“Δεν βγήκε”

Το πιο σημαντικό είναι ότι Αθήνα δεν είναι το κέντρο.  Στην προεκλογική μας εκστρατεία είχαμε διαφωνήσει με τον κ. Μπακογιάννη.  Εκείνος μιλούσε για το κέντρο και εγώ μιλούσα για την Δυτική Ιστορική Αθήνα, την Ακαδημία Πλάτωνος, τα Σεπόλια, τον Βοτανικό και το Ρουφ.  Είναι ώρα να επικεντρωθούμε εκεί διότι οι περιοχές αυτές παραμένουν υποβαθμισμένες.  Όχι, όμως με έργα βιτρίνας αλλά με όραμα, σχεδιασμό και υλοποίηση που θα έχει ως πρώτη προτεραιότητα τους κατοίκους των περιοχών.

Το δεύτερο που πρέπει να μας απασχολήσει είναι ότι ο νόμος Θεοδωρικάκου δεν είναι για χόρταση.  Δεν μπορεί να περνούν εκατομμύρια από επιτροπή χωρίς στοιχειώδη δημοκρατικό έλεγχο. Ρωτήστε τα μέλη του συνδυασμού του κ. Μπακογιάννη πόσο καιρό συζήτησαν πριν πάρουν την απόφαση για τα 2 εκατομμύρια για την πρώτη φάση του έργου της Πανεπιστημίου;  Όχι πάνω από 20’.  Προς τιμήν του, ο Δήμαρχος δέχτηκε, μετά από δική μας πίεση, να έρχονται τα έξοδα της Πανεπιστημίου στο Δημοτικό Συμβούλιο. Να ισχύσει, δηλαδή, ο νόμος για μικρά ποσά και τα μεγάλα να έρχονται σε διαβούλευση στο Δημοτικό Συμβούλιο.  Μένει να το δούμε στην πράξη.

Τέλος, αν είναι να μείνει κάτι από αυτή την εμπειρία αυτό ας είναι το εξής: Ο Δήμος της Αθήνας έχει την πιο εποικοδομητική αντιπολίτευση που είχε εδώ και χρόνια.  Άνθρωποι σε όλες τις παρατάξεις που δεν είναι εκεί ούτε για να κάνουν καριέρα ούτε για να βγάλουν λεφτά.  Είναι Αθηναίοι που νοιάζονται την πόλη τους, Αθηναίοι που ξέρουν την πόλη τους και είναι εκεί για δύο λόγους: πρώτον, να φέρουν περισσότερες φωνές των Αθηναίων στο Δημοτικό Συμβούλιο και δεύτερον για να φέρουν τις γνώσεις και την εμπειρία τους για το καλό της Αθήνας.  Αν δεν αντιλαμβάνεται ο κ. Μπακογιάννης την αξία του δημοκρατικού διαλόγου και της διαβούλευσης, ας καταλάβει τουλάχιστον πόσα έχει να κερδίσει ο ίδιος από την καλόπιστη και εποικοδομητική κριτική που του κάνουν.  Θα τον βοηθήσει τουλάχιστον να μην κάνει τα ίδια λάθη.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ.