιστής μέσα στις συλλογικότητες που καλείται να συμμετάσχει. Σήμερα ούτε η Νέα Δημοκρατία ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ φοβάμαι δεν έχουν ένα σχέδιο για τη χώρα έχοντας στο επίκεντρο τον Έλληνα, τον άνθρωπο. Μόνο τότε μπορούμε να πούμε ότι η Ελλάδα οδεύει με ασφάλεια προς το μέλλον.”

Ο Μεγάλος Περίπατος

‘Σήμερα γίνεται η παρέμβαση αυτή στην κεντρική Αθήνα από έναν δήμαρχο ο οποίος εκλέχθηκε από τον Αθηναϊκό λαό και του οποίου ο στόχος είναι να κάνει την Αθήνα πιο προσβάσιμη για τους πεζούς, εμείς στο επίπεδο του οράματος τουλάχιστον οφείλαμε να ψηφίσουμε αυτό το οποίο κάνει την Αθήνα πιο προσβάσιμο στους πεζούς. Από εκεί και πέρα όμως θέλει πολλή προσοχή να διαβάζει κανείς τα προγράμματα των υποψηφίων και να βλέπει τι είναι αυτό που υπόσχεται ο καθένας και μετά δεν μπορεί να δει το λογαριασμό αφότου έχει δώσει την ψήφο του.

“Ένα από τα πράγματα που διασφαλίσαμε όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης είναι ότι οποιεσδήποτε αλλαγές θα έχουν ένα χαρακτήρα δοκιμαστικό. Δηλαδή, θα κλείσει ότι είναι να κλείσει και μετά ανάλογα με το πώς επηρεάζεται η κίνηση στην Αθήνα θα γίνουν διορθωτικές κινήσεις πριν γίνουν τα τελικά έργα. Αυτό είναι μία αλλαγή από τη συνήθη πρακτική που πρώτα κάναμε τα έργα και μετά βλέπαμε τα αποτελέσματα τους. Είναι σημαντικό ότι υπάρχει η πειραματική φάση, όμως και σε αυτή τη φάση είχαμε πει από την αρχή ότι χρειάζεται ανοιχτή διαβούλευση και ο κος Μπακογιάννης προχώρησε σε συζητήσεις πίσω από κλειστές πόρτες. Είπαμε ότι αν δεν ανοίξετε εσείς διάλογο θα ανοίξουμε εμείς μια δημόσια διαβούλευση διότι η γνώση που υπάρχει έξω στον κόσμο πολύ συχνά είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που έχουν οι επιστήμονες, που βλέπουν τα πράγματα μέσα στο χώρο του σχεδιασμού, όμως ο πολίτης το ζει καθημερινά. Είπαμε και χθες στον κο Μπακογιάννη στο δημοτικό συμβούλιο ή άνοιξε την δημόσια διαβούλευση άμεσα ή αλλιώς θα την εμείς ανοίξουμε παραταξιακά.

 

 

https://www.youtube.com/watch?v=LbmxKgvT_C8&feature=youtu.be&fbclid=IwAR3DN4WZ5n2_JKMit8TwnRQZn0T_9svGRfHv0zzBBB3zmbfSEss2jwosHuM