Έτσι όπως έχει δομηθεί η τοπική αυτοδιοίκηση και η δημοτική αρχή, τα δημοτικά συμβούλια που είναι χώροι όπου θα έπρεπε να γίνεται ένας ουσιαστικός διάλογος για τις πολιτικές που εφαρμόζονται στην πόλη, είναι απλώς διεκπεραιωτικά όργανα όπου γίνεται μια άγονη συζήτηση, σπανίως πάνω στο θέμα που πραγματικά εκείνη την ώρα είναι επίκαιρο, και γίνεται μέσα από διαδικασίες εντελώς απαξιωτικές. Για παράδειγμα, καμιά δεκαριά από τα θέματα που συζητάμε σε κάθε συνάντηση έχουν να κάνουν με τις θέσεις παρκαρίσματος. Οι θέσεις παρκαρίσματος έρχονται προς επιβεβαίωση, ότι είμαστε διατεθειμένοι να τις δώσουμε, ως Δημοτικό Συμβούλιο. Είναι πολιτική του Δήμου ότι ένα άτομο με αναπηρία θα έχει δική του θέση πάρκινγκ. Δεν έχει νόημα να έρχεται η κάθε θέση πάρκινγκ αναπηρίας στο Δημοτικό Συμβούλιο προς επιβεβαίωση, τη στιγμή που είναι πολιτική του Δήμου να την δίνει τη θέση αναπηρίας.

Άλλο ένα θέμα – και στο οποίο επιμέναμε – είναι οι Σχολικές Επιτροπές. Θέλαμε να έχουμε Σχολικές Επιτροπές που να είναι όσο πιο κοντά στη γειτονιά γίνεται γιατί εκείνοι γνωρίζουν τα προβλήματα. Είπαμε από την αρχή «βάλτε κανόνες». Δεν μπήκαν κανόνες με αποτέλεσμα το πρώτο Σαββατοκύριακο να πεταχτούν 60 χιλιάδες ευρώ του Αθηναίου φορολογούμενου επειδή δεν υπήρχαν σοβαροί κανόνες για τις Σχολικές Επιτροπές. Τελικά φέραμε εμείς ως αντιπολίτευση την πρόταση για τις Σχολικές Επιτροπές. Μα είναι δυνατόν να υπάρχει ένας ολόκληρος μηχανισμός του Δημάρχου, να έχει μια αντιπολίτευση που με εποικοδομητική διάθεση του λέει «βάλε κανόνες για να μη βρεις τον μπελά σου», να βρίσκει τον μπελά του και τελικά να είμαστε εμείς αυτοί που φέρνουμε την πρόταση για τις Σχολικές Επιτροπές! Καταλήγεις όμως να αναρωτιέσαι από την μία και να λες ως αντιπολιτευτική δημοτική παράταξη, “γιατί να βάζω όλη αυτήν την ενέργεια να φέρω κάτι θετικό στον Δήμο και να μην ασκώ μια στείρα και καταγγελτική αντιπολίτευση;”. Αυτή η νοοτροπία όμως, δεν είναι εποικοδομητική και ζημιώνει τον Δήμο, αλλά και τη δημοκρατία μας. Ερχόμαστε με ουσιώδεις προτάσεις και προσπαθούμε σκληρά να ακουστούν και να γίνουν πολιτική του Δήμου. Εμείς θέλουμε να φέρουμε μια εντελώς διαφορετική αντίληψη στα πράγματα που λέει ότι ακόμα κι αν είσαι στην αντιπολίτευση θα φέρνεις ουσιαστικές προτάσεις. Αρκεί να έχουμε ένα Δημοτικό Συμβούλιο που να μπορεί να τις επεξεργαστεί. Και γι’ αυτό έχουμε ξεκινήσει μια προσπάθεια αναβάθμισης του Δημοτικού Συμβουλίου, κάτι που το θεωρούμε απαραίτητο για την ποιότητα της δημοκρατίας μέσα στον Δήμο. 

Το πρόβλημα της ενδυνάμωσης της Χρυσής Αυγής είναι ένα βασικό πρόβλημα λειτουργίας του πολιτικού συστήματος. Διότι η Χρυσή Αυγή βρίσκει πάτημα εκεί που απουσιάζει το κράτος. Εκεί που απουσιάζει το κράτος, ο κόσμος φτάνει σε απόγνωση και όταν φτάνει σε απόγνωση τότε δημιουργούνται οι συνθήκες για να πάει σε επιλογές που είναι ακραίες. Πρώτη μας δουλειά είναι εκεί που λείπει η πολιτεία να πάμε να γεμίσουμε το κενό. Και είναι κάτι για το οποίο εμείς δεσμευτήκαμε ότι θα το κάνουμε από την πρώτη στιγμή που ξεκινήσαμε την καμπάνια μας. Και γι’ αυτό γύρισα όλες τις γειτονιές, πήγαινα από γειτονιά σε γειτονιά για να πείσω τον κόσμο ότι θα είμαστε εκεί και πριν και μετά τις εκλογές. Για μένα οι δράσεις που γίνονται από τη δημοτική αρχή είναι ελλιπείς γιατί η δομή του Δήμου είναι προβληματική. Έχουμε τα διαμερίσματα μεν, τα οποία όμως είναι απόμακρα και επιπλέον, ο Δήμαρχος έχει τη δυνατότητα να τα αγνοεί, το οποίο είναι λάθος. Είχα πει ότι πρέπει να πάμε ακόμα πιο κάτω, πρέπει να κάνουμε συμβούλια γειτονιάς. Και τα συμβούλια γειτονιάς σε άλλα πράγματα να έχουν ρόλο συμβουλευτικό και σε άλλα να έχουν πραγματική δυνατότητα αποφάσεων. Σήμερα, αυτό δεν υπάρχει και είναι κρίμα γιατί η γνώση μιας γειτονιάς βρίσκεται πραγματικά εκεί. Αν συζητήσεις λίγο με τους κατοίκους μιας γειτονιάς θα καταλάβεις ακριβώς ποιο είναι το πρόβλημα. Και δεν είναι πάντα αυτό που σου λένε οι υπηρεσίες ή αυτό που φτάνει στα αυτιά του Δημάρχου. Άρα, τα συμβούλια γειτονιάς ειδικά σε έναν τεράστιο Δήμο όπως η Αθήνα είναι κομβικά για να υπάρχει σωστή πληροφόρηση και να μπαίνουν σωστές προτεραιότητες. Όσον αφορά το ζήτημα της Χρυσής Αυγής, είναι νομικό το θέμα, γνωρίζω όμως ότι όσον αφορά τον κ. Κασιδιάρη, υπάρχει μια πρωτοβουλία του Δημάρχου με την αποκεντρωμένη διοίκηση για τον αποκλεισμό του από το Δημοτικό Συμβούλιο. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι άνθρωποι που έχουν καταδικαστεί δεν μπορούν να υπηρετήσουν την πόλη.

Όταν συζητάμε τόσο καιρό για τον Μεγάλο Περίπατο, ξεχνάμε ότι η Αθήνα βρίσκεται στο επίκεντρο τριών μεγάλων κρίσεων, την οικονομική, την κρίση της πανδημίας και τη μεταναστευτική. Το γεγονός ότι έχουμε καταλήξει να συζητάμε για την Πανεπιστημίου είναι προσβλητικό απέναντι στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο πολίτης σήμερα. Το γεγονός ότι συζητάμε για το κέντρο της Αθήνας για πολλοστή φορά αντί να μιλάμε για τις δυτικές συνοικίες όπως είναι τα Σεπόλια, όπως είναι η Ακαδημία Πλάτωνος, όπως είναι ο Βοτανικός, χώροι που είναι τρομερά υποβαθμισμένοι και που με λιγότερα χρήματα θα μπορούσαμε να είχαμε πολύ μεγαλύτερο αποτέλεσμα είναι επίσης προβληματικό. Και φτάνουμε να μιλάμε για το κέντρο αλλά αντί να μιλάμε για την Καραγιώργη Σερβίας, την Μητροπόλεως και την Κολοκοτρώνη, μιλάμε για την Πανεπιστημίου, έναν δρόμο που δεν είχε πρόβλημα. Καταλαβαίνετε ότι αυτό είναι ένα πρόβλημα ιεράρχησης. Η δημόσια διαβούλευση, την οποία εγώ πάντα πιστεύω γιατί θεωρώ ότι μόνο έτσι μπορείς να πάρεις τον παλμό μιας πόλης, βοηθά στο να ιεραρχείς τα πράγματα σωστά. Δεν θα μιλούσαμε σήμερα για την Πανεπιστημίου, αν είχαμε τα αυτιά μας ανοιχτά σε αυτό που θέλουν οι Αθηναίοι.

 

 

https://www.youtube.com/watch?v=jNzS_v6Xysc&feature=youtu.be