Πώς κρίνετε έως τώρα την κυβέρνηση Μητσοτάκη κ. Γερουλάνο;

– Ο κ. Μητσοτάκης κρατάει στα χέρια του μια ωρολογιακή βόμβα που όπλισε ο ίδιος. Η επιτυχία στη διαχείριση της πανδημίας έχει προσφέρει στον κ. Μητσοτάκη ένα σημαντικό αλλά ευάλωτο πολιτικό κεφάλαιο. Σημαντικό διότι κατάφερε, συγκεντρώνοντας όλη την εξουσία στο γραφείο Πρωθυπουργού, να πάρει καίριες αποφάσεις για την υγεία με ταχύτητα. Ευάλωτο διότι η μνήμη της επιτυχίας στην πολιτική δεν έχει διάρκεια όταν συγκεντρώνεις πάνω σου την εξουσία. Όσο γρήγορα, άμεσα και προσωπικά πιστώνεσαι τη συλλογική επιτυχία στην πανδημία τόσο γρήγορα, άμεσα και προσωπικά θα χρεωθείς την ευθύνη για κάθε επιλογή, λάθος ή αστοχία της κυβέρνησης που αφήνει ανθρώπους πληγωμένους. Ακόμα δεν μιλούμε για λίστα Μητσοτάκη, μιλούμε για λίστα Πέτσα. Το Μεταναστευτικό χρεώνεται στον κ. Μηταράκη, η κρίση στον Τουρισμό στον κ. Θεοχάρη. Όχι για πολύ.

Από πού θα έρθει η πρώτη κρίση για το γραφείο Πρωθυπουργού; Έτσι όπως το έστησε, από εκεί που δεν το περιμένει. Διότι η οικονομική κρίση που προμηνύεται θα αναδείξει ότι η διαχειριστική επάρκεια σε κάποια σημαντικά θέματα δεν μπορεί να κρύψει την έλλειψη σχεδίου για την επόμενη μέρα. Σήμερα, τα ελληνικά νοικοκυριά και οι ελληνικές επιχειρήσεις βρίσκονται σε ένα επίμονο δίλημμα μεταξύ της υγειονομικής έκθεσης και της οικονομικής κατάρρευσης.

Σκληρά διλήμματα χωρίς καθαρές λύσεις από ένα Μέγαρο Μαξίμου που ήθελε να μας πείσει ότι έχει όλες τις απαντήσεις. Έτσι, κάθε μέρα βλέπουμε να διευρύνεται η διάσταση μεταξύ των προσδοκιών που έχει δημιουργήσει ο κ. Μητσοτάκης και των δυνατοτήτων του να τις υλοποιήσει. Πρωτίστως στην οικονομία, οι στόχοι πρέπει να είναι ξεκάθαροι και να χαίρουν κοινωνικής συναίνεσης. Πρέπει να είναι προϊόντα διαλόγου και σύνθεσης ώστε όλοι να νιώθουμε ότι είμαστε στην «ίδια βάρκα». Όσο οι δύσκολες αποφάσεις παραμένουν στα χέρια των λίγων και τις διαχειρίζονται πίσω από κλειστές πόρτες τόσο πιο δύσκολα χωνεύονται, πόσο μάλλον αγκαλιάζονται, από την κοινωνία. Όταν νιώθουμε ότι κερδίζει ο ένας εις βάρος του άλλου, ότι οι επιλογές είναι για «κάποιους δικούς μας» και όχι για όλους, τόσο θα χρεώνουμε τον κ. Μητσοτάκη προσωπικά και η παραμικρή απόφαση που ενοχλεί θα οδηγεί στον αποσυντονισμό της κυβέρνησης. Τότε, ακόμα και με μια λίστα Πέτσα, θα ψάχνεις να βρεις τους φίλους σου.

