Κύριες/α Πρόεδρε,

 

Πριν ξεκινήσω, θα ήθελα να εκφράσω και εγώ την θλίψη μου για την απώλεια του Απόστολου Βεσυρόπουλου. Και να απευθύνω, και από το βήμα της Βουλής, τα πιο ειλικρινή μου συλλυπητήρια στην οικογένειά του. Η απουσία του σε αυτό το Κοινοβούλιο θα είναι, για όλους όσους δουλέψαμε μαζί του, εξαιρετικά αισθητή.

 

Κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι,

 

Καλωσορίζοντας στο Κοινοβούλιο τον αρμόδιο Υπουργό, θα ήθελα να του θυμίσω ότι έχει αφήσει μια ουσιαστική εκκρεμότητα, σε ότι αφορά το Σώμα.

 

Για κάποιον λόγο, έχει αμελήσει να προγραμματίσει εκλογές για να συμπληρωθούν τρεις θέσεις που έμειναν κενές από τις αποφάσεις 9/2025 και 10/2025 του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου. Εδώ και 80 μέρες το Ελληνικό Κοινοβούλιο λειτουργεί με 297 βουλευτές, ενώ το Σύνταγμα λέει ξεκάθαρα ότι αυτό δεν επιτρέπεται, εκτός από πολύ συγκεκριμένες προϋποθέσεις, οι οποίες δε συντρέχουν σε καμία περίπτωση.

 

Έχουν περάσει, λοιπόν, κοντά τρεις μήνες. Και το ερώτημα που κατέθεσε ο συνάδελφος κ. Δουδωνής, είναι και ερώτημα όλων μας: Πότε θα γίνουν εκλογές στις Περιφέρειες Β’ Πειραιώς, Β’ Θεσσαλονίκης και Νοτίου Τομέα Αθηνών;

 

Οφείλετε να τις κάνετε άμεσα. Διότι, μοιάζει να μην σας απασχολεί τόσον καιρό, ότι λειτουργούμε ενάντια στη βούληση του Συντάγματος. Για να μην πω «αντισυνταγματικά». Θα μου πείτε… «Αλήθεια τώρα; Πιστεύεις ότι αυτή η Κυβέρνηση αγωνιά για την θεσμική λειτουργία του Κοινοβουλίου; Η Κυβέρνηση που έβαλε τους Βουλευτές της να ψηφίσουν επιστολικά για να μετατρέψει μια μυστική ψηφοφορία σε φανερή και να διασώσει τον κ. Βορίδη και τον κ. Αυγενάκη, δίνει δεκάρα για την Συνταγματική λειτουργία της Βουλής;»

 

Προφανώς, όχι. Η τελευταία ψηφοφορία, πριν τη διακοπή για το καλοκαίρι, απέδειξε περίτρανα ότι αβίαστα επιλέγετε να εξευτελίζετε θεσμούς και Βουλευτές για να προστατεύσετε Υπουργούς και Κυβέρνηση από κοινοβουλευτικό έλεγχο. Αλλά εδώ, έχω την υποψία, ότι κάτι άλλο τρέχει.

 

Ότι δεν προστατεύετε Βουλευτές και Υπουργούς. Αλλά ότι προστατεύετε τον κ. Μητσοτάκη.

 

Από τι; Από έκθεση στην κρίση του Ελληνικού Λαού. Δηλαδή, από αξιολόγηση. Από το να καταγραφεί σε κάλπη, ότι αυτός και η Κυβέρνησή του, στο μυαλό της Ελληνίδας και του Έλληνα, έχουν τελειώσει. Καλές οι δημοσκοπήσεις, κ. Υπουργέ, αλλά τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με τη φωνή του Λαού στην κάλπη. Εκεί, τελειώνουν τα ψέματα. Εκεί, έρχεται ο λογαριασμός.

 

Αλλά αναρωτιέμαι, γιατί φοβάστε τις αναπληρωματικές εκλογές; Δεν νιώσατε, κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας την αγάπη του κόσμου στις εκλογικές σας Περιφέρειες; Δε νιώσατε τη θαλπωρή ενός Λαού που νιώθει υποχρεωμένος σε μια Κυβέρνηση, που 6 χρόνια τώρα μάχεται για το καλό του; Ή νιώσατε πως, μετά από 6 χρόνια, ήρθε η ώρα του λογαριασμού;

 

Στη θέση σας, το 1/10 να άκουγα από αυτά που ακούσαμε εμείς για τις επιδόσεις σας και θα φοβόμουν και εγώ να κάνω εκλογές στις τρεις Περιφέρειες.

 

Και πώς να μην έρχεται το τέλος; Η αποτυχία στην πολιτική, σημαίνει τιμωρία στην κάλπη. Πάρτε το σημερινό Νομοσχέδιο. Χάος χωρίζει το τι χρειάζεται το δημόσιο σε σχέση με αυτό το Νομοσχέδιο. Όπως, χάος χωρίζει τις προεκλογικές σας δεσμεύσεις με τα δικά σας πεπραγμένα.

 

Ας θυμηθούμε τι έλεγε ο Πρωθυπουργός το 2018, στην τελευταία του ΔΕΘ ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης:

 

«Στόχος τρίτος: Ένα πολιτικό σύστημα λειτουργικό και ένα κράτος αποτελεσματικό… Θέλω, προσωπικά, τους δημόσιους υπαλλήλους αρωγούς στην προσπάθεια εξυγίανσης του Κράτους. Θα τους στηρίξουμε, εξασφαλίζοντάς τους τα αυτονόητα: αξιοκρατία, διαφάνεια, επιμόρφωση και κατάρτιση, ώστε να ηγηθούν στην προσπάθεια για τον πραγματικό εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης».

 

Ζήτησε από τους δημόσιους υπάλληλους να γίνουν σύμμαχοί του στην αλλαγή του κράτους. Πού είναι όλα αυτά έξι χρόνια μετά;

 

Πού είναι η αξιοκρατία; Πού είναι η διαφάνεια; Πού είναι η επιμόρφωση και η κατάρτιση; Πού είναι η συμμαχία για την αλλαγή του κράτους; Εξαφανίστηκαν.

 

Και όλα, τώρα, θα τα λύσει ένα πιο αυστηρό πειθαρχικό δίκαιο.

 

Ωραία λέξη η πειθαρχία. Εμπνέει ασφάλεια. Αν κάποιος ή κάποια δεν είναι στο πόστο της, θα έχει επιπτώσεις. Αν κάποιος δε δουλέψει σωστά, θα τιμωρηθεί. Αν κάποια δείξει ασέβεια, θα στερηθεί τον μισθό της. Η λύση δια πάσα νόσο!Και άρα, όσο πιο σκληρή η ποινή τόσο πιο σίγουρη η λύση. Αυτό, δεν μας λέτε;

 

Και πάτε και ένα βήμα παραπέρα. Στέκεστε, σήμερα, μπροστά στην Ελληνίδα και τον Έλληνα και του λέτε: «Ξέρουμε ότι υποφέρεις, από ένα κράτος που δε λειτουργεί. Από ένα κράτος που βάζει τρικλοποδιές, που σε κρατάει εγκλωβισμένο και σε ομηρία. Έχω λύση. Θα άρω τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων. Βέβαια, αυτό δε γίνεται ακόμα. Πάω πιο κάτω: θα κάνω αξιολόγηση.

 

Ούτε αυτό με παίρνει να το κάνω. Οπότε, θα βάλω αυστηρότερες ποινές και έτσι θα σου λύσω το πρόβλημα.» Το σκεπτικό είναι απλοϊκό: Την αδυναμία εξυπηρέτησης του πολίτη από το κράτος, θα λύσουν οι αυστηρότερες ποινές στους δημόσιους υπάλληλους.

 

Πάμε να δούμε, γιατί αυτή η θεωρία είναι γεμάτη τρύπες.

 

Τρύπα πρώτη. Έχουμε ένα δημόσιο που έχει σχεδιαστεί για όλους τους άλλους, εκτός από τον Έλληνα πολίτη.

 

Πώς το ξέρουμε; Πόσα χρόνια λένε όλα τα κόμματα, ότι είναι ώρα να ελαφρύνουμε την τσάντα του μαθητή στο σχολείο;Δεκαετίες. Γιατί δεν το κάναμε; Διότι αντιβαίνει στα συμφέροντα του Υπουργείου και άρα του Υπουργού.

 

Πόσα χρόνια λέμε ότι θα χτυπήσουμε την πολυνομία; Δεκαετίες. Γιατί δεν το κάνουμε; Διότι από εκεί απορρέουν τα συμφέροντα και τα προνόμια του πολιτικού συστήματος. Τα παραδείγματα όπου η κακή λειτουργία του κράτους εξυπηρετεί την εξουσία, είναι άπειρα.

 

Γλυκαθήκατε λοιπόν και εσείς. Και έξι χρόνια δεν κάνατε τίποτα, για ένα δημόσιο που υπηρετεί τον πολίτη.

 

Τρύπα δύο: Σε αυτό το δημόσιο που έχουμε, πού έχουμε σύγχρονες δομές; Γιατί; Ανάλογα με τα εργαλεία που έχουμε στην διάθεσή μας πρέπει να σχεδιάζουμε δομές στο δημόσιο για την καλύτερη εξυπηρέτηση του πολίτη.

 

Μια νέα εθνική οδός, για παράδειγμα, μπορεί να μειώσει αποστάσεις έτσι ώστε να μην χρειάζεσαι νοσοκομεία σε δύο πόλεις, αλλά ένα νοσοκομείο και περισσότερα κέντρα υγείας σε δύσβατες ορεινές περιοχές ή νησιά. Κάνατε έξι χρόνια, τώρα, κάτι για τον χάρτη υγείας της χώρας; Όχι. Ιδρύσατε ένα ιατρικό κέντρο; Όχι

 

Δε μιλάω καν για τις δομές που θα έπρεπε να έχουμε με βάση την τεχνητή νοημοσύνη. Ψιλά γράμματα. Δεν έχουμε διορθώσει καν τις δομές του δημοσίου, αφού ιδρύσαμε τα ΚΕΠ.

 

Τρίτη τρύπα: Στις δομές που έχουμε, σε ποιες έχουμε επικαιροποιημένα οργανογράμματα; Σχεδόν πουθενά. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, τα οργανογράμματα και η υπάρχουσα κατάσταση είναι σε απόλυτη αναντιστοιχία. Γιατί; Διότι δεν τολμάτε, στην ουσία, να σπάστε αυγά.

 

Τέταρτη τρύπα: Στα υπάρχοντα οργανογράμματα, πού έχουμε επικαιροποιημένες περιγραφές αρμοδιοτήτων; Πουθενά. Δηλαδή, δεν έχουμε το βασικό εργαλείο για να γίνει οποιαδήποτε σοβαρή αξιολόγηση.

 

Και πέμπτη τρύπα: Στο σχέδιο που έχουμε, στις δομές που έχουμε, στα οργανογράμματα που έχουμε, στις περιγραφές αρμοδιοτήτων που έχουμε, πού έχουμε τους υπαλλήλους που χρειαζόμαστε; Πουθενά.

 

Βάση όλων των υπαρχόντων οργανογραμμάτων (επικαιροποιημένων και μη) οι υπηρεσίες παραμένουν υποστελεχωμένες παντού.

 

Είτε η υποστελέχωση είναι πλασματική (δηλαδή, οι υπάλληλοι είναι λιγότεροι, διότι επιτελείται λιγότερο έργο) είτε αληθινή (δηλαδή, χρειάζονται περισσότεροι υπάλληλοι, για να κάνουν την δουλειά), εσείς δεν μπορείτε να κάνετε αξιολόγηση, διότι φαίνεται παντού να έχετε λιγότερους υπαλλήλους, από ό,τι χρειάζεστε

 

Τι θα κάνετε, λοιπόν;

 

Θα τιμωρήσετε μια υπάλληλο που δεν είναι στο πόστο της, επειδή είναι έγκυος, όταν η αναπλήρωσή της είναι δική σας υπόθεση; Ο πολίτης υποφέρει έτσι και αλλιώς. Αλλά προτιμάτε να ρίξετε το βάρος στους υπαλλήλους, από το να γίνει δική σας αξιολόγηση

 

Κ. Υπουργέ,

 

Στο δικό σας Υπουργείο, πόσοι Δήμαρχοι σας λένε ότι δεν έχουν προσωπικό; Πόσοι γιατροί και νοσηλευτές μας λείπουν;Πόσους ακόμα πυροσβέστες θα έπρεπε να έχουμε; Και σε πόσες υπηρεσίες έχουμε περισσότερους, από αυτούς που χρειαζόμαστε;

 

Μην με παρεξηγείτε. Σε πολλές περιπτώσεις η συμπεριφορά ενός υπαλλήλου μπορεί να είναι απαράδεκτη, ακόμα και σε μια καλά στελεχωμένη υπηρεσία και εκεί πρέπει να τιμωρηθεί.

 

Αλλά από εκεί, μέχρι το να πιστεύουμε ότι αυτό το δημόσιο, με αυτόν τον σχεδιασμό, με αυτές τις δομές, με αυτά το οργανογράμματα, με αυτές τις περιγραφές αρμοδιοτήτων, με αυτές τις ελλείψεις θα λειτουργεί καλύτερα αν τιμωρούνται πιο γρήγορα οι υπάλληλοι, είναι σα να μην έχει βενζίνη στο αυτοκίνητο και να γκρινιάζεις ότι ο φίλος σου, δεν σπρώχνει πιο γρήγορα.

 

Εκεί, είναι δικό σας έλλειμα. Και εκεί, είναι που αρνείστε να αξιολογηθείτε. Και μη βιαστείτε να μου πείτε για την ψηφιοποίηση, διότι δεν υπάρχει τίποτα πιο οπισθοδρομικό, από το να εφαρμόζεις νέες τεχνολογίες, χωρίς να απλοποιείς τις διαδικασίες που παρακάμπτονται.

 

Άρα, για να το μαζέψω, μετά από 6 χρόνια διακυβέρνησης όπου δε βάλατε στόχους, δεν φτιάξατε δομές, δεν σχεδιάσατε οργανογράμματα, δεν περιγράψατε αρμοδιότητες, μετά από έξι χρόνια που συνεχίσατε να ταλαιπωρείτε τον κόσμο, συνεχίσατε να τον έχετε σε κρατική ομηρία, συνεχίσατε να τον αφήνετε ανήμπορο να κάνει αυτά που θέλει και μπορεί να κάνει, διότι αυτό σας βολεύει, εσείς έρχεστε και λέτε:

 

Μη σας νοιάζει. Τον βλέπετε αυτόν τον υπάλληλο; Θα του ρίξω μια καμπάνα και όλα σου τα θέματα θα λυθούν δια μαγείας. Και τα ερωτήματα είναι δύο: Ποιον κοροϊδεύετε; Και για πόσο ακόμα πιστεύετε ότι θα τον κοροϊδεύετε;

 

Κάντε μου μια χάρη. Πριν ανεβείτε σε αυτήν τη ΔΕΘ, διαβάστε τι λέγατε ως αξιωματική αντιπολίτευση, και κάντε τη δική σας αξιολόγηση: Πόσο πιο χαμηλά να ήταν ο πήχης, τότε; Πιο κάτω δεν πήγαινε; Πόσο πιο εύκολο να περάσεις από πάνω σε όλους τους τομείς;

 

Και είχατε δεκάδες δισεκατομμύρια ευρωπαϊκών κονδυλίων, για να απογειώσετε την Ελλάδα. Και όμως, καταφέρατε να περάσετε από κάτω από τον πήχη, που είχατε μπροστά σας.

 

Και στη λειτουργία του κράτους. Διαβάστε τι λέγατε και κοιταχτείτε στον καθρέφτη σε όλα τα θέματα. Ξοδέψατε 60 δις και σήμερα το μόνο στο οποίο μπορεί να ελπίζει η Ελληνίδα και ο Έλληνας, είναι ότι θα φύγετε μια ώρα αρχύτερα.

 

Αυτή, δεν είναι η πραγματικότητα; Αυτός, δεν είναι ο λόγος που φοβάστε να κάνετε εκλογές στις τρεις Περιφέρειες;

 

Την αξιολόγηση, δηλαδή, που ζητάτε από όλους τους άλλους, αρνείστε να την κάνετε στον εαυτό σας. Πείτε λοιπόν στον πρωθυπουργό, κύριε Υπουργέ, ότι τίποτα πιο ποταπό δεν υπάρχει από το να ζητάς από άλλους, αυτό που δεν είσαι έτοιμος να κάνεις ο ίδιος.

 

Τίποτα δεν χαρακτηρίζει πιο γλαφυρά έναν πρωθυπουργό που ουσιαστικά έχει τελειώσει.