Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι, 

 

«Κάναμε και λάθη».

Αυτές οι τρεις λέξεις, όλες αυτές τις μέρες του προϋπολογισμού, εμφανίζονται ξανά και ξανά στις ομιλίες των Υπουργών και των Βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας. «Κάναμε και λάθη». Η παραδοχή αυτή θα άξιζε συγχαρητήρια, αν δεν ακολουθούσε, τόσο άμεσα, η λέξη «αλλά». «Κάναμε και λάθη αλλά… δείτε τα καλά που κάναμε». 

Γιατί εστιάζω σε αυτό το αμαρτωλό, άμεσο «αλλά»; Διότι, σημαίνει ότι ή δεν εννοείς το «κάναμε και λάθη» (όπως εκείνο το «συγνώμη» που σκότωσε το φιλότιμο) ή το εννοείς, αλλά δεν θέλεις να το κοιτάξεις στα μάτια. 

Και κάπου εκεί, και στις δύο περιπτώσεις, φωλιάζει η αλαζονεία. Η αλαζονεία που εθελοτυφλεί. Και οδηγεί στα προβλήματα που μας πληγώνουν ξανά και ξανά και ξανά. Με λίγα λόγια, το «κάναμε και λάθη, αλλά» οδηγεί σε αυτό που λέμε «χρόνιες παθογένειες» Που λέτε και εσείς χρόνιες παθογένειες.

Οι κυβερνήσεις όμως που μένουν στην ιστορία δεν ανέχονται παθογένειες, τα βάζουν με τις παθογένειες. Όταν έχουν το θάρρος να κάνουν τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται ώστε να ξημερώσει και σε αυτή τη χώρα, επιτέλους, μια καινούργια μέρα. Αντ’ αυτού, τα τελευταία 6 χρόνια, κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνας, νιώθουμε πως ζούμε τη μέρα της μαρμότας. 

Διότι, αν θέλεις να τα βάλεις με τις «χρόνιες παθογένειες» και να μείνεις στην ιστορία δεν γίνεται να λες ότι η Ελλάδα τρέχει με ανάπτυξη μεγαλύτερη από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, αλλά να μην ανησυχείς ότι ξόδεψες το απίστευτο ποσό, των περίπου 100 δισ. μέσα σε μία εξαετία, με πενιχρά αποτελέσματα. 

Πενιχρά σε σχέση με αυτά που εσύ υποσχόσουν. Σε σχέση με αυτά που προέβλεπε η Ευρωπαϊκή Ένωση. Γιατί δεν μπορείς; Διότι έτσι, δεν προετοιμάζεσαι για τη μέρα που θα στερέψει το Ταμείο Ανάκαμψης. 

Δεν γίνεται να παρουσιάζεσαι «κέρβερος» με το δημοσιονομικό χώρο, και να ανέχεσαι πάνω από 16 δισεκατομμύρια ευρώ να δίνονται, με απευθείας ανάθεση. (ή αναθέσεις χωρίς προηγούμενη δημοσίευση προκήρυξης). Γιατί δεν γίνεται; Διότι έτσι κλείνεις τον δημοσιονομικό χώρο. Και αφήνεις ένα πάρα πολύ κακό προηγούμενο στον επόμενο που θα διαχειριστεί τα πράγματα. 

Δεν γίνεται να λες ότι στην Ελλάδα μειώθηκαν 80 φόροι, αλλά να μην θες να ακούσεις ότι Ελληνίδες και Έλληνες γονατίζουν στους έμμεσους. Πρωταθλητές, κατά τον ΟΟΣΑ. Να περηφανεύεσαι για πλεονάσματα αλλά να μην βλέπεις ότι η αγοραστική δύναμη των Ελληνίδων και Ελλήνων περιορίζεται από την ακρίβεια που σου επέτρεψε να έχεις αυτά τα πλεονάσματα.

Γιατί; Διότι έτσι σφάζεις τη χήνα με τα χρυσά αυγά. Δεν γίνεται να πανηγυρίζεις για τον περιορισμό της φοροδιαφυγής αλλά να μην ανησυχείς, ότι ακόμα και σήμερα 45 δις. ευρώ είναι η ελληνική παραοικονομία. Γιατί; Διότι αυτό σημαίνει ότι διατηρείς ένα άδικο φορολογικό σύστημα, που συνεχίζει να φορολογεί το επάγγελμα αντί να φορολογεί το εισόδημα. 

Δεν γίνεται να μιλάς για το χαμηλότερο δείκτη ανεργίας εδώ και χρόνια. Αλλά να κρύβεις τα εκατομμύρια Ελληνίδων και Ελλήνων που δουλεύουν όλο και περισσότερο ενώ το εισόδημα τούς φτάνει όλο και λιγότερο. Ή στην καλή περίπτωση, αυτών που μεταναστεύουν. 

Γιατί δεν μπορείς να το κάνεις; Διότι έτσι εντείνεις, τόσο την συρρίκνωση της μεσαίας τάξης, όσο και το δημογραφικό σου πρόβλημα. 

Δεν μπορείς να μιλάς για την Ελλάδα που ανεβάζει τις επενδύσεις της ως προς το ΑΕΠ, αλλά να κρύβεις τις Ελληνίδες και τους Έλληνες που παραμένουν σε αδράνεια, είτε από τα κόκκινα δάνεια, για τα οποία πολλοί δεν ευθύνονται, είτε επειδή η Ελλάδα υποφέρει ακόμα από απελπιστική κρατική γραφειοκρατία. Και ένα τραπεζικό σύστημα, που αδυνατεί να χρηματοδοτήσει μικρομεσαίες επιχειρήσεις. 

Γιατί δεν γίνεται; Διότι έτσι ακριβώς συρρικνώνεις την παραγωγική σου βάση. Μειώνεις τους ρυθμούς ανάπτυξης. Και κατανέμεις τον πλούτο άδικα. 

Και δεν μπορείς να μιλάς για μία Ελλάδα που αποκλιμακώνει το δημόσιο χρέος. Αλλά να κρύβεις τις χιλιάδες Ελληνίδες και Έλληνες που γονατίζουν από το ιδιωτικό. 

Γιατί δεν μπορείς να το κάνεις; Διότι έτσι ανέχεσαι μια ακόμη βόμβα στα θεμέλια της κοινωνικής σου συνοχής. 

Δεν μπορείς να μιλάς για την Ελλάδα που γίνεται κόμβος. Αλλά να κρύβεις, ότι τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις της υποφέρουν από το κόστος της ενέργειας.

Δεν μπορείς να το κάνεις διότι, έτσι, αυξάνεις το κόστος διαβίωσης και παραγωγής και παραμένεις ενεργειακά εξαρτημένος.

Και δεν μπορείς να μιλάς για μία Ελλάδα που επιστρέφει στην ευρωπαϊκή κανονικότητα. Αλλά να κρύβεις ότι οι θεσμοί της χώρας διασύρονται καθημερινά.

Γιατί δεν μπορείς να το κάνεις; Διότι χωρίς αυτούς, αποκλείεται να έχουμε ευρωπαϊκή προοπτική.

Και όταν έχεις ασύδοτη ακρίβεια, φτωχοποιημένα νοικοκυριά, συρρικνωμένη μεσαία τάξη, αδρανείς και χρεωμένους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, ακριβό κόστος παραγωγής, άδικο φορολογικό σύστημα, σπάταλο δημόσιο, και απαξιωμένους θεσμούς, τότε η κοινωνική σου συνοχή πάει στα τάρταρα.

Κλείνουν οι δρόμοι, γεμίζουν οι πλατείες. Και εκεί μπορεί να γεννηθεί ο λαϊκισμός και τότε χάνεις κάθε ελπίδα να αντιμετωπίσεις τις παθογένειες.

Καλοί και σημαντικοί, λοιπόν, για τη χώρα οι θεσμικοί συμβολισμοί, όπως η εκλογή στην Προεδρία του Eurogroup, μετά από 15 χρόνια θυσίες των Ελλήνων. Όπως και πολύ καλές οι αναβαθμίσεις των οίκων αξιολόγησης. Αλλά δεν φτάνουν. Και το 2007 είχαμε καλά νέα απ’έξω. Και δύο χρόνια μετά χρεωκοπήσαμε. Από τις ίδιες παθογένειες.

 

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Αυτός ο προϋπολογισμός οδηγεί, εκ των πραγμάτων, στην επόμενη κυβέρνηση. Αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε τις παθογένειες που θα αφήσει άθικτες η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα χρειαστεί ένα άλλο επίπεδο κοινωνικής συναίνεσης. Ελάχιστη έστω συνεννόηση, για θέματα που ξεπερνάνε τις δυνατότητες μιας κυβέρνησης ή ενός εκλογικού κύκλου. Που μάς ξεπερνάνε όλους.

Δεν μιλάω μόνο για τα αυτονόητα εθνικά θέματα. Ένα σταθερό φορολογικό σύστημα πρέπει να είναι αντικείμενο κοινωνικής στήριξης. Η δομή του κράτους και ο ανταγωνισμός των εξουσιών, χρειάζεται συνεννόηση. Όχι να οδηγείς τους δημάρχους σε πτώχευση, απόγνωση και απεργία. Όπως και η αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου, η διεύρυνση της παραγωγικής βάσης, η αντιμετώπιση της ερήμωσης της περιφέρειας και η αντιστροφή του δημογραφικού χρειάζονται κοινούς στόχους και κοινή προσπάθεια. 

Αλλά η κοινή προσπάθεια, είναι δουλειά που γίνεται από πάνω, εξαρχής. Δηλαδή με πρωτοβουλία μίας κυβέρνησης που πιστεύει στη συνεννόηση. Και γίνεται στην αρχή της θητείας της, για να είναι αξιόπιστη.

Μία τέτοια κυβέρνηση και ένας τέτοιος Πρωθυπουργός δεν βιάζονται να πουν «αλλά» αφού πουν «κάναμε και λάθη». Αλλά αυτός είναι πια ο κ. Μητσοτάκης και θα το δείτε στην ομιλία του σε λίγο. Αντί να τα βάζει με παθογένειες, τις υπηρετεί. Αντί να δημιουργεί συνεννόηση, δημιουργεί πόλωση. Και αντί να δημιουργεί προοπτική, δημιουργεί αδιέξοδα.

Η αντιμετώπιση των παθογενειών μπορούν να είναι έργο μόνο μιας Κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ. Με το πρόγραμμα που παρουσίασε ο Πρόεδρός μας στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Και με την ιστορία, την πείρα και τα στελέχη που χρειάζονται για να δημιουργήσει συνεννόηση και να γεννηθεί προοπτική. Και αυτά τα έχει μόνο το ΠΑΣΟΚ.

Γι’ αυτό πρεσβεύουμε πολιτική αλλαγή τώρα. Και γι’ αυτό θα γίνει.