 

Το Κίνημα Αλλαγής;

Τώρα είναι η ώρα του αλλά δεν μοιάζει να μπορεί να καρπωθεί τις απώλειες του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε να σηκώσει από τον καναπέ τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ που έχουν επιλέξει να απέχουν διότι δε νιώθουν ότι έχουν πολιτική στέγη.  Όχι άμεσα τουλάχιστον. Ακόμα και μετά από μια, κατά γενική ομολογία, υπεύθυνη στάση στο θέμα του κορωνοϊού και μια προσπάθεια να διατυπώσει πολιτικές προτάσεις, μοιάζει να δυσκολεύεται να πείσει ότι θέλει να μεγαλώσει και να διεκδικήσει την εξουσία.  Όσοι φεύγουν από τον ΣΥΡΙΖΑ, πηγαίνουν ή στο ΚΚΕ ή στον κ. Μητσοτάκη ή «σπίτι τους».  Δεν είναι όμως ώρα για ομφαλοσκόπηση. Η κεντροαριστερά είναι βαθιά κατακερματισμένη, βαθιά απογοητευμένη και νιώθει προδομένη τόσο από τις μνήμες της όσο και από τις ελπίδες της. Οι Έλληνες που πιστεύουν ότι μόνο μια ελληνική, ανθρωποκεντρική, προοδευτική πρόταση μπορεί να πάει τη χώρα μπροστά, έχουν ανάγκη από ένα κόμμα που στεγάζει τις ελπίδες τους. Αυτό αποτελεί ευκαιρία που δεν πρέπει να χαθεί.

Και την αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ;

-Ήταν στραβό το κλίμα το έφαγε και ο γάιδαρος. Ένα κόμμα χωρίς όραμα για τη χώρα, χωρίς ιδεολογικό στίγμα και καθαρή ταυτότητα, χωρίς βαθύ σεβασμό για δημοκρατικές διαδικασίες και άρα χωρίς δυνατότητα σύνθεσης τάσεων, όταν δεν έχει στα χέρια του την εξουσία, δεν έχει και τη δυνατότητα να τη διεκδικήσει. Με το τέλος του αντιμνημονιακού κύματος, στέρεψαν και οι λόγοι ανάδειξης του στη διακυβέρνηση της χώρας.

Η λαϊκή του απήχηση εξαντλείται στις δυνατότητες του αρχηγού του και αυτός σήμερα βρίσκεται σε ομηρία από τις δικές του επιλογές και πρακτικές της δικής του διακυβέρνησης. Με τις παρούσες συνθήκες, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι καταδικασμένος να πηγαίνει στην πηγή και να μην πίνει ποτέ νερό. Τι μπορεί να κάνει; Εδώ δεν σηκώνει ημίμετρα. Δεν αρκεί τίποτα λιγότερο από το να κόψει το δεξί του χέρι και να ελπίζει ότι δεν έχει μολυνθεί το σώμα.

Μπορεί να το κάνει μόνο αν ο ίδιος δεν εμπλέκεται σε αυτά που αποκαλύπτονται. Όσο αργεί όμως, γίνεται μέρος του προβλήματος. Η εικόνα ενός Μαξίμου τόσο μεθυσμένου με την εξουσία που αγνοούσε αρχές και αξίες της Αριστεράς, προσβάλλει κάθε Έλληνα και Ελληνίδα, ειδικά τους ανθρώπους που τον πίστεψαν και τον εμπιστεύτηκαν. Είναι μια εικόνα που τρομάζει πρωτίστως τους ανθρώπους που νόμιζαν ότι η ομάδα Τσίπρα θα πάλευε για τη χώρα, για εκείνους και τα δικαιώματά τους. Αντί αυτού, βλέπουν μια ομάδα που νοιάζεται μόνο για το «μαγαζί» και για τον εαυτό της. Αν δεν πάρει ριζικές και γρήγορες αποφάσεις για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ, αυτή η εικόνα θα ακολουθεί τον κ. Τσίπρα σε όλη την πολιτική του ζωή.

 

Μπορείτε εδώ να διαβάσετε ολόκληρη τη συνέντευξη στο ieidiseis.gr στον δημοσιογράφο Βασίλη Σκουρή.