Τι νέο, στο πολιτικό σύστημα και στην Ελλάδα, φέρνει η εκλογή Γεννηματά στην ηγεσία του «υπό σύσταση» νέου πολιτικού φορέα της κεντροαριστεράς που εκτός απροόπτου θα ονομάζεται «Κίνημα Αλλαγής»;

Σπάνια κάτι νέο στο πολιτικό σύστημα μπορεί να προσδιοριστεί αποκλειστικά από τη διαδικασία ανάδειξης αρχηγού κόμματος. Πόσο μάλλον μιας τόσο ανορθόδοξης διαδικασίας, πόσο μάλλον ενός αρχηγού που ήταν ήδη αρχηγός. Γιατί; Πρώτον, διότι το πολιτικό σύστημα έχει απίστευτες αντοχές. Η πολιτική ηγεσία και το κεντρικό κράτος που απαρτίζουν το πολιτικό σύστημα διατηρούν ανεξέλεγκτη την εξουσία τους στην Ελλάδα εδώ και δεκαετίες και ας αλλάζουν τα κόμματα στην εξουσία. Αυτό δεν θα αλλάξει όσο δεν υπάρχει πολιτική ηγεσία που πιστεύει πραγματικά στην αποσυγκέντρωση της εξουσίας της. Πάρτε ως παράδειγμα τη σημερινή κυβέρνηση. Αυτοπροσδιορίστηκε επαναστατική και σε δυο χρόνια έχει γίνει βαθύτατα καθεστωτική. Συντηρητική και παλαιοκαθεστωτική, θα έλεγα. Αλλά και στη διαδικασία ανάδειξης του αρχηγού της ΔΗΣΥ δεν άκουσα υποψήφιο που να ενοχλείται από τον τρόπο που το πολιτικό σύστημα εξουσιάζει χωρίς έλεγχο τον Έλληνα. Περισσότερο ασχολήθηκαν με το πώς θα πάρουν κομμάτι αυτής της εξουσίας παρά πώς θα την αλλάξουν. Δεύτερον, διότι έτσι όπως έγιναν τα πράγματα, εκλογή αρχηγού που ήταν ήδη αρχηγός, σε ένα κόμμα που δεν είναι ακριβώς ακόμα κόμμα, με όνομα που δεν προσδιορίζει ιδεολογικό στίγμα, που δεν έχει παρουσιάσει μέχρι σήμερα όραμα, θέσεις και προτάσεις για την κοινωνία, με διορισμένα όργανα και δανεισμένα στελέχη, θα πρέπει να περιμένουμε έξι με δώδεκα μήνες πριν αρχίσει να διαφαίνεται προς τα πού πάει και τι πραγματεύεται ο νέος φορέας. Τρίτον, διότι η ψήφος του κόσμου ήταν κυρίως αμυντική. Δεν ψήφισε με ελπίδα ότι η ψήφος του θα αλλάξει το πολιτικό σύστημα, αλλά με ελπίδα να διατηρηθεί ο χώρος μας ζωντανός και αυθεντικός. Καταψήφισε λοιπόν το Ποτάμι ως συγγενές του χώρου κόμμα. Καταψήφισε τις τάσεις που προσπαθούν να μεταλλάξουν το ΠΑΣΟΚ σε κάτι απροσδιόριστο. Καταψήφισε τους απανταχού Έλληνες «Μακρόν» που έχουν παρεξηγήσει την πολιτική για πασαρέλα. Γενικά, τιμώρησε όσους σχεδίαζαν την Κεντροαριστερά χωρίς το ΠΑΣΟΚ. Μπήκε, επί τέλους, ένας πρώτος φραγμός στην επίμονη μόδα απαξίωσης του μόνου κινήματος που έχει προσφέρει και έχει να προσφέρει στον χώρο. Εντυπωσιακός ο απολογισμός, και ας ήταν υποσυνείδητος.

Το «Κίνημα Αλλαγής» που προτείνουν στον ελληνικό λαό η κυρία Φώφη Γεννηματά και ο κύριος Σταύρος Θεοδωράκης είναι κίνημα σοσιαλιστικό με κάποιες κεντρώες, αριστερές και φιλελεύθερες αποχρώσεις ή είναι ένα συνονθύλευμα πολιτικής απροσδιοριστίας;  

Τα ονόματα των κομμάτων έχουν σημασία διότι αναδεικνύουν το ιδεολογικό στίγμα και άρα το αξιακό πλαίσιο του πολιτικού φορέα. Τα κόμματα που αποφεύγουν να προσδώσουν ιδεολογικό στίγμα στο όνομά τους, το κάνουν ή για να διατηρήσουν ευελιξία στην επίκληση των αρχών και των αξιών τους, όπως Το Ποτάμι, ή για να τις κρύψουν, όπως η Χρυσή Αυγή. Είτε έτσι είτε αλλιώς δεν είναι καλό σημάδι. Υπάρχει και ένα δεύτερο πρόβλημα. Η ιστορική συνέχεια, η θεσμική μνήμη και η δημιουργία παράδοσης, τη σημασία των οποίων η πολιτική ηγεσία μας υποεκτιμά και στη λειτουργία του δημοσίου, αποτελούν στοιχεία πολιτισμού. Είναι στοιχεία που προσδίδουν σε μια κοινωνία αξία διότι δημιουργούν θεσμούς και δομές στους οποίους ο πολίτης μπορεί να ακουμπήσει. Σκεφτείτε πόσο ανορθόδοξο, για να μην πω γελοίο, θα ήταν αν οι Σοσιαλδημοκράτες στη Γερμανία και οι Σοσιαλιστές στη Σουηδία μετονομάζονταν σε Κίνημα Αλλαγής ή το Εργατικό Κόμμα στην Αγγλία μετονομαζόταν ξαφνικά Ποτάμι ή Τριαντάφυλλο, που είναι το σύμβολό τους. Στην Ιταλία, η «Ελιά» δημιουργήθηκε από έναν μεγάλο συνασπισμό κοινοβουλευτικών κομμάτων με διαφορετικές πολιτικές και κοινωνικές ατζέντες, μετά από σκληρή και δημόσια προγραμματική διαπραγμάτευση και υποχωρήσεις από όλες τις μεριές. Στην Ελλάδα, το Κίνημα Αλλαγής, έγινε για λόγους δημοσκοπικούς, αφού οι συμμετέχοντες εταίροι του ΠΑΣΟΚ είχαν πεισθεί ότι δεν μπορούν να ελπίζουν σε κοινοβουλευτική εκπροσώπηση στην επόμενη βουλή, χωρίς προγραμματική διαπραγμάτευση και ιδεολογικές συνθέσεις ή υποχωρήσεις και πίσω από κλειστές πόρτες. Ειδικά το τελευταίο δημιουργεί ένα ουσιαστικό θέμα δημοκρατίας στη λειτουργία των κομμάτων που συγκροτούν το Κίνημα Αλλαγής διότι τα απαξιώνει. Ελπίζω να διορθωθεί άμεσα στα συνέδρια που έχουμε μπροστά μας.

Πώς σχολιάζει ο Παύλος Γερουλάνος την εκλογική διαδικασία ανάδειξης του επικεφαλής στον πολιτικό χώρο που θέλει να εκφράσει την κεντροαριστερά ; To ΠΑΣΟΚ είναι ξανά εδώ, ενωμένο, δυνατό και κυρίως ζωντανό;

Όπως κάθε κόμμα, το ΠΑΣΟΚ είναι ζωντανό όσο το θέλει ζωντανό η κοινωνία. Δηλαδή, όσο οι αρχές και οι αξίες του ανταποκρίνονται στις ανάγκες της. Όταν ιδρύθηκε, το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα μίλησε για τη σημασία απελευθέρωσης του Έλληνα από τους βραχνάδες της εποχής του. Προσδιόρισε τον Σοσιαλισμό με όρους ανθρωποκεντρικούς, μίλησε για μια κοινωνία δίκαιη που στέκεται στα πόδια της και προοδεύει βασισμένη στις δικές της δυνάμεις, μίλησε για μια Ελλάδα ανεξάρτητη. Σήμερα, ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση της εποχής μας; Να απεγκλωβιστούμε από την πραγματικότητα που ζούμε, να σταθούμε στις δικές μας δυνάμεις, να προγραμματίσουμε το δικό μας μέλλον και να δουλέψουμε για να το κάνουμε πράξη. Δηλαδή να απελευθερωθούμε από τους βραχνάδες της δικής μας εποχής. Όσο ταυτίζονται οι αρχές και οι αξίες του ΠΑΣΟΚ με τις ανάγκες της κοινωνίας, τόσο το ΠΑΣΟΚ θα έχει αξία για την κοινωνία, θα παραμένει ζωντανό.

Τι εννοείτε «βραχνάδες»; Ποιοι είναι σήμερα οι βραχνάδες της εποχής μας; 

H πολιτική ηγεσία και το κεντρικό κράτος με τις εξουσίες και παραεξουσίες που νομίμως ή παρανόμως δημιουργούν, ανέχονται και αξιοποιούν για να διατηρηθούν στην εξουσία. Χάριν συντομίας, ας το πούμε το πολιτικό σύστημα. Το κυρίαρχο συναίσθημα που βιώνει ο κάθε Έλληνας σήμερα είναι απόγνωση. Η απόγνωση που νιώθουμε διότι δεν μπορούμε να κάνουμε πράξη τις στοιχειώδεις ανάγκες και επιθυμίες μας. Και αυτή η απόγνωση πηγάζει από το γεγονός ότι η πολιτική ηγεσία και το κεντρικό κράτος μας καταπιέζουν παραβιάζοντας δικαιώματά μας που θα έπρεπε να προστατεύουν: συγκεκριμένα, το δικαίωμά μας στην ίση πρόσβαση στους νόμους, τις υπηρεσίες και τους πόρους του κράτους, το δικαίωμά μας στη δημοκρατία και τη συνδιαμόρφωση του μέλλοντος της κοινωνίας μας, το δικαίωμά μας στην παραγωγή κοινωνικού, πολιτιστικού και οικονομικού πλούτου, το δικαίωμα σε επιλογές για να ολοκληρωθούμε ως κοινωνία και ως άνθρωποι, το δικαίωμα να προγραμματίζουμε το μέλλον μας χωρίς άγχος και φόβο και το δικαίωμα να έχουμε φωνή εκεί που παίρνονται αποφάσεις για εμάς χωρίς εμάς. Με άλλα λόγια, το πολιτικό σύστημα σήμερα καταπατεί το δικαίωμά μας στην Ισότητα, τη Συμμετοχή, τη Δημιουργία, την Πρόοδο, την Ασφάλεια και την Εκπροσώπηση. Και αυτό μας οδηγεί σε απόγνωση. Αν δεν αλλάξουμε τον τρόπο που λειτουργεί και τον τρόπο που αντιλαμβάνεται την εξουσία του το πολιτικό μας σύστημα, τίποτα δεν θα αλλάξει. Η δική μας απελευθέρωση, η δική μας δυνατότητα να κάνουμε πράξη αυτά που θέλουμε και μπορούμε, θα έρθει όταν το πολιτικό σύστημα αρχίσει να προστατεύει τα δικαιώματά που σήμερα καταπατεί.

Τι σημαίνει, εκλογικά, για τον νέο φορέα της κεντροαριστεράς, για τη δημοκρατική συμπαράταξη αλλά και για το ΠΑΣΟΚ, η νίκη της κυρίας Φώφης Γεννηματά με το καθαρό ποσοστό της τάξεως του 57 % των ψήφων του δευτέρου γύρου και τι σημαίνει το 43 % που έλαβε ο κύριος Νίκος Ανδρουλάκης; Έχουμε ισχυρή ηγεσία στον χώρο της κεντροαριστεράς ή η αντιπολίτευση είναι πιο ισχυρή από την ηγεσία ή το ποσοστό θα γίνει ένα και κυρίαρχη η ενότητα του χώρου μέσα από την συμμετοχή των 210.000 πολιτών που έλαβαν μέρος στην εκλογική διαδικασία της ανάδειξης του υποψηφίου της κεντροαριστεράς;

Η παρουσία του κόσμου που πήγε να ψηφίσει είναι συγκινητική. Δείχνει το πείσμα ανθρώπων που πιστεύουν στη δημοκρατία και στην πολιτική. Άνθρωποι που πιστεύουν ότι η συμμετοχή του πολίτη θα φέρει, αργά ή γρήγορα, λύση στα προβλήματα. Δεν είναι λοιπόν ούτε τυχαίο ούτε απαξιωτικό ότι στην κάλπη ήρθαν οι μεγαλύτερες ηλικίες. Δεν είναι ούτε τυχαίο ούτε απαξιωτικό ότι ο κόσμος ψήφισε ΠΑΣΟΚ. Το αντίθετο. Είναι Έλληνες που έχουν δει τη δύναμη της πολιτικής όταν είναι σε άμεση επαφή με την κοινωνία, άνθρωποι που έχουν δει το ΠΑΣΟΚ να εκφράζει τα κοινωνικά αιτήματα και ελπίζουν σε μια νέα τέτοια σχέση. Όσοι απαξιώνουν αυτούς τους πολίτες και τη γνώμη τους απαξιώνουν τη δημοκρατία. Αλλού όμως είναι το πρόβλημα της συμμετοχής. Σήμερα ψηφίζουν στις εθνικές εκλογές δύο – δυόμισι εκατομμύρια λιγότεροι ψηφοφόροι από το 2009. Δυόμισι εκατομμύρια λιγότεροι Έλληνες επιλέγουν οποιοδήποτε κόμμα να τους εκπροσωπήσει στην Ελληνική δημοκρατία. Όχι διότι δεν ενδιαφέρονται, αλλά διότι δεν πιστεύουν ότι η λύση θα έρθει από την πολιτική. Ένα μεγάλο μέρος αυτών των πολιτών προέρχονται από τον χώρο μας και τους απογοητεύσαμε. Ένα άλλο μεγάλο μέρος είναι η νέα γενιά που δεν έχει έρθει ποτέ σε επαφή με την πολιτική και δεν πιστεύει ότι μέσα από την πολιτική μπορεί να διεκδικήσει και να κερδίσει ένα καλύτερο αύριο. Και οι δύο αυτές ομάδες θα πρέπει να μας οδηγήσουν σε έναν πολύ πιο ουσιαστικό απολογισμό των δύο εκλογικών αναμετρήσεων με εποικοδομητική διάθεση αυτοκριτικής. Πριν αρχίσουμε λοιπόν να συγκρίνουμε τους υποψήφιους και να μετράμε τις δυνάμεις τους, πράγμα που φοβάμαι ότι θα κάνουμε μέχρι εξαντλήσεως τους επόμενους μήνες, ας προβληματιστούμε για το γεγονός ότι η διαδικασία δεν έφερε στην κάλπη τον νέο και τον απογοητευμένο ψηφοφόρο. Ότι δεν κάναμε ένα βήμα μπροστά να αναδείξουμε μια πολιτική πρόταση που μπορεί να ακουμπήσει την κοινωνία. Μετά από ατελείωτες παρεμβάσεις στη Βουλή, χιλιάδες δελτία τύπου, δύο προγραμματικά συνέδρια και τη δίμηνη προεκλογική καμπάνια εννιά υποψηφίων που καλύφθηκε αναλυτικά από τα μέσα, βρισκόμαστε στο ίδιο σημείο που ήμασταν πριν από ένα χρόνο: να ελπίζουμε ότι θα μας προτιμήσουν οι απογοητευμένοι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ.

Κρίνετε επιτυχημένο συνολικά ως προς το αποτέλεσμα και στους δυο γύρους της εκλογικής διαδικασίας, το εγχείρημα που ανάδειξε την κυρία Φώτη Γεννηματά, ως επικεφαλής του νέου φορέα στα πολιτικά δρώμενα της χώρα μας;

Η ΔΗΣΥ, ως πολιτικός φορέας, απαξιώνει το ΠΑΣΟΚ. Το φιμώνει. Ως πολίτης ήξερα τι έλεγε το ΠΑΣΟΚ. Ήξερα τι εκπροσωπούσε. Μ’ άρεσε, δεν μ’ άρεσε, ήξερα. Τώρα πια, δεν μπορώ να ξέρω διότι δεν του επιτρέπεται να μιλήσει. Είναι κρυμμένο πίσω από ένα ψεύτικο προσωπείο που λέγετε ΔΗΣΥ. Ούτε όμως η ΔΗΣΥ ξέρω τι λέει διότι έχει κάνει δυο χρόνια πορεία χωρίς να φέρει μια ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση στο τραπέζι. Έχουμε λοιπόν ένα κόμμα χωρίς ηγεσία και μια ηγεσία χωρίς κόμμα. Δεν είμαι σίγουρος πού μπορεί να βρει κανείς, μέχρι τώρα τουλάχιστον, επιτυχία σε ένα τέτοιο εγχείρημα. Το θετικό που βγήκε όμως είναι ότι ο κόσμος πήγε στην κάλπη να πει: “Σταματήστε, επιτέλους, να απαξιώνετε το ΠΑΣΟΚ. Η αξία του ΠΑΣΟΚ δεν προσδιορίζεται από αρχηγίσκους φραξιών αλλά από την εμπιστοσύνη που του δείχνουμε εμείς, ο Λαός, ο κόσμος του.” Μετά από αυτή την εκλογική διαδικασία, θέλω να ελπίζω ότι η κυρία Γεννηματά θα διαβάσει σωστά το αποτέλεσμα, θα πάρει τα σωστά μηνύματα και, ως Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, θα βρει τρόπο να δώσει στο ΠΑΣΟΚ ξανά φωνή. Αν συνεχίσει να το φιμώνει, η ΔΗΣΥ θα είναι κόμμα μιας-δυο εκλογικών αναμετρήσεων στην καλύτερη περίπτωση.

Κύριε Γερουλάνο, τι δεν ακούσαμε ή τι θα θέλατε να ακούσουμε κατά την διάρκεια της προεκλογικής καμπάνιας των υποψηφίων για την ανάδειξη του επικεφαλής του νέου φορέα;

Δεν ακούσαμε θέσεις. Θέσεις που αφορούν τις ανάγκες και τα θέλω μας, θέσεις που εκφράζουν τις ελπίδες και καταλαγιάζουν τις αγωνίες της κοινωνίας μας. Ο χρόνος της διαδικασίας αναλώθηκε, καταρχάς, σε θέματα διαδικαστικά, όπως το αν θα γίνει ηλεκτρονική ψηφοφορία. Και έτσι κατέληξε ανούσια πασαρέλα όπου ο καθένας μας έπρεπε να φανταστεί τι εκπροσωπεί ο κάθε υποψήφιος ή η κάθε υποψήφια. Δεν είναι τυχαίο ότι όταν τελείωσε η μάχη για την ηλεκτρονική ψηφοφορία η μόνη ερώτηση των δημοσιογράφων ήταν «με ποιον τελικά θα συνεργαστείτε;». Όταν δεν εκφράζεις κάτι καθαρό και συγκεκριμένο όλοι προσπαθούν να μαντέψουν τι εκπροσωπείς με άλλους τρόπους. Και έτσι, με την ελπίδα ότι δεν θα «πολύ -λοξοδρομήσουν», ο κόσμος ανέδειξε τους δύο πιο «ΠΑΣΟΚ» υποψήφιους. Κάλλιο πέντε και στο χέρι… Όσο μπορώ να καταλάβω, σήμερα η ΔΗΣΥ οριοθετεί την ύπαρξή της ως τον μέσο όρο μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Ο ένας λέει θα δώσω 10, ο άλλος λέει θα δώσω 5 και η ΔΗΣΥ λέει εγώ θα δώσω 7.5. Το μέλλον του χώρου και της χώρας όμως δεν είναι, δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι, ο μέσος όρος δύο κακών προτάσεων χωρίς προοπτική.

Τι πιστεύετε ; Θα υπάρξει συνέχεια, θα αντέξει ο νέος, «απροσδιόριστος», ακόμα, φορέας ή μετά τις εκλογές ο κάθε κατεργάρης, υποψήφιος, στον πάγκο, στην προκειμένη στο κόμμα του και η Ελλάδα στην επιστροφή της κανονικής και υπάρχουσας πολιτικής ζωής;

Σας είπα, η ΔΗΣΥ, το Κίνημα Αλλαγής, όπως θέλετε πέστε το, όπως στέκει σήμερα, είναι κόμμα μιας ή δυο εκλογικών αναμετρήσεων. Το Ποτάμι του μέλλοντος αν θέλετε. Γιατί το λέτε αυτό; Τα πολιτικά κινήματα δημιουργούνται στην κοινωνία μέσα από τη ζύμωση προτάσεων που αφορούν τον πολίτη. Δεν δημιουργούνται σε κλειστά δωμάτια μέσα από διαπραγματεύσεις αρχηγών και αρχηγίσκων για καρέκλες. Χρειάζονται καθαρό στίγμα και όραμα, καθαρή άποψη για την πορεία της χώρας, καθαρές προτάσεις για τα προβλήματα του πολίτη. Για την ώρα, η ΔΗΣΥ έχει επικεντρωθεί μόνο στο τελευταίο, την καταγραφή προτάσεων, και αυτό ευκαιριακά. Όπως έκανε και το Ποτάμι. Αυτό δεν είναι, από μόνο του, αρνητικό. Υπάρχει χώρος στην πολιτική ζωή για ευκαιριακά κόμματα που ξυπνούν τους υπόλοιπους για να σοβαρευτούν και να κάνουν την πολιτική δουλειά που οφείλουν για τον πολίτη. Η ηγεσία της ΔΗΣΥ έχει κάθε δικαίωμα να χτίσει το κόμμα που θέλει και να το κάνει ό,τι θέλει. Όμως, σε αυτή την πορεία δεν πρέπει και δεν μπορεί να πάρει μαζί της το ΠΑΣΟΚ. Διότι το ΠΑΣΟΚ εκπροσωπεί πολλά περισσότερα από τις φιλοδοξίες της ηγεσίας της ΔΗΣΥ. Εκπροσωπεί αρχές και αξίες, μια βαθιά και ουσιαστική ιστορία. Εκπροσωπεί όνειρα και φιλοδοξίες χιλιάδων Ελλήνων. Τη βασική ιδέα απελευθέρωσης του Έλληνα από ό,τι τον καταδυναστεύει και τη μόνη σοβαρή πρόταση για μια ισχυρή και δημιουργική μεσαία τάξη. 210.000 άνθρωποι ήρθαν στην κάλπη να πουν ότι ήρθε και πάλι η ώρα να έχει το ΠΑΣΟΚ φωνή. Αν όμως το ΠΑΣΟΚ παραμείνει φιμωμένο, η ΔΗΣΥ θα το αφυδατώσει μέχρι να το αφανίσει. Και έτσι θα παραμείνει η ΔΗΣΥ ένα κόμμα που δεν πάσχει μόνο από έλλειψη οράματος και θέσεων αλλά και από έλλειψη ιστορίας και παράδοσης. Το μόνο που θα της μείνει είναι μια ξεπερασμένη νομενκλατούρα. Και τότε θα πεθάνει και η ΔΗΣΥ.

Αρκετός κόσμος ισχυρίζεται πως μέσα από ενδεχόμενη «συνεννόηση» των υποψηφίων για την ανάδειξη της εκλογής του επικεφαλής του νέου φορέα στην προεκλογική περίοδο, ουδείς από τους διεκδικητές της ηγεσίας μίλησαν για την είσοδο της χώρας στα μνημόνια και στην επιτροπεία. Μπορεί, ο Παύλος Γερουλάνος, άλλωστε ήσασταν πρωτοκλασάτο στέλεχος της κυβέρνησης Παπανδρέου, να μας δώσει την δική του εκδοχή ως προς την είσοδο της χώρας στην εποχή της μη κανονικότητας; Ποιοι, αλήθεια, είναι αυτοί που πραγματικά ευθύνονται για τη φτωχοποίηση της κοινωνίας και οδήγησαν στη μετανάστευση στο εξωτερικό εκατοντάδες χιλιάδες νέων Ελλήνων;

Προτιμώ να μιλάω για τις δικές μας ευθύνες πριν μιλήσω για τις ευθύνες άλλων. Η κυβέρνησή μας έκανε ένα μεγάλο λάθος: τη δύσκολη ώρα της κρίσης απέτυχε να κρατήσει τον Ελληνικό λαό ενωμένο. Την ώρα που χρειαζόμασταν Εθνική ομοψυχία, για λόγους που χαίρουν παραπάνω ανάλυσης, εμείς βάλαμε τον ιδιωτικό υπάλληλο απέναντι στο δημόσιο, τον άνεργο απέναντι στον συνδικαλιστή, τον εργοδότη απέναντι στον εργαζόμενο, την πάνω πλατεία απέναντι στην κάτω. Χωρίσαμε τον Έλληνα και το πληρώσαμε. Και η χώρα και εμείς ως χώρος. Αυτό που μας οδήγησε στα μνημόνια όμως ήταν κάτι πολύ πιο προβληματικό, και αφορά τον τρόπο που όλες οι κυβερνήσεις μέχρι εκείνη την ώρα, συμπεριλαμβανομένων των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, χειρίστηκαν την εξουσία. Ότι κράτησαν τις δομές και τις λειτουργίες του κράτους θολές για να ασκούν την εξουσία τους ανεξέλεγκτα πάνω μας και ποτέ δεν εργάστηκαν πραγματικά για να δημιουργήσουν μια ευνομούμενη κοινωνία όπου κάθε πολίτης θα είχε δικαιώματα και υποχρεώσεις. Αυτή η αρρωστημένη σχέση του πολίτη με την εξουσία, για την οποία ευθύνεται κυρίως η ίδια η εξουσία, μας έφερε στο χείλος της καταστροφής. Και αν δεν διορθώσουμε αυτή τη σχέση, πολύ γρήγορα θα επιστρέψουμε εκεί. Παρόλα αυτά, η κρίση θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί αν, την κρίσιμη ώρα πριν την κρίση, στην ηγεσία της χώρας ήταν ένας άνθρωπος που νοιαζόταν την Ελλάδα και τους Έλληνες. Διότι προσωπικά δεν χρεώνω στον Κώστα Καραμανλή μόνο τη διόγκωση του χρέους μέχρι εκεί που δεν ήταν πια διαχειρίσιμο. Του χρεώνω ότι ανέλαβε την Ελλάδα στο αποκορύφωμα της αισιοδοξίας της και την παρέδωσε μια νύχτα πριν την ολική καταστροφή. Πολλοί λίγοι Πρωθυπουργοί είχαν τόσα πολλά στα χέρια τους και τα ξόδεψαν τόσο ασύστολα. Πολλοί λίγοι πρωθυπουργοί στην ιστορία της χώρας έχουν δείξει τέτοια απάθεια για τον Έλληνα και το μέλλον του. Έργο μας τώρα είναι να ξαναχτίσουμε την προοπτική της χώρας που η Συντήρηση τόσο ξεδιάντροπα χαράμισε.

Οι διαδικασίες της εκλογής του νέου φορέα της κεντροαριστεράς βρήκαν ενισχυμένη την «κεντροαριστερά» της κυρίας Γεννηματά, ή το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Παραμένει στο τέλος της συγκεκριμένης εκλογικής διαδικασίας ,«εν ζωή», το πάλαι ποτέ ισχυρό, πάντα όμως ως επίκαιρο το πολιτικό «brand»ΠΑΣΟΚ»;

Όλα τα λογότυπα, ειδικά τα πολιτικά, έχουν την αξία της ιστορίας τους και την αξία των ιδεών που εκπροσωπούν σήμερα. Παρόλο που το ΠΑΣΟΚ είναι σήμερα φιμωμένο, τα σύμβολά του έχουν ακόμα ιστορική αξία διότι εκπροσωπούν ένα κόμμα που πίστεψε βαθιά στις δυνατότητες του Έλληνα. Αρκετά μεγάλη αξία για να φοβίζουν και τους πολιτικούς του αντιπάλους αλλά και πολλούς που σήμερα θέλουν να εκπροσωπήσουν τον χώρο που το ΠΑΣΟΚ δημιούργησε. Κυρίως όμως φοβίζουν όσους τα απαξίωσαν με τη συμπεριφορά τους και την πολιτική τους πορεία. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ποιοι είναι αυτοί που θέλουν σήμερα να τα αλλάξουν και ποιοι πιστεύουν ακόμα σε αυτά. Όμως δεν μπορείς να απαξιώνεις την πορεία μιας μεγάλης παράταξης επειδή τα σύμβολα είναι πολύ βαριά για να τα σηκώσεις στους ώμους σου. Αυτό που είπαν οι ψηφοφόροι που πήγαν στις κάλπες είναι ότι το ΠΑΣΟΚ δεν πάσχει από έλλειψη Θεοδωράκη ή Καμίνη, δεν πάσχει από έλλειψη προσωπικοτήτων. Πάσχει από έλλειψη φωνής. Έλλειψη πολιτικού προσωπικού έτοιμου να σταθεί και πάλι δίπλα στον Έλληνα. Και αν δεν διορθωθεί αυτό, καμία αλλαγή ονόματος δεν πρόκειται να κάνει ουσιαστική διαφορά. Σε ένα σύγχρονο λοιπόν Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα που θα τιμήσει το ιδεολογικό στίγμα και όραμά του, που θα λειτουργεί με διάφανες δημοκρατικές διαδικασίες και θα αντιμετωπίζει τα μέλη του ως πολίτες με ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις και θα έχει διάθεση σύνθεσης προτάσεων για την κοινωνία, όλοι οι προοδευτικοί πολίτες χωράνε. Προφανώς και οι ηγετικές προσωπικότητες που θα επιλέξουν να υπηρετήσουν αυτό το όραμα.

Κύριε Γερουλάνο, γνωρίζετε ποιο είναι το ιστορικό γεγονός που σημειώθηκε πριν 43 χρόνια, όταν το ημερολόγιο έγραφε 3 του Σεπτέμβρη του 1974; Έχετε την καλοσύνη να μας θυμίσετε τόσο το γεγονός, όσο και το διακύβευμα της ιδρυτικής διακήρυξης;

Πριν 43 χρόνια, με αφορμή την τραγωδία της Κύπρου, ιδρύθηκε ένα κόμμα που είπε ότι αυτή η χώρα μας ανήκει.   Ότι για να πάει αυτή η χώρα μπροστά θα πρέπει να νιώθουμε ελεύθεροι, ότι για να πάει η κοινωνία μπροστά θα πρέπει να είναι δίκαιη και για να πάει ο Έλληνας μπροστά θα πρέπει να μπορούμε όλοι να προοδεύσουμε μαζί και μαζί να δημιουργήσουμε τον κοινωνικό, πολιτιστικό και οικονομικό πλούτο που θέλουμε. Πριν από 43 χρόνια γεννήθηκε το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα για να δώσει στην Ελλάδα τη δική της σοσιαλιστική πρόταση. Μια πρόταση βαθιά πατριωτική και ανθρωποκεντρική, που πιστεύει ότι ο Έλληνας και η Ελληνίδα βρίσκονται στο επίκεντρο της πολιτικής. Μια πρόταση που δεν αφορά το μέγεθος του κράτους αλλά την ποιότητα της σχέσης του πολίτη με την εξουσία. Και την έβαλε σε άμεση αντιπαράθεση με τη συντηρητική πολιτική της Δεξιάς και την εξίσου συντηρητική θεώρηση της εξουσίας της Αριστεράς. Αν στην πορεία το ΠΑΣΟΚ έχασε το δρόμο του, αυτό δεν μειώνει την απύθμενη αξία αυτής της πρότασης. Η δουλειά μας είναι να την μεταφράσουμε στις ανάγκες της σημερινής μας εποχής. Κύριε Γερουλάνο, οι αρχές και οι αξίες του σοσιαλισμού είναι επίκαιρες στις μέρες μας ; Όπως σας είπα, κύριε Τσιλογιάννη, επίκαιρες είναι οι ιδέες που ανταποκρίνονται στα θέλω της κοινωνίας. Το ΠΑΣΟΚ όρισε το Σοσιαλισμό στην Ελλάδα με το δικό του τρόπο. Μίλησε για τον Άνθρωπο και πως πρέπει να βρίσκεται στο επίκεντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Για το πώς θα απελευθερωθεί από τους περιορισμούς της εποχής του για να δημιουργήσει ελεύθερος από άγχος και καταπίεση. Μίλησε για την κοινωνία με όρους συλλογικούς και προσδιόρισε νέα εργαλεία για τη σύλληψη και εφαρμογή πολιτικών προτάσεων. Και μίλησε για την εξουσία με όρους δημοκρατικούς που δίνουν σε κάθε Έλληνα αξία. Αυτές οι ιδέες είναι πιο αναγκαίες από ποτέ. Διότι σήμερα δεν υπάρχουν κόμματα που αποδέχονται και αναδεικνύουν την αξία του Έλληνα. Μόνο κόμματα που θέλουν να διαχειριστούν την ανεξέλεγκτη εξουσία που έχουν διασφαλίσει για τους εαυτούς τους. Σε αυτήν την ανεξέλεγκτη εξουσία που απαξιώνει τον Έλληνα πρέπει να δώσουμε τέλος. Ας πιάσουμε λοιπόν το νήμα από εκεί που το αφήσαμε. Ας μετατρέψουμε τις αρχές και τις αξίες του ΠΑΣΟΚ σε σύγχρονες προτάσεις, ας βρούμε το πολιτικό δυναμικό να τις εκφράσει και να τις επικοινωνήσει στην κοινωνία και τότε ελάτε να μου πείτε αν πρέπει να ντρεπόμαστε για αυτά που πιστεύουμε.

Πόσο σημαντική αλλά και αναγκαία, στη δεδομένη πολιτική συγκυρία, είναι για τη χώρα η παρουσία του «αυτόνομου» ΠΑΣΟΚ στην πολιτική ζωή της πατρίδας μας ;

Οι στόχοι όλων των πολιτικών κομμάτων έχουν πλέον ταυτιστεί. Όλα τα κόμματα μιλούν για τις μνημονιακές μας υποχρεώσεις, για επενδύσεις από το εξωτερικό, για την ανάγκη να βγούμε στις αγορές. Όμως, τίποτα από αυτά δεν θα κάνουν ουσιαστική διαφορά στη ζωή τη δική μας. Η δική μας ζωή θα αλλάξει προς το καλύτερο μόνο όταν έχουμε την ελευθερία να σταθούμε στις δικές μας δυνάμεις και να κάνουμε πράξη τα δικά μας όνειρα. Για την ώρα, κανένα κόμμα δεν εκπροσωπεί τους δικούς μας στόχους. Η ΔΗΣΥ, όπως κάθε νέος πολιτικός φορέας είχε την ευκαιρία να το κάνει. Δεν το έκανε και πιστεύω ότι είναι πολύ αργά για να το κάνει τώρα. Όσο λοιπόν η ΔΗΣΥ συνεχίζει σε αυτήν την πορεία, την πορεία διεκδίκησης της πολιτικής εξουσίας για να την συνδιαχειριστεί και όχι για να την αλλάξει, την ίδια δηλαδή πορεία με τη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ πρέπει να φύγει μακριά της και να λειτουργήσει αυτόνομα. Ώστε να έχει φωνή να μιλήσει για αυτά που πραγματικά απασχολούν τον Έλληνα.

Βρίσκετε κοινά σημεία της 3ης του Σεπτέμβρη του 1974 , με την 12ηΝοεμβρίου του 2017, ημερομηνία κατά την οποία, όπως ισχυρίζονται αρκετοί σας σύντροφοι, ιδρύθηκε ο νέος φορέας της κεντροαριστεράς;

Στο επίπεδο της κοινωνίας βρίσκω πολλά. Αν μιλήσετε με τους παλιότερους, θα σας πουν ότι και τότε νιώθαμε εγκλωβισμένοι. Ότι και τότε η μοίρα του πολίτη ήταν στα χέρια ξένων παραγόντων, μιας πλουτοκρατίας που ήλεγχε τους πόρους του κράτους και ενός κράτους που επέβαλε την εξουσία του στον πολίτη για να κρατάει τους άλλους ευχαριστημένους. Ό,τι ζούμε και σήμερα δηλαδή. Όμως πιστεύω ότι από τότε μάθαμε πολλά. Το κυριότερο; Ότι δεν μπορείς να αλλάξεις τα δύο πρώτα αν δεν αλλάξεις το τρίτο. Δηλαδή, δεν μπορείς να αλλάξεις την επιρροή των ξένων παραγόντων ή την κατανομή των πόρων της δημιουργίας αν δεν αλλάξεις πρώτα τον τρόπο που λειτουργεί το κράτος. Και αν έκανε ένα μεγάλο λάθος το ΠΑΣΟΚ ήταν ότι στην πορεία γλυκάθηκε από την εξουσία και δεν την αποσυγκέντρωσε σε θεσμούς και φορείς που λογοδοτούν δημοκρατικά στον Λαό. Μέχρι εκεί όμως οι ομοιότητες. Διότι τίποτα από την ίδρυση της ΔΗΣΥ σήμερα δεν θυμίζει την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ τότε, όταν ξεκινούσε. Το ΠΑΣΟΚ, ιδρύθηκε για τον Λαό και την Πατρίδα. Η ΔΗΣΥ ιδρύθηκε για πέντε – δέκα στελέχη και την πολιτική τους επιβίωσή. Καμία σχέση.

Θεωρείτε πως οι 210.000 «συνιδρυτές» του νέου εγχειρήματος της κεντροαριστεράς, συμμετείχαν στην εκλογική διαδικασία του πρώτου γύρου , ως σοσιαλιστές ή ανήκουν στον χώρο που τοποθετείται από την κεντροαριστερά, τη σοσιαλδημοκρατία, τον νεοφιλελευθερισμό και φθάνει ως στις παρυφές της βορειοελλαδίτικης «χριστιανοδεξιοκρατίας»; 

Θυμίζω πως στον πρώτο γύρο της εκλογικής διαδικασίας στη Θεσσαλονίκη συμμετείχε και ο πρώην περιφερειάρχης Παναγιώτης Ψωμιάδης, με σκοπό όπως τόνισε να τιμήσει τους χιλιάδες «ΠΑΣΟΚους» ψηφοφόρους που τον τιμούσαν με την ψήφο τους. Να λογίζουμε στους συνιδρυτές της κεντροαριστεράς και να αποκαλούμε συντρόφους σας και τους εκπροσώπους της «λαϊκής δεξιάς» που συμμετείχαν στην εκλογική διαδικασία για την εκλογή ηγεσίας του νέου φορέα; Δεν θα βιαζόμουν να χαρακτηρίσω τους 210.000 Έλληνες που πήγαν να ψηφίσουν. Ο καθένας και η καθεμία τους είχαν τους λόγους τους. Αυτό που επιτρέπεται να κάνουμε είναι να ερμηνεύσουμε το αποτέλεσμα, και το αποτέλεσμα λέει ότι ο χώρος έχει ακόμα λόγο ύπαρξης, ότι υπάρχουν πολίτες που ανήκουν στο χώρο που σήμερα δεν εκπροσωπούνται και ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να έχει φωνή όσο δεν υπάρχει κόμμα που μπορεί να εκπροσωπήσει το πάθος του ΠΑΣΟΚ για την Ελλάδα και τον Έλληνα. Ο πολίτης ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της ΔΗΣΥ και εκφράστηκε. Για να δούμε τώρα αν η ΔΗΣΥ θα ανταποκριθεί στο κάλεσμα του πολίτη.

Πως μπορούμε να περάσουμε από το «Όλοι ΠΑΣΟΚ είμαστε», σύνθημα που ακούστηκε κατά τη διάρκεια της τηλεμαχίας των υποψηφίων επικεφαλής του νέου φορέα της κεντροαριστεράς, στην πραγματική «αναγέννηση» του ΠΑΣΟΚ; 

Το ένα θα φέρει το άλλο. Φτάνει να μην φοβόμαστε, να μην κρυβόμαστε και να μην λέμε ψέματα στον Έλληνα. Η ΔΗΣΥ λέει «δεν είμαι ΠΑΣΟΚ». Να το δεχθώ. Αλλά τότε τι είναι; Τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ χωρίς όραμα και παράδοση. Παλιά πρόσωπα κάτω από νέα σύμβολα. Αυτή η ανειλικρινής στάση κάνει όλους μας να νιώθουμε ότι κάποιος μας λέει ψέματα και αναρωτιόμαστε γιατί το κάνει. Οι ερμηνείες στις οποίες καταλήγουμε δεν είναι κολακευτικές και υποβαθμίζουν τον χώρο. Μου αρέσει όμως η φράση “Όλοι ΠΑΣΟΚ είμαστε” διότι εκφράζει το κοινό μας αξιακό πλαίσιο. Θυμίζει ότι οι ταμπέλες είναι εφήμερες αλλά οι αξίες είναι διαχρονικές. Σε αυτό το αξιακό πλαίσιο θα δουλέψουμε για την αναγέννηση του ΠΑΣΟΚ και των ιδεών που έχει εκφράσει για την Ελληνική κοινωνία. Πάνω σε αυτό το αξιακό πλαίσιο θα κινηθούμε για να μεταφράσουμε το όραμα απελευθέρωσης του Έλληνα σε θέσεις και προτάσεις που μας αφορούν σήμερα. Και πάνω σε αυτό το αξιακό πλαίσιο θα κινητοποιήσουμε τον κόσμο να βγει και να σταθεί και πάλι δίπλα στην κοινωνία. Αν όλα αυτά τα κάνουμε σωστά και μας φταίει ο ήλιος τότε ας τον αλλάξουμε. Όχι όμως ανάποδα. Διότι όταν όλα τα άλλα τα κάνουμε λάθος, το να τα βάζουμε με τα σύμβολα κάνει εμάς να μοιάζουμε πιο μικροί.

Κύριε Γερουλάνο στις τελευταίες μέρες στο διαδίκτυο, κυκλοφορεί άρθρο – παρέμβασή σας με τίτλο η «Αναγέννηση». Οι ενδιαφερόμενοι, μπορούν να διαβάσουν την ενδιαφέρουσα παρέμβαση του Παύλου Γερουλάνου, τόσο στο «www.mignatiou.com», όσο και στην προσωπική ιστοσελίδα «www.yeroulanos.gr». Ουσιαστικά τοποθετείστε – δηλώνετε παρών, ως προς τις εξελίξεις που βρίσκονται σε ισχύ και σε εξέλιξη, με γοργό πλέον ρυθμό, στον ευρύτερο χώρο της δημοκρατικής παράταξης. Μπορείτε να μας δώσετε κατευθύνσεις για την δική σας «αναγέννηση», την ακριβή οριοθέτηση του όρου, την τοποθεσία και κυρίως να μας κάνετε γνωστό, αν η «αναγέννηση» αποτελεί σχέδιο, πλατφόρμα ή απλά ένα προσωπικό σας όνειρο για την πραγματική ανάταση ή όπως ισχυρίζεστε «αναγέννηση» του ΠΑΣΟΚ;

Αυτό που πραγματεύεται το πολιτικό κείμενο που κατέθεσα είναι η αναγέννηση της χώρας μέσα από μια θεμελιακή αλλαγή στον τρόπο που λειτουργεί η πολιτική εξουσία και το κεντρικό κράτος. Σαν σημείο αφετηρίας χρησιμοποιεί τις αρχές και τις αξίες του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος που μίλησε για το όραμα της απελευθέρωσης του Έλληνα από τα βάρη της εποχής του. Χρησιμοποιεί τη διαχρονική ανάγκη για πραγματική δημοκρατία, δηλαδή την αποσυγκέντρωση των εξουσιών του πολιτικού συστήματος σε θεσμούς που λογοδοτούν στον πολίτη και ανταποκρίνονται στις ανάγκες μας. Αλλά πάει και ένα βήμα παρακάτω. Διότι τίποτα δεν θα αλλάξει αν δεν αλλάξει ο τρόπος που εμείς βλέπουμε και ανταποκρινόμαστε στην εξουσία. Γι΄ αυτό θέτει κριτήρια για το πώς θα αξιολογούμε από εδώ και πέρα την εξουσία και τον τρόπο άσκησής της από το πολιτικό σύστημα.

Πώς δηλαδή;

Για να αλλάξουμε τον τρόπο που μας εξουσιάζει το πολιτικό σύστημα θα πρέπει να σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε ποσοτικά κριτήρια για να αξιολογούμε το έργο του και να εδραιώσουμε ποιοτικά. Δηλαδή να σταματήσουμε να ρωτάμε «πόσο μεγάλο είναι το κράτος;» και να αρχίσουμε να ρωτάμε «τι κάνει το κράτος, και αν το κάνει καλά»; Με αυτό σαν αρχή, προτείνω ως κριτήρια αξιολόγησης του κράτους τον τρόπο που διασφαλίζει ή καταπατεί τα δικαιώματά μας όπως σας τα περιέγραψα στην αρχή. Διασφαλίζει την πολιτική ισότητα μεταξύ μας; Αναζητά την συμμετοχή μας στις αποφάσεις του; Επιτρέπει και ενισχύει την φυσική μας διάθεση να δημιουργήσουμε και να παράγουμε κοινωνικό, πολιτιστικό και οικονομικό πλούτο; Διασφαλίζει επιλογές για να μπορούμε να εξελιχθούμε σαν κοινωνία και σαν πολίτες; Μας στηρίζει για να μπορέσουμε να προγραμματίσουμε το μέλλον μας; Και τελικά, μας εκπροσωπεί εκεί που παίρνονται αποφάσεις για εμάς χωρίς εμάς; Μια πολιτική πλατφόρμα ξεκινάει από τις αξίες ενός φορέα, προχωράει στις θέσεις που εξειδικεύουν το όραμά του και τέλος εκφράζει προτάσεις για το πώς πάμε από εδώ που είμαστε σήμερα εκεί που θέλουμε να φτάσουμε. Υπό αυτή την έννοια το κείμενο που κατέθεσα δεν αποτελεί ολοκληρωμένη πολιτική πλατφόρμα. Πιστεύω όμως ότι λειτουργεί ως θεμέλιο πάνω στο οποίο ο χώρος μπορεί να χτίσει τη δική του.

Πόσο εφικτή, θεωρείται η «αναγέννηση» ενός πολυτεμαχισμένου, διαιρεμένου, αλλά και «τύπου» κληρονομικού ή μερικώς «διεφθαρμένου» , όπως αποκαλούν μερικοί εκ των συντρόφων σας που έχουν αποχωρήσει, το «πάλαι ποτέ» πλειοψηφικό ισχυρό και κυβερνητικό για πολλές δεκαετίες ΠΑΣΟΚ; 

Σήμερα, η πολιτική αντιπαράθεση επικεντρώνεται στην αγορά. Η μία πλευρά, βλέπει την αγορά ως την υπέρτατη αξία στην οποία πρέπει να υποταχθούμε. Η άλλη πλευρά, θέλει να υποταχθούμε σε ένα συντηρητικό μοντέλο συγκέντρωσης της εξουσίας για να δώσει μάχη απέναντι στην αγορά. Και οι δύο ζητούν την υποταγή του πολίτη και οδηγούν στον περιορισμό της δημοκρατίας και της ελευθερίας μας. Άρα αυτό που με ενδιαφέρει, πρωτίστως, είναι η Αναγέννηση του Σοσιαλισμού, όπως την όρισε το ΠΑΣΟΚ από το ’74 ως το ’81, διότι αποτελεί τη μόνη αξιόπιστη αντιπρόταση σε αυτό που ευαγγελίζονται σήμερα η συντηρητική οικονομική πολιτική της Νέας Δημοκρατίας και η συντηρητική θεώρηση της εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Αντί να αφαιρεί δικαιώματα από τον πολίτη, τον θεωρεί συνδιαμορφωτή του μέλλοντος της κοινωνίας. Αντί να του αφαιρεί εργαλεία, του δίνει περισσότερα για να κάνει πράξη τα δικά του όνειρα διότι διακατέχεται από βαθιά αγάπη για τον Έλληνα και ειλικρινή σεβασμό για τις δυνατότητές του. Και έτσι, η Αναγέννηση του Σοσιαλισμού, που βάζει τον Άνθρωπο στο επίκεντρο των πολιτικών του οραμάτων, θέσεων και προτάσεων, κάνει την αναγκαία υπέρβαση ώστε να μην συνθλίβεται, ως μέσος όρος, μεταξύ δυο ιδεολογιών που βλέπουν τον άνθρωπο ως άβουλο εργαλείο για την επίτευξη των δικών τους εμμονών. Αυτό που προέχει τώρα είναι να επικαιροποιήσουμε αυτό το όραμα σε προτάσεις που ανταποκρίνονται στην Ελληνική κοινωνία σήμερα. Που ανταποκρίνονται στις ανάγκες του Έλληνα σήμερα. Αυτό το έργο έχω επιλέξει να υπηρετήσω.

Μπορεί, μια νέου τύπου «αναγέννηση» του ΠΑΣΟΚ, να οδηγήσει τη χώρα σε καινούργια μονοπάτια μέσα από νέα «συμβόλαια εμπιστοσύνης» με τον λαό; 

Προφανώς και μπορεί. Το πολιτικό κενό που έχει δημιουργήσει η έλλειψη πίστης των κομμάτων εξουσίας στις δυνατότητες του Έλληνα και, κατ’ επέκταση το έλλειμα δημοκρατίας που έχει δημιουργηθεί στην Ελλάδα, είναι τόσο μεγάλο και τόσο βαθύ που η επιστροφή στις αξίες ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ είναι μονόδρομος. Κάτω από την πίεση της παγκοσμιοποίησης, της απαξίωσης της δημοκρατίας από τις ανεξέλεγκτες αγορές, την οργή του κόσμου από την φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης, το ένστικτο της πολιτικής ηγεσίας, είτε προέρχεται από αριστερά είτε από δεξιά, είναι να ταμπουρωθεί πίσω από τις εξουσίες της. Δεν είναι μόνο Ελληνικό φαινόμενο. Είναι Ευρωπαϊκό, για να μην πω παγκόσμιο. Αυτό όμως εξοργίζει ακόμα περισσότερο τους ελεύθερους πολίτες που έχουν αρχίσει να προσβλέπουν σε λύσεις εκτός του πολιτικού συστήματος, συχνά εκτός δημοκρατικών θεσμών. Άρα είναι επιτακτικό να δούμε τα πράγματα αλλιώς. Αντί να αφήνουμε την πολιτική ηγεσία να μαζεύει περισσότερη και μεγαλύτερη ανεξέλεγκτη εξουσία οφείλουμε να δημιουργήσουμε θεσμούς και δομές στο κράτος που βαθαίνουν τη δημοκρατία και κάνουν την εξουσία να λογοδοτεί απευθείας στον πολίτη. Μόνο μια τέτοια μεταστροφή στη σχέση μας με την πολιτική μπορεί να οδηγήσει σε σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ μας. Με άλλα λόγια, είμαι απόλυτα βέβαιος ότι είμαστε έτοιμοι να υπογράψουμε συμβόλαιο με όποιο κόμμα μας πείσει ότι διακατέχεται από τόση αγάπη και εμπιστοσύνη στον Έλληνα που είναι έτοιμο να διεκδικήσει την εξουσία για να μας την παραδώσει.

Κύριε Γερουλάνο, νιώθετε πως κάποιοι εκ των συντρόφων σας «φοβούνται» να τοποθετούνται ως «ΠΑΣΟΚ», ή τέλος πάντων «βρε αδερφέ», θέλουν να βγάλουν από πάνω τους την «ταμπέλα» του σοσιαλιστή ; Αν ναι, έχετε εντοπίσει μερικούς εξ ` αυτών; 

Κύριε Τσιλογιάννη, οι «σύντροφοι» που φοβούνται την ταμπέλα είναι οι ίδιοι που την απαξίωσαν. Αυτοί που παραβίασαν τη σχέση του πολίτη με την εξουσία όπως την ευαγγελιζόταν το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα στην ίδρυσή του. Όσοι γλυκάθηκαν από την εξουσία και κέρδισαν από αυτήν. Όσοι δεν αντέχουν τον ήλιο διότι θυμίζει στον κόσμο τα λάθη τους. Αυτοί που έχουν καθαρή τη συνείδησή τους δεν έχουν κανένα πρόβλημα να σηκώσουν στους ώμους τους τις αξίες του Σοσιαλισμού.

Τι σημαίνει σοσιαλισμός και τι σοσιαλδημοκρατία ; Ο Παύλος Γερουλάνος, θεωρεί τον εαυτό του περισσότερο Σοσιαλιστή, ή είναι πιο κοντά σε αυτό που λέμε «sic» σοσιαλδημοκράτη;

Θεωρώ τον εαυτό μου Σοσιαλιστή με τον τρόπο που ο Σοσιαλισμός προσδιορίστηκε στην Ελλάδα. Διότι οι λέξεις έχουν αξία όταν τις ορίζεις ξεκάθαρα. Ο Σοσιαλισμός στην Ελλάδα προσδιορίστηκε με συγκεκριμένο τρόπο για να ανταποκριθεί στις ανάγκες της κοινωνίας όταν ιδρύθηκε. Για να ανταποκριθεί στην ανάγκη απελευθέρωσης του Έλληνα από κάθε τι που περιόριζε τις δυνατότητές του. Αφού αυτός ο ορισμός δίνει απάντηση στις ανάγκες της σημερινής κοινωνίας γιατί πρέπει να τον γεμίσουμε ουρές και στολίδια; Ήταν το ΠΑΣΟΚ μη δημοκρατικό για να πρέπει να προσθέσουμε τη δημοκρατία; Το αντίθετο. Ήταν ποτέ κατά του περιβάλλοντος για να πρέπει να του κοτσάρουμε την οικολογία; Το αντίθετο. Ήταν ποτέ κόμμα των άκρων για να το προσδιορίσουμε ως «κέντρο»; Ούτε. Γιατί λοιπόν κατατρύχει τους «συντρόφους» μου τόση ανασφάλεια;

Κύριε Γερουλάνο, μελετώντας κάποιος την δική σας αρθρογραφία, στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο, όπως και τις τοποθετήσεις – ομιλίες σας στην Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ, είναι εύκολα διακριτό, πως έχετε διαφωνήσει και επικρίνει δημόσια το εγχείρημα της δημοκρατικής συμπαράταξης. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε, μιλώντας ανοιχτά, πως είτε δεν συμφωνείτε πλήρως, είτε σας είναι αδιάφορη, ενδεχομένως, η διαδικασία που ακολουθήθηκε ως προς την εκλογή του επικεφαλής του νέου φορέα της κεντροαριστεράς. Χρειάζεται, κατά τη γνώμη σας, ο χώρος της δημοκρατικής παράταξης τόσους πολλούς κομματικούς οργανισμούς, αν χρησιμοποιήσουμε «κυβερνητική έκφραση», τόσες πολλές συνιστώσες ή είναι ανάγκη και η ορθή ώρα για την δημιουργία ενός μεγάλου δυνατού πολιτικού φορέα όπως ήταν και ενδεχομένως υπό προϋποθέσεις να ξαναγίνει το ΠΑΣΟΚ; 

Όσο ο χώρος στερείται καθαρού οράματος, θέσεων και προτάσεων θα παραμένει κατακερματισμένος σε προσωποκεντρικά κόμματα περιορισμένης εμβέλειας. Και όσο δεν εκφράζει καθαρό περιεχόμενο θα αγωνιούμε να καταλάβουμε τι εκπροσωπεί ο ένας ή ο άλλος Πρόεδρος αυτών των κομμάτων για να καταλάβουμε πού το πάνε. Το αποτέλεσμα θα είναι όλοι αυτοί οι Πρόεδροι να μετρούν τη σκιά τους το απόγευμα. Η τάση αυτή θα σταματήσει μόνο όταν ο χώρος αποκτήσει συγκεκριμένο στίγμα και μετρούμε τα στελέχη μας από το πόσο καλά το υπηρετούν. Δηλαδή όταν ο χώρος μας αγκαλιάσει τον πολίτη επιστρέφοντας στις αρχές και τις αξίες του και αρχίσει να δουλεύει για κοινές θέσεις και προτάσεις που ανταποκρίνονται στις ανάγκες της κοινωνίας σήμερα.

Θεωρείτε, πως το νέο πολιτικό εγχείρημα που μόλις γεννήθηκε στη χώρα, από τα σπλάχνα του ΠΑΣΟΚ, τους θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού και κάποιους «σκληρούς» δεξιούς, πρέπει να ακολουθήσει αυτόνομη πορεία, να συγκυβερνήσει με την δεξιά ή να βρεθεί σε κυβερνητικό σχήμα μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ , χωρίς τους ΑΝΕΛ, αν το ενδεχόμενο συγκυβέρνησης «Τσίπρα – Γεννηματά», απαιτηθεί από τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές; 

Έτσι όπως έχουν καταντήσει οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές, συντηρητικοί και καθεστωτικοί, ο ΣΥΡΙΖΑ τους αξίζει. Διότι τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές έχουν υιοθετήσει τη νέο-φιλελεύθερη προσέγγιση της παγκοσμιοποίησης και τη συντηρητική θεώρηση της εξουσίας. Απαξιώνουν τους λαούς τους αντί να τους δίνουν αξία. Σε αυτό το πολιτικό πλαίσιο, χωρίς διακριτό στίγμα της ΔΗΣΥ, μια συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ – ΔΗΣΥ δεν διαφέρει πολύ από μια συνεργασία ΝΔ – ΔΗΣΥ. Όμως, αν σκαλίσει κανείς λίγο πιο βαθιά, εκεί που η κοινωνία γεννά πολιτικές ιδέες, στα πανεπιστήμια, στις δεξαμενές σκέψης, στην κοινωνία των πολιτών, στους μαζικούς φορείς, θα αναγνωρίσει ότι οι τάσεις που δημιουργούνται στο χώρο μας οδηγούν σε πολύ πιο ουσιαστικές πολιτικές προτάσεις. Προτάσεις που θα κυριαρχήσουν τα επόμενα χρόνια. Ιδέες για την εμβάθυνση της δημοκρατίας με τις νέες τεχνολογίες, ιδέες για τη διαχείριση του παγκόσμιου εμπορίου και τους κανόνες που πρέπει να μπουν στην παγκοσμιοποίηση, ιδέες για την εργασία και τη διαχείριση του ελεύθερου χρόνου των ανθρώπων, ιδέες για το ρόλο του κράτους και την κοινωνική συνοχή. Σήμερα, ο πολιτικός πλούτος που παράγουν όσοι πιστεύουν στο χώρο μας είναι εντυπωσιακός αλλά δυστυχώς τα Σοσιαλιστικά κόμματα της Ευρώπης δεν έχουν πάρει ακόμα χαμπάρι. Μόνο σε κάποιους χώρους της Ευρωπαϊκής Σοσιαλιστικής Νεολαίας αντιλαμβάνεται κανείς να συζητούν νέες ιδέες και αυτό είναι ελπιδοφόρο.

Πότε θα πρέπει να τοποθετηθεί, κατά τη γνώμη σας, χρονικά το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, το οποίο έχει ανακοινωθεί από την Πρόεδρο του Κινήματος κυρία Φώφη Γεννηματά και είναι σε αναμονή από την περασμένη άνοιξη; Ποιες οι ενέργειες – διαδικασίες που πρέπει να ακολουθηθούν, από εδώ και στο εξής , μετά τα νέα δεδομένα που φέρνει στην παράταξη και στο χώρο της ευρύτερης «κεντροαριστεράς» η εκλογή της κυρίας Γεννηματά ως επικεφαλής της κεντροαριστεράς , για το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου;

Το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ πρέπει να γίνει πριν το Συνέδριο της ΔΗΣΥ. Για τρεις λόγους: Πρώτον, διότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να εκπροσωπηθεί στο συνέδριο της ΔΗΣΥ με δική του πολιτική και οργανωτική πρόταση. Η ΔΗΣΥ διατείνεται ότι θέλει να συνθέσει απόψεις από όλα τα κόμματα και τις τάσεις που την απαρτίζουν. Χωρίς την πρόταση του πιο ισχυρού πόλου της η ΔΗΣΥ δεν μπορεί να συνθέσει δική της πρόταση. Δεύτερον, διότι στο Συνέδριο της ΔΥΣΗ το ΠΑΣΟΚ πρέπει να εκπροσωπηθεί από εκλεγμένα όργανα. Τα όργανα του ΠΑΣΟΚ σήμερα είναι διορισμένα. Άρα κάθε συμμετοχή αυτών των οργάνων στη ΔΗΣΥ στερείται δημοκρατικής νομιμοποίησης. Και τρίτον, για να κλείσει το θέμα ύπαρξης ή μη του ΠΑΣΟΚ που άνοιξε η Πρόεδρος. Αν η βάση του ΠΑΣΟΚ δεν κλείσει αυτό το θέμα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, ούτε η κα Γεννηματά νομιμοποιείται να εκπροσωπεί το ΠΑΣΟΚ στην ΔΗΣΥ. Αν λοιπόν δεν προηγηθεί συνέδριο ΠΑΣΟΚ κάθε εκπροσώπηση του ΠΑΣΟΚ στο συνέδριο της ΔΗΣΥ στερείται πολιτικής νομιμοποίησης. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η απόφαση να γίνει το Συνέδριο της ΔΗΣΥ πριν το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ μπορεί να ερμηνευτεί μόνο με έναν τρόπο: ότι η σημερινή ηγεσία του έχει αποφασίσει τον αργό και αθόρυβο θάνατο του ΠΑΣΟΚ.

Η εκλογική νίκη της κυρίας Γεννηματά, εδραιώνει, αυτομάτως, ανανεώνει τη θέση της στο ΠΑΣΟΚ ή σύντομα θα δούμε και θα κληθούμε να διαχειριστούμε νέα δεδομένα στο πολιτικό «γίγνεσθαι» της χώρας; 

Να μην μπερδεύουμε τα δύο. Η εκλογική νίκη της κυρίας Γεννηματά στην Προεδρία του ΠΑΣΟΚ εδραιώνει τη θέση της στην Προεδρία του ΠΑΣΟΚ. Η εκλογική της νίκη της κυρίας Γεννηματά στην Προεδρία της ΔΗΣΥ εδραιώνει την θέση της στη ΔΗΣΥ. Όπως λέει και η ίδια όμως, η ΔΗΣΥ είναι άλλος φορέας. Όσο ο φορέας αυτός σέβεται την πολιτική αξία του ΠΑΣΟΚ, την ιστορική του διαδρομή και την πολιτική του πρόταση, τότε η κυρία Γεννηματά δεν έχει να ανησυχεί για τίποτα. Οι δύο θέσεις της δεν έχουν ασυμβίβαστο. Αν όμως η κυρία Γεννηματά συνεχίσει την πορεία απαξίωσης και φίμωσης του ΠΑΣΟΚ τότε θα πρέπει να φύγει από την Προεδρία του διότι δεν θα μπορεί να το εκπροσωπήσει σωστά.

Mπορεί ο Παύλος Γερουλάνος να «αναγεννήσει» το ΠΑΣΟΚ και αν ναι με ποιον τρόπο και από ποια θέση; 

Αυτό που με κινητοποιεί, αυτό που κινητοποιεί όλους όσοι πιστεύουμε ότι τα πράγματα μπορούν και πρέπει να αλλάξουν, είναι η ανάγκη να αποκτήσουμε ηγεσία που πιστεύει στον Έλληνα και στις δυνατότητές του. Ηγεσία που αντιλαμβάνεται ότι για να πάμε μπροστά ως κοινωνία θα πρέπει να δώσει στον Έλληνα αξία υποχρεώνοντας την ανεξέλεγκτη εξουσία του πολιτικού συστήματος να λογοδοτεί σε εκείνον. Δηλαδή, ηγεσία που πιστεύει πραγματικά στην δημοκρατία. Τέτοια ηγεσία σήμερα δεν έχουμε διότι όλες οι επιλογές που έχουμε συμφωνούν ότι η εξουσία πρέπει να παραμείνει ανεξέλεγκτη στα χέρια τους. Η ηγεσία που χρειαζόμαστε θα βλέπει την εξουσία αλλιώς. Το όραμά της θα είναι το όραμα του Έλληνα. Η δύναμή της δεν θα προέρχεται από τον τρόπο που συγκεντρώνει εξουσία αλλά από τον τρόπο που εμπιστεύεται τον Έλληνα να την πάρει στα χέρια του. Και η πορεία της δεν θα αξιολογηθεί από τον τρόπο που σέρνει τον Έλληνα σε μια νέα πραγματικότητα αλλά από τον τρόπο που δημιουργεί τις συνθήκες ώστε ο Έλληνας να χτίσει τη δική του. Όσο δεν έχουμε τέτοια ηγεσία θα παλεύω να την αποκτήσουμε από όποια θέση μου επιτρέπει να συμβάλλω καλύτερα σε αυτή την προσπάθεια.

Ποια η διαφορά του Παύλου Γερουλάνου από την κυρία Φώφη Γεννηματά και ποια η διαφορά του κυρίου Παύλου Γερουλάνου από τον κύριο Νίκο Ανδρουλάκη; 

Δεν ξέρω κανέναν υποψήφιο για την ηγεσία της ΔΗΣΥ που να μίλησε για την ανάγκη να μπει ο Έλληνας στο επίκεντρο της πολιτικής. Για την ανάγκη αποσυγκέντρωσης της εξουσίας και τη σημασία να γίνει ο Έλληνας συνδιαμορφωτής του μέλλοντός του. Οι υποψήφιοι ανάλωσαν το χρόνο και το πολιτικό τους κεφάλαιο να συζητούν για το αν θα εκλεγούν ηλεκτρονικά και με ποιον θα συγκυβερνήσουν μετά. Άρα, πώς να σας απαντήσω; Αν δεν ξέρω τι εκπροσωπούν πώς να σας πω σε τι διαφέρουμε;

Ποιο, τελικά, είναι το ΠΑΣΟΚ του Παύλου Γερουλάνου ; Πως ο υπουργός της τελευταίας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, οραματίζεται το «δικό» του ΠΑΣΟΚ; 

Δεν υπάρχει «δικό μου» και «δικό σου» ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ είναι ένα και έχει εκφράσει μια συγκεκριμένη ιδέα. Ένα όραμα που λέει ότι όταν ο Έλληνας είναι ελεύθερος μπορεί να κάνει θαύματα. Δική μου φιλοδοξία είναι να δω αυτό το όραμα να εκφράζεται στην πολιτική ζωή του τόπου και να μεταφράζεται σε θέσεις και πολιτικές προτάσεις που αφορούν την Ελλάδα σήμερα. Διότι μόνο έτσι πιστεύω ότι μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα και να χτίσουμε την Ελλάδα που θέλουμε για τα παιδιά μας. Όσοι πιστεύουμε σε αυτήν την ιδέα και θέλουμε να δουλέψουμε για αυτήν μπορούμε να το κάνουμε κάτω από την όποια ταμπέλα. Αλλά γιατί να ανακαλύψουμε τον τροχό όταν το έχει κάνει κάποιος άλλος;

Κύριε Γερουλάνο, θα ήθελα να σχολιάσετε την κίνηση του Ιταλού κεντρικού τραπεζίτη κ. Ιγνάτιο Βίσκο, της «Banca d` Italia», όπου, σχεδόν ένα μήνα πριν, κατάθεσε 4200 σελίδες στην Ιταλική Βουλή, στις οποίες με ντοκουμέντα, παρουσίασε στους Ιταλούς βουλευτές και γερουσιαστές τα αίτια της ιταλικής τραπεζικής κρίσης. Στην Ελλάδα, θα μάθουμε ποτέ, να λειτουργούμε ως κράτος δικαίου, κοιτάζοντας κατάματα την αλήθεια και όχι αυτή να την κρύβουμε, είτε σε ντουλάπια, είτε με τη σιωπή μας;

Το ερώτημα είναι γιατί κάνεις απολογισμό. Τον κάνεις για να βρεις κάποιον να του φορτώσεις τις ευθύνες ή τον κάνεις για να γίνεις καλύτερος; Δεν γνωρίζω τα κίνητρα του Βίσκο. Ξέρω όμως ότι στην Ελλάδα προτιμάμε απολογισμούς που αποδίδουν ευθύνες σε πρόσωπα διότι έτσι το πολιτικό σύστημα παραμένει αλώβητο και ανεξέλεγκτο.

Ας περάσουμε και σε θέματα που αφορούν την Ομογένεια της Αμερικής, καθώς ένα μεγάλο μέρος του αναγνωστικού κοινού της ιστοσελίδας ζει και εργάζεται στις Η.Π.Α. Κύριε Γερουλάνο, είστε από τους λίγους Έλληνες πολιτικούς, οι οποίοι γνωρίζουν αρκετά καλά την πραγματικότητα στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού, καθώς έχετε φοιτήσει σε διεθνούς κύρους αμερικανικά πανεπιστήμια αλλά και επισκέπτεστε ανά τακτά χρονικά διαστήματα τις Η.Π.Α. Πως σχολιάζετε το πρόσφατο ταξίδι του Έλληνα Πρωθυπουργού κ. Αλέξη Τσίπρα στην Ουάσινγκτον και τη συνάντηση με τον 45ο Αμερικανό Πρόεδρο κ. Ντόναλντ Τραμπ;

Η πολιτική και οικονομική αναβάθμιση της Ασίας, η αποξένωση της Τουρκίας από τη Δύση, τα προβλήματα στην Μέση Ανατολή και η νέα αστάθεια στα Βαλκάνια προσδίδει στην Ελλάδα νέα αξία και την ευκαιρία να παίξει έναν σημαντικό ρόλο στην περιοχή. Άρα η διπλωματική κινητικότητα της Ελληνικής κυβέρνησης είναι θετική εφόσον καταφέρει να κεφαλαιοποιήσει την αξία αυτή. Από την εμπειρία μου στο Υπουργείο Εξωτερικών, είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι, όταν δεν λειτουργεί ως φορέας διεθνών δημοσίων σχέσεων του εκάστοτε Υπουργού, αλλά δουλεύει μαζί με τον Υπουργό για το καλό της χώρας, το Υπουργείο αυτό μπορεί να πετύχει πολλά. Και ξέρω ότι σε αυτά τα ταξίδια γίνεται πολύ περισσότερη δουλειά από αυτό που μπορούμε να δούμε «δια γυμνού οφθαλμού». Δεν είναι λοιπόν ούτε ο χώρος ούτε η ώρα, στην παρούσα κρίσιμη κατάσταση, να κάνει κανείς φθηνή αντιπολίτευση και θέλω να πιστεύω ότι η Ελληνική κυβέρνηση και η Ελληνική διπλωματία ξέρουν πώς να αξιοποιήσουν τα νέα γεωπολιτικά δεδομένα μέσα από τα οποία αναβαθμίζεται ο ρόλος της Ελλάδας.

Η Ελλάδα, κύριε Γερουλάνο, βρίσκεται ήδη στον «απόηχο» της επίσκεψης Ερντογάν στην Αθήνα και στη Θράκη. Ποια η γεύση που αφήνει στον Παύλο Γερουλάνο η πρώτη εδώ και 65 χρόνια, ιστορική, επίσκεψη Τούρκου Προέδρου στη χώρα μας;

Μου έδωσε λίγες απαντήσεις και μου προσέθεσε μερικές ακόμα απορίες. Λιγότερες για την στρατηγική της Τουρκίας που ανέπτυξε το φάσμα των φιλοδοξιών της και περισσότερες για την χώρα μας που κράτησε τα χαρτιά της κλειστά. Θέλω να ελπίζω ότι αυτό έγινε εσκεμμένα και ότι οι αρχηγοί των κομμάτων μας θα ενημερωθούν από τον Πρωθυπουργό άμεσα.

Δε θεωρείτε «περίεργη» την επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα την δεδομένη χρονική στιγμή;

Κάθε επίσκεψη Τούρκου αξιωματούχου στην Ελλάδα ανοίγει ευαίσθητα ζητήματα. Το θέμα είναι ποια και πως τα κλείνει. Αν η Ελληνική διπλωματία έχει σχέδιο για να αξιοποιήσει τη νέα θέση της Ελλάδας για το καλό της Ελλάδας, καλώς έγινε. Αν όχι, τότε θα μας κοστίσει. Αλλά αυτό θα το δούμε πολύ σύντομα.

Ο Παύλος Γερουλάνος επιθυμεί την Ομογένεια ως αρωγό στην προσπάθεια εξόδου της χώρας από την κρίση και πόσο εφικτό είναι επιφανείς ομογενειακοί παράγοντες να επενδύσουν στην ελληνική οικονομία; Υπάρχει διαφανής τρόπος;

Και βέβαια υπάρχει. Το ιστορικό της οικονομικής, πολιτιστικής και κοινωνικής σχέσης της Ομογένειας με την Ελλάδα είναι προβληματικό αλλά μπορεί να διορθωθεί. Φτάνει να κατανοήσουμε την πηγή του προβλήματος και να μην το κρύβουμε κάτω από το χαλί. Κάθε φορά που η Ομογένεια προσπαθεί να επενδύσει στην Ελλάδα απογοητεύεται. Κάποιες φορές αυτό συμβαίνει με ευθύνη της Ομογένειας διότι ή δεν επιλέγει τους σωστούς συνέταιρους ή έρχεται στην Ελλάδα με αποικιακή νοοτροπία. Όμως στην πολύ μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων το πρόβλημα βρίσκεται στον τρόπο που λειτουργεί το Ελληνικό κράτος. Οι Έλληνες επενδυτές από το εξωτερικό νιώθουν ότι θα έρθουν στην Ελλάδα και θα ξέρουν τι τους περιμένει διότι νιώθουν την Ελλάδα πατρίδα τους. Και αντί για αυτό, βρίσκουν ένα κράτος το οποίο καταστρέφει ό,τι το δημιουργικό. Που βάζει εμπόδια σε κάθε ευκαιρία. Που αλλάζει τους κανόνες χωρίς προειδοποίηση. Που βρίσκει κάθε νόμιμο και παράνομο τρόπο να τους ξεζουμίσει. Ο επόμενος πρωθυπουργός που θα πάει να ζητήσει την συμβολή της Ομογένειας στην ανάπτυξη της χώρας καλό είναι να μην πάει με μια λίστα από «οικόπεδα» προς πώληση. Αλλά να πάει με τις δέκα σοβαρές αλλαγές που έχει κάνει για να μπουν σωστοί και διάφανοι κανόνες για τις επενδύσεις. Κανένας επενδυτής δεν φοβάται κανόνες. Τη θολούρα φοβούνται.

Θα θέλαμε και ένα μήνυμα του Παύλου Γερουλάνου και για τον ελληνισμό της Κύπρου και μια συνολική τοποθέτηση για το ανοιχτό εδώ και 43 χρόνια Κυπριακό ζήτημα , το οποίο βρίσκεται χωρίς λύση με την παράνομη εισβολή και κατοχή να συνεχίζονται μετά και τη μη επίτευξη συμφωνίας κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων των εμπλεκόμενων φορέων που έλαβαν χώρα τον περασμένο Ιούλιο, στο θέρετρο του Κρανς Μοντανά της Ελβετίας.

Το Κρανς Μοντανά ανέδειξε το ρόλο της Τουρκίας ως υπεύθυνου για την κατάσταση στην Κύπρο και αυτό αποτελεί επιτυχία της Κυπριακής και της Ελληνικής διπλωματίας. Επίσης αποτελεί επιτυχία, ότι για πρώτη φορά μπήκαν στο τραπέζι των συζητήσεων η κατάργηση των εγγυήσεων, η κατάργηση των παρεμβατικών δικαιωμάτων και η αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων. Η διαπίστωση όμως της ευθύνης δεν λύνει το πρόβλημα. Απλά υπογραμμίζει το πόσο δισεπίλυτο είναι. Σήμερα, η Κύπρος πρέπει να συνεχίσει την προσπάθειά της να βρεθεί λύση αλλά την ίδια ώρα πρέπει να συνεχίσει να χτίζει την οικονομική και διπλωματική της δύναμη. Μέχρι να συνειδητοποιήσει η Τουρκία ότι η λύση του Κυπριακού είναι και στο δικό της συμφέρον. Τότε μόνο η λύση θα είναι δίκαιη. Τότε μόνο θα οδηγηθούμε σε μια λύση που δεν θα δίνει σε κανέναν δικαίωμα παρέμβασης και δεν θα ανέχεται κανένα στρατό κατοχής.

Κύριε Γερουλάνο, φθάνοντας στο τέλος της συζήτησης, σας υπενθυμίζουμε, πως στην διάρκεια του προεκλογικού αγώνα των υποψηφίων ηγετών της κεντροαριστεράς και συγκεκριμένα μέσα από τις τηλεμαχίες, διακρίναμε, μεταξύ των υποψηφίων, μια τελείως διαφορετική προσέγγιση των δυο διεκδικητών της ηγεσίας του νέου φορέα της κεντροαριστεράς ως προς τα ανοιχτά ελληνοτουρκικά ζητήματα. Θεωρείτε πως στο ΠΑΣΟΚ υπάρχει «κοινή γραμμή» αντιμετώπισης των ελληνοτουρκικών ζητημάτων ή πιστεύετε πως υπάρχει μια διαφορετική προσέγγιση στα εθνικά ζητήματα, ικανή να φέρει εσωκομματικές συγχύσεις; 

Κύριε Τσιλογιάννη, το ΠΑΣΟΚ δεν φοβήθηκε ποτέ την πολιτική αντιπαράθεση και τα στελέχη του δεν συμφωνούσαν πάντα στα Εθνικά θέματα. Η σύνθεση των διαφορετικών απόψεων όμως έδινε στο ΠΑΣΟΚ αξία. Αντίθετα, στις σημερινές συνθήκες που ζει ο χώρος, αυτή η αντιπαράθεση ήταν η μόνη που θύμιζε στον κόσμο ότι είμαστε πολιτική οντότητα με διαφορετικές απόψεις. Σας διαβεβαιώνω λοιπόν ότι από όλα τα πράγματα που δημιουργούν εσωκομματικές συγχύσεις, αυτά που αναλύσαμε σε όλη την διάρκεια της συνέντευξης, αυτή η αντιπαράθεση είναι η μόνη που δεν με ανησυχεί.

Κύριε Γερουλάνο, κλείνοντας την ευχάριστη ομολογώ, εφ` όλης της ύλης συζήτηση μαζί σας , μπορούμε να πούμε πως μας δώσατε μια διαφορετική πρόταση λίγες ώρες μετά το κλείσιμο της διαδικασίας που ανέδειξε την κυρία Φώφη Γεννηματά ως επικεφαλής του νέου φορέα της κεντροαριστεράς. Θέλουμε να μας πείτε : Εάν τεθεί θέμα ηγεσίας στο προσεχές συνέδριο του ΠΑΣΟΚ : Θα είστε παρών στη διαδικασία ή μετά το αποτέλεσμα κατά την εκλογική διαδικασία του νέου φορέα της κεντροαριστεράς και την επικράτηση της κυρίας Φώφης Γεννηματά, δεν τίθεται θέμα ως προς τη θέση Προέδρου του ΠΑΣΟΚ.

Περιμένετε να δούμε αν θα υπάρξει συνέδριο ΠΑΣΟΚ ή αν η σημερινή ηγεσία θα συνεχίσει στην γραμμή απαξίωσής του. Όπως εξήγησα, πιστεύω ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να έχει φωνή. Θα κάνω ό,τι πιστεύω είναι πιο αποτελεσματικό για να μην σιγήσει.

Είστε διατεθειμένος να βάλετε «πλάτη» στο όραμά σας, την «αναγέννηση» του ΠΑΣΟΚ, διαμέσου ενός νέου συμβολαίου εμπιστοσύνης με τον Έλληνα πολίτη, ώστε η χώρα να περάσει με ορθό βηματισμό στην εποχή της κανονικότητας;

Και βέβαια. Πιστεύω ότι η αναγέννηση της ιδέας της απελευθέρωσης του Έλληνα ως μοχλού προόδου της χώρας θα πρέπει να είναι η βάση της νέας πολιτικής πρότασης του χώρου μας. Και, όταν γίνει πράξη, πιστεύω ότι θα οδηγήσει στην αναγέννηση της χώρας. Το νέο συμβόλαιο εμπιστοσύνης του πολίτη με την πολιτική θα έρθει όταν ο πολίτης πιστέψει σε μια ηγεσία που θα διεκδικήσει την εξουσία για να την παραδώσει στον Έλληνα.

Ποια η υπόσχεση του Παύλου Γερουλάνου για τις Ελληνίδες και τους Έλληνες που θα συνεχίσουν να βρίσκονται στη μεταμνημονιακή Ελλάδα; 

Εμείς οι Έλληνες έχουμε ό,τι χρειάζεται για να χτίσουμε την Ελλάδα που θέλουμε να αφήσουμε στα παιδιά μας. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μια ηγεσία που πιστεύει στις δυνάμεις μας. Όταν την αποκτήσουμε δεν θα υπάρχει τίποτα που δεν μπορούμε να πετύχουμε.