Για τη Κυνόσουρα (α΄ μέρος)

Για τη Κυνόσουρα (β΄ μέρος)

Πρωτολογία στην Επίκαιρη Ερώτηση της Ε΄ Αντιπροέδρου της Βουλής και Βουλευτού του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Βέρας Νικολαΐδου προς τους Υπουργούς Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας και Πολιτισμού και Τουρισμού, σχετικά με την επίλυση των προβλημάτων των εργαζομένων της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης Πειραιά-Περάματος-Σαλαμίνας κ.λπ..

 

Κύριε Πρόεδρε, κυρία συνάδελφε, πρώτα απ’ όλα να ευχαριστήσω για την ερώτηση. Το θέμα που θέτετε είναι ένα θέμα που έχει απασχολήσει αρκετές μέρες τώρα το Υπουργείο και τις υπηρεσίες μας και ευτυχώς με θετικό αποτέλεσμα για όλες τις πλευρές.

Δεν είναι ένα καινούργιο ζήτημα, ούτε στη συγκεκριμένη περιοχή, τη θαλάσσια περιοχής βόρειας Κυνοσούρας, ούτε βέβαια στην υπόλοιπη Ελλάδα. Γιατί, όπως και πάρα πολλοί άλλοι χώροι στη χώρα μας, ο ευρύτερος χώρος της Σαλαμίνας είναι ένας χώρος ιερός. Είναι η περιοχή που ανέδειξε ότι ο ελληνικός λαός είναι ένας λαός για πάντα δεμένος με τη θάλασσα. Έχει αναδείξει -και ελπίζουμε να συνεχίσει να το κάνει- ότι τόσο στην αρχαιότητα όσο και σήμερα, η θάλασσα είναι το συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας. Δεν είναι, λοιπόν, τυχαίο ότι και τα αρχαιολογικά ευρήματα της περιοχής είναι σημαντικά.

Σε όλη την Ελλάδα οι υπηρεσίες του Υπουργείου μας κάνουν μια ιδιαίτερη προσπάθεια να προστατεύουν την ιστορική μας κληρονομιά. Και το κάνουν αρκετά αποτελεσματικά. Προφανώς το έργο τους συχνά τους φέρνει αντιμέτωπους με εργοδότες και εργαζόμενους, η δράση των οποίων μπορεί να κριθεί επικίνδυνη γι’ αυτά τα οποία έχουν ταχθεί να προστατεύουν. Αυτό έγινε και πρόσφατα στην περιοχή.

Πρέπει να σημειωθεί ότι οι εργασίες υδροβολής και αμμοβολής που πραγματοποιούνται στο θαλάσσιο χώρο, στο ύψος περίπου του αρχαίου λατομείου, προχωρούν χωρίς άδεια και διακόπηκαν αρχικά από τηλεφωνικό σήμα της 26ης χερσαίας Εφορίας του Πειραιά.

Ενημερωτικά απλώς αναφέρω ότι η ζώνη Α΄, δηλαδή η αδόμητη ζώνη, δικαίως είναι ο χερσαίος χώρος. Δεν είναι, όμως, η θαλάσσια περιοχή. Από μόνο του, λοιπόν, αυτό το τηλεφωνικό σήμα δεν θα αρκούσε για να σταματήσουν οι εργασίες. Ακολούθησε όμως και δεύτερο σήμα, αυτήν τη φορά από την Εφορία Ενάλιων Αρχαιοτήτων που είναι αρμόδια για τη θαλάσσια περιοχή της χώρας μας και μόλις το πληροφορηθήκαμε αυτό κινητοποιηθήκαμε. Διότι, όπως αναφέρετε, η διακοπή των εργασιών έρχεται σε άμεση αντιπαράθεση με τις ανάγκες των εργαζομένων της περιοχής.

Εξετάσαμε πολύ εξαντλητικά το ζήτημα, διότι είχε όντως κινδύνους. Συνεργαστήκαμε με τη Νομαρχία Πειραιά και με τον Οργανισμό Λιμένος Πειραιώς, στον οποίο ανήκε ο έλεγχος του θαλάσσιου χώρου της Κυνοσούρας.

Και καταλήξαμε πως υπάρχει δυνατότητα να συνεχιστούν οι εργασίες αμμοβολής στη συγκεκριμένη περιοχή. Όμως, η άσκηση αυτής της δυνατότητας προϋποθέτει την απαρέγκλιτη τήρηση των διατάξεων της αρχαιολογικής και περιβαλλοντικής νομοθεσίας. Έτσι μπορούμε και να προστατεύσουμε την κληρονομιά μας στην περιοχή και να συνεχιστούν οι εργασίες, έως ότου με τους ήδη υπάρχοντες φορείς ή και άλλους ενδιαφερόμενους στην περιοχή να μπορούμε να βρούμε μία πιο μακροχρόνια λύση για το πρόβλημα που έχει ανακύψει.

Ευχαριστώ πολύ.

Δευτερολογία στην Επίκαιρη Ερώτηση της Ε΄ Αντιπροέδρου της Βουλής και Βουλευτού του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Βέρας Νικολαΐδου προς τους Υπουργούς Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας και Πολιτισμού και Τουρισμού, σχετικά με την επίλυση των προβλημάτων των εργαζομένων της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης Πειραιά-Περάματος-Σαλαμίνας κ.λπ..

 

Αναρωτιέμαι γιατί δεν μου κάνει εντύπωση το γεγονός ότι η πρόταση του ΚΚΕ είναι μαξιμαλιστική, απολύτως μαξιμαλιστική, υποσχόμενη τα πάντα σε όλους.

Και δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς προτείνετε. Εσείς προτείνετε να συνεχιστούν οι εργασίες χωρίς άδεια, όταν γνωρίζετε ότι μια Ζώνη «άλφα» -για τον οποιοδήποτε λόγο έχει χαρακτηριστεί «άλφα» και υπάρχουν συγκεκριμένες διαδικασίες – με τις οποίες χαρακτηρίζεται έτσι- σημαίνει ότι κινδυνεύουν ορισμένες αρχαιότητες στην περιοχή.

Η πρότασή σας, λοιπόν, παρά το γεγονός ότι ακούγεται πάρα πολύ καλή, δεν λαμβάνει υπ’ όψιν όλες τις παραμέτρους μέσα στις οποίες έπρεπε να κινηθούμε. Και αυτό είναι το πιο σημαντικό αυτή τη στιγμή.

Σε πολλά μέρη της χώρας –και δεν είναι μόνο η Σαλαμίνα- έχουμε μονίμως ένα δίλημμα, το οποίο είναι ανάπτυξη ή προστασία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Αυτό συμβαίνει και σ’ αυτήν την περιοχή.

Ανάλογα, λοιπόν, με το ρόλο του καθενός μας στην κοινωνία, ανάλογα με τα συμφέροντά μας πολύ συχνά, ανάλογα με τις απόψεις μας πάνω στο θέμα, παίρνουμε την άλφα ή τη βήτα θέση πάνω στο ζήτημα. Και πολύ συχνά η απόφαση την οποία παίρνουμε έχει πολύ σκληρά αποτελέσματα και για τη ζωή και για το βιος συμπολιτών μας. Αυτό είναι μια πραγματικότητα και δεν είναι πάντα η κατάσταση τέτοια που να μπορεί να πει κανείς όλα σε όλους. Κάποια στιγμή πρέπει να κάνουμε επιλογές. Και οι επιλογές είναι ένα τίμημα το οποίο πληρώνουμε για το προνόμιο να ζούμε σε μια χώρα με μεγάλη και ισχυρή παράδοση.

Όμως, είναι ένα τίμημα το οποίο δεν πρέπει να πληρώνει κανείς με αργές και γραφειοκρατικές διαδικασίες που αφήνουν τον κόσμο για πολλά χρόνια στο σκοτάδι, χωρίς να γνωρίζουμε αν μπορούμε να κάνουμε τη δουλειά μας, αν μπορούμε να εκμεταλλευθούμε το οικόπεδό μας, αν μπορούμε να χτίσουμε κάτι καινούργιο.

Και πάρα πολύ συχνά, αυτό το προνόμιο μπορεί να οδηγήσει σε πολύ θετικά αποτελέσματα, αν κάνουμε κάθε δυνατή προσπάθεια να πετύχουμε και τα δύο, δηλαδή και την ανάπτυξη και την προστασία της κληρονομιάς. Και από την δική μου πείρα τουλάχιστον, πολύ συχνά αυτό αποτελεί ένα ψευτοδίλημμα. Μάλιστα, πολλές φορές συμβαίνει το αντίθετο. Μπορούμε να πετύχουμε την ανάπτυξη προστατεύοντας την κληρονομιά μας και αυτό είναι κάτι που προσπαθούμε να κάνουμε, φθάνει να το κάνουμε με διάθεση για συνεργασία, με νηφαλιότητα, συλλογικά και με βαθύ σεβασμό του ενός στις απόψεις και τις θέσεις του άλλου.

Οι λύσεις για να βρεθούν και για να γίνουν αποδεκτές οφείλουν να αναζητηθούν συλλογικά και να συζητηθούν από κοινού με όλους τους άμεσα εμπλεκομένους, κάτι που προσπαθούμε να κάνουμε τώρα. Πάνω απ’ όλα, αυτές οι λύσεις πρέπει να βρίσκονται γρήγορα. Και θέλω να σημειώσω ότι αυτό κάναμε αυτήν τη φορά.

Δεν είναι τυχαίο ότι η απόφασή μας να συνεχιστούν οι εργασίες στην περιοχή πάρθηκε γρήγορα και χωρίς τις κωλυσιεργίες του παρελθόντος σε πολύ μεγάλο βαθμό, διότι στην ενοποίηση των Υπουργείων Πολιτισμού και Τουρισμού προσπαθούμε να βλέπουμε θετικά και το ρόλο μας και να προστατεύουμε την κληρονομιά, αλλά και τη συμβολή μας στην ανάπτυξη της χώρας.

Αυτό είναι η ουσία του πράγματος αυτήν τη στιγμή και αυτό που μπορούμε να προσφέρουμε είναι να φέρουμε τον κόσμο μαζί, να παίρνουμε γρήγορα αποφάσεις, έτσι ώστε ο εργαζόμενος στην προκειμένη περίπτωση να μην αισθάνεται την ανασφάλεια που περιγράψατε.

Όμως, θα κλείσω λέγοντας ότι με κανένα τρόπο αυτό το οποίο έχω πει δεν σημαίνει ότι δεν θα ξανασταματήσουμε οποιαδήποτε δράση η οποία θέτει σε κίνδυνο τα πράγματα τα οποία έχουμε ταχθεί να προστατεύουμε.

Ευχαριστώ πολύ.