Αλλάξτε τις ρυθμίσεις των cookies για να δείτε το video

Αγαπητοί φίλοι,

Δεν μπορώ παρά να συνεχίσω από εκεί που τελειώνει ο Πρωθυπουργός. Διότι η αξία μιας επετείου πηγάζει κυρίως από την υπόσχεσή της για την νέα περίοδο που ξεκινάει και όχι τόσο από τα κατορθώματα της περιόδου που έκλεισε. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι το Μέγαρο σημάδεψε με τον πιο καθοριστικό τρόπο μια ολόκληρη εποχή για τον πολιτισμό στην Ελλάδα.

Άλλαξε τα δεδομένα και ανέβασε τον πήχη της ποιότητας. Δημιούργησε για την Αθήνα και την Ελλάδα ένα νέο επίπεδο προσέγγισης της δημιουργίας που τίποτα δεν είχε να ζηλέψει από τις άλλες χώρες της Ευρώπης.

Όταν άνοιξε το Μέγαρο, θυμάμαι ένα κακόγουστο άρθρο ευρωπαϊκού περιοδικού που αναρωτιόταν αν οι Έλληνες αξίζαμε ένα τέτοιο λαμπρό χώρο πολιτισμού. Ο τρόπος με τον οποίο αγκαλιάσαμε το Μέγαρο, οι χαρές που μας έδωσε, ο πλούτος της γνώσης που ανταλλάξαμε σε αυτούς εδώ τους χώρους και οι γενιές που μεγάλωσαν με τον πολιτισμό που προσέφερε, δείχνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ότι όχι μόνο αξίζαμε το Μέγαρο αλλά μια χαρά ξέραμε και τι να το κάνουμε.

Το Μέγαρο άλλαξε τα δεδομένα. Σίγουρα έπαιξε ρόλο η μαγεία του κτιρίου. Σίγουρα έπαιξε ρόλο η οικονομική του δυνατότητα να προσελκύει μεγάλα ονόματα και να φέρνει στην Ελλάδα ό,τι καλύτερο έχει να προσφέρει ο παγκόσμιος πολιτισμός. Ήταν όμως οι άνθρωποι του Μεγάρου αυτοί που έδωσαν την αίγλη που έχει σήμερα και ο ρόλος του Χρήστου Λαμπράκη ήταν καθοριστικός σε αυτήν την πορεία.

Υπογραμμίζω τη σημασία των ανθρώπων στο Μέγαρο, διότι αυτές τις δύο δεκαετίες στην Ελλάδα δόθηκε μεγάλη έμφαση στις υποδομές. Τεράστια και ίσως υπέρμετρη. Και λέω υπέρμετρη διότι η Ελλάδα είναι γεμάτη από μεγάλα οράματα και μεγάλα έργα που μένουν αναξιοποίητα διότι ενώ υπήρχε το όραμα του κτιρίου δεν ακολούθησε το όραμα του περιεχομένου. Κουφάρια πολιτισμού, αθλητισμού και τουρισμού που ακόμη αναζητούν ρόλο ύπαρξης. Όπου υπήρχαν άνθρωποι με όραμα αυτοί έδωσαν σάρκα και οστά ακόμα και στις πιο σεμνές υποδομές.

Και έχουμε πολύ καλά παραδείγματα όπως για παράδειγμα το Φεστιβάλ Χορού της Καλαμάτας ή το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Το Φεστιβάλ Αθηνών. Όπου όμως δεν στηρίχθηκαν οι υποδομές με περιεχόμενο οι υποδομές ρήμαξαν.

Το Μέγαρο ξεκινάει μια νέα δεκαετία. Μια δεκαετία γεμάτη προκλήσεις και νέες ευκαιρίες. Και μαζί του ξεκινάει και μια νέα δεκαετία ο χώρος του πολιτισμού. Μια δεκαετία όπου η έμφαση στις υποδομές θα δώσει τη θέση της στο ανθρώπινο δυναμικό. Και ειδικά στη νέα δημιουργία. Πριν από μερικές μέρες κρατήσαμε την ανάσα μας όταν ανακοινώθηκε το βραβείο για την καλύτερη ξένη ταινία. Όχι διότι πρέπει να πάρεις Όσκαρ για να καταξιωθείς αλλά διότι όλοι θέλαμε να ακούσουμε στα διεθνή μεγάφωνα αυτό που όλοι μας εδώ γνωρίζουμε: ότι ο ελληνικός πολιτισμός είναι ζωντανός, είναι δυνατός και ακόμη και σε αυτήν τη δύσκολη περίοδο, έχει σημαντικά πράγματα να πει.

Πίσω από τον Λάνθιμο είναι μια ολόκληρη γενιά νέων δημιουργών. Σκηνοθετών, ηθοποιών, μουσικών, εικαστικών, χορευτών, αρχιτεκτόνων, σχεδιαστών οι οποίοι μας κάνουν καθημερινά περήφανους. Όσο περήφανοι ήμασταν και την ημέρα που άνοιξε τις πόρτες του το Μέγαρο. Η επόμενη δεκαετία πρέπει να είναι δική τους. Διότι σίγουρα μπορούμε να ζήσουμε χωρίς ένα ακόμη κτίριο.

Αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα χωρίς τη νέα γενιά που σήμερα παλεύει με τέρατα για να δημιουργήσει την τέχνη της στη χώρα μας. Τέρατα όπως είναι το ρουσφέτι ή η αναξιοκρατία. Τέρατα όπως είναι η νοοτροπία ότι τίποτα δεν πρέπει και δεν μπορεί να αλλάξει.

Φίλες και φίλοι,

Ξεκινάει μια νέα δεκαετία σε μια πολύ δύσκολη περίοδο. Και όμως ξεκινάει με τους πιο θετικούς οιωνούς. Ήρθε η ώρα να περάσει η δάδα του ελληνικού πολιτισμού σε μια νέα, δυναμική ομάδα δημιουργών που εκπροσωπούν την ελληνική τέχνη, τον ελληνικού πολιτισμό και ό,τι αυτός εκπροσωπεί στα πέρατα του κόσμου. Στον παγκόσμιο διάλογο των πολιτισμών, αυτή είναι η γενιά που θα εκπροσωπήσει τον αμύθητο πλούτο των ελληνικών, ανθρώπινων αξιών που ανέδειξαν οι προηγούμενοι μεγάλοι. Ο ρόλος του Μεγάρου θα πρέπει να είναι να στηρίξει αυτήν τη γενιά και να την αναδείξει στον κόσμο. Έτσι ώστε σε δέκα χρόνια από τώρα να μετράμε τη δύναμη του πολιτισμού μας από τη δυνατότητά μας να αναγνωρίζουμε και να στηρίζουμε νέους δημιουργούς και νέες ιδέες. Εύχομαι ολόψυχα αυτή η δεκαετία του Μεγάρου να αποδειχθεί η πιο λαμπρή του.