Τα σοβαρότερα μεσοπρόθεσμα προβλήματα της χώρας είναι το δημογραφικό και η ερήμωση της περιφέρειας. Ο πληθυσμός της χώρας μειώνεται από αναιμικό αριθμό γεννήσεων και περιοχές όπως η Δυτική Μακεδονία, η Ανατολική Μακεδονία – Θράκη, η Ήπειρος, η Στερεά Ελλάδα και η Θεσσαλία δυσκολεύονται να συγκρατήσουν τους νέους που γεννιούνται εκεί.  Και τα δύο προβλήματα έχουν φτάσει σε επίπεδο εθνικής κρίσης.

 

Οι πολιτικές για την επίλυση των δύο προβλημάτων αποτυγχάνουν διότι αντιμετωπίζουν τα συμπτώματα και όχι τις αιτίες τους. Οι πολιτικές για το δημογραφικό εστιάζουν στη δυνατότητα ανθρώπων να κάνουν παιδιά. Οι πολιτικές για την ερήμωση, σε αναπτυξιακά προγράμματα. Βασικό και κοινό όμως αίτιο των δύο προβλημάτων είναι ότι, για ανθρώπους που σκέφτονται να κάνουν οικογένεια, η Ελλάδα έχει γίνει καλύτερη χώρα να επισκέπτεσαι παρά να ζεις. Και ο κύριος λόγος για αυτό είναι ότι η Ελλάδα αποκλείει μεγάλες ομάδες του πληθυσμού από δυνατότητες να παράγουν οικονομικό, πολιτισμικό και κοινωνικό πλούτο. Στερεί δηλαδή σε νέους ανθρώπους την πρόσβαση στους πόρους της δημιουργίας, συμπεριλαμβανομένων και κοινωνικών υπηρεσιών που προσφέρουν χρόνο και ασφάλεια. 

 

Οι χώρες που υποδέχονται ξενιτεμένους συμπολίτες μας, τούς δίνουν αξία. Σίγουρα την αίσθηση ότι αξίζει να προσπαθήσουν. Μέσα από ευκαιρίες και πρόσβαση στους πόρους της δημιουργίας, Ελληνίδες και Έλληνες που ξενιτεύονται νιώθουν ότι μπορούν να ζήσουν καλύτερα και συχνά μεγαλουργούν. Αντίθετα, η Ελλάδα προσφέρει επιδόματα. Την αίσθηση δηλαδή ότι μόνος σου δεν μπορείς να τα καταφέρεις.

 

Το κράτος στην Ελλάδα εξακολουθεί να λειτουργεί ως εμπόδιο παντού: στη δημιουργία, στην οικογένεια, στην πρόοδο. Η μεγάλη αλλαγή είναι να αποτελέσει στήριγμα. Και αυτή η αλλαγή ξεκινάει από αλλαγές στην λειτουργία του κεντρικού πολιτικού συστήματος: αν θέλουμε να αποσυγκεντρώσουμε την πρόσβαση στους πόρους της δημιουργίας πρέπει να αποσυγκεντρώσουμε την εξουσία. Όσο η εξουσία ελέγχεται από λίγους τόσο ο πλούτος θα συγκεντρώνεται σε λίγους. 

 

Η μεταφορά εξουσίας προαπαιτεί διαφάνεια και λογοδοσία.  Αλλά, όπου η μεταφορά γίνεται σωστά οδηγεί σε ανταγωνισμό των εξουσιών για την καλύτερη αντιμετώπιση του πολίτη και συνεργασία μεταξύ τους για την επίτευξη κοινών τοπικών στόχων. Δουλειά του κεντρικού πολιτικού συστήματος είναι να σχεδιάσει την σωστή μετάβαση της εξουσίας και τον έλεγχο της.  Αυτό απαιτεί σειρά σημαντικών μεταρρυθμίσεων και απώλεια εξουσίας από το κεντρικό πολιτικό σύστημα. Μια μικρή επανάσταση δηλαδή σε ένα κράτος που λειτουργεί συγκεντρωμένα από την εποχή του Όθωνα.

 

Ως πολίτης αυτής της χώρας και πατέρας παιδιών που σύντομα θα θέλουν να κάνουν οικογένεια, ως επιχειρηματίας και ως πολιτικός, θεωρώ ότι η φετινή ΔΕΘ πρέπει να επικεντρωθεί σε μεταρρυθμίσεις που θα απελευθερώσουν τις δυνατότητες των Ελλήνων. Και θα οδηγήσουν σε μια κοινωνία όπου η εξουσία λογοδοτεί και η κάθε επι μέρους εξουσία ανταγωνίζεται η μια την άλλη (checks and balances) με σκοπό να γίνονται συνέχεια καλύτερες. 

 

Είναι ανώφελο να περιμένει κανείς κάτι τέτοιο από τη σημερινή κυβέρνηση. Αντί για μεταρρυθμίσεις, ο απερχόμενος πρωθυπουργός σχεδιάζει επιδόματα. Ξέρει την διαφορά, αλλά τα επιδόματα είναι εύκολα, βολικά και προεκλογικά.  Οι μεταρρυθμίσεις θέλουν κύρος, χρόνο και την διάθεση να αποτύχεις πολλές φορές πριν ο κόσμος σε χειροκροτήσει. Θέλουν να διεκδικείς την εξουσία για να υπηρετήσεις τον πολίτη και όχι για να υπηρετήσει αυτή εσένα. Η κυβέρνηση και το κόμμα που την ελέγχει, βυθισμένη στις αποτυχίες και τα σκάνδαλα, δεν έχει πια αυτή την διαύγεια. Αυτό απαιτεί πολιτική αλλαγή